Οταν οι αλεπούδες έπεσαν πάνω σε μια κοινότητα πιγκουίνων σε ένα μικρό νησί στα νότια της Αυστραλίας σχεδόν την αφάνισαν. Ομως, ένας αγρότης της περιοχής κατάφερε να σώσει από τα σαγόνια τους ό,τι απόμεινε.

Και όλη αυτή η ιστορία μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με τρομερή επιτυχία. Το νησί λέγεται Μιντλ Αϊλαντ, βρίσκεται στη Σάουθ Βικτώρια και είναι ένα ανεμόδαρτο κομμάτι γης.

Οι πιγκουίνοι που έχουν βρει καταφύγιο εκεί είναι οι πιο μικρόσωμοι του κόσμου – όρθιοι ίσα που φτάνουν τα 30 με 40 εκατοστά του μέτρου.

Και πριν τους ρημάξουν οι αλεπούδες ανέρχονταν σε εκατοντάδες. «Από τους 800 πιγκουίνους έμειναν μόνο 4» επισημαίνει στον Γιόν Ντόνισον και στο BBC ο Πίτερ Αμποτ από το Σχέδιο Προστασίας Πιγκουίνων.

«Μέσα σε δύο μόνο νύχτες χάσαμε πάνω από 360 πτηνά. Οι αλεπούδες είναι φοβεροί φονιάδες, εξολοθρεύουν ό,τι κινείται».

Το συγκεκριμένο περιστατικό σημειώθηκε το 2005, όμως η κατάσταση σιγόβραζε εδώ και πολλά χρόνια. Το νησί είναι ακατοίκητο και χωρίζεται από τη στεριά με μια στενή λωρίδα νερού πλάτους 20 έως 30 μέτρων.

Τις ώρες της άμπωτης οι αλεπούδες μπορούσαν να φτάσουν στο νησί χωρίς καν να βρέξουν τα πόδια τους. Και από το 2000 και μετά, που το θαλάσσιο ρεύμα δημιούργησε προσχώσεις, το πρόβλημα έγινε πιο έντονο ακόμη.

Με τα χρόνια ο πληθυσμός των αλεπούδων μεγάλωσε σημαντικά, καθώς είχαν την τροφή κυριολεκτικά μες στο στόμα τους.

Οι πιγκουίνοι-ξωτικά, όπως τους αποκαλούν οι κάτοικοι εδώ, κινδύνευσαν με εξαφάνιση μέχρι τη στιγμή που ο αγρότης με το επινοημένο ειδικά για το κινηματογραφικό έργο ονοματεπώνυμο Σουάμπι Μαρς, παρουσίασε ένα σχέδιο.

Το σχέδιο ήταν σχετικά απλό (και στηριζόταν στην κοινή λογική, κάτι που τουλάχιστον σε αυτά τα μέρη του κόσμου περισσεύει): να στείλει στο νησί σαν φύλακα ένα από τα σκυλιά του ράτσας Μαρέμα, που είναι ιταλικοί ποιμενικοί, εξαιρετικά ευσυνείδητοι και αποτελεσματικοί.

Στην Αυστραλία αυτά τα σκυλιά χρησιμοποιούνται για να φυλάνε αιγοπρόβατα.

Ο σκύλος που στάλθηκε αρχικά στο Μιντλ Αϊλαντ λεγόταν Οντμπολ (Παράξενη μπάλα) και από τη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο νησί έκανε την παρουσία του αισθητή. «Σχεδόν αμέσως παρατηρήσαμε μια αλλαγή στη συμπεριφορά των αλεπούδων» υπογραμμίζει ο Αμποτ.

«Κάθε πρωί βλέπαμε πατήματα αλεπούς στην άμμο της παραλίας. Με το να βάλουμε εκεί ένα σκύλο αλλάξαμε αίφνης την ιεραρχία και το ποιος έκανε κουμάντο. Οι αλεπούδες άκουγαν τα γαυγίσματά του, οσφραίνονταν τη μυρωδιά του και δεν πλησίαζαν ούτε για αστείο. Προτιμούσαν άλλα μέρη για να κυνηγήσουν».

Κατά μια θαυμαστή συγκυρία της τύχης, από τη στιγμή που ο Οντμπολ έφτασε στο νησί και απέκτησε την παρέα και άλλων σκυλιών εδώ και δέκα χρόνια, δεν υπήρξε ούτε ένας πιγκουίνος-ξωτικό που να σκοτώθηκε από αλεπού στη λιλιπούτεια επικράτεια του Μιντλ Αϊλαντ.

Και ο πληθυσμός των πτηνών αυξάνεται σταθερά χρόνο με το χρόνο, έχοντας φτάσει μέχρι στιγμής τα 200 άτομα.

Αυτή τη στιγμή έχουν μείνει μόνο δύο σκύλοι στο νησί, που οι κάτοικοι τους έχουν βαφτίσει Εουντυ και Τούλα, από το επιστημονικό όνομα με το οποίο είναι καταχωρημένοι στην ορνιθολογία οι πιγκουίνοι-ξωτικά: Eudyptula.

Και οι δύο έχουν εκπαιδευθεί από τον Αμποτ και έχουν γίνει τέτοιο φόβητρο για τις αλεπούδες, ώστε ακόμη και όταν δεν βρίσκονται στο νησί μπορούν να τις κρατήσουν μακριά μόνο με το αλύχτημά τους.

Αλλωστε το μισό χρόνο κάνουν διακοπές, εκτός από την περίοδο Οκτωβρίου-Μαρτίου, οπότε στο νησί καταφτάνουν οι πιγκουίνοι για να αναπαραχθούν.

Οι γαλάζιοι πιγκουίνοι, όπως τους αποκαλούν επίσης, είναι πτηνά εξαιρετικά χαριτωμένα, ενδημικά της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας, μονογαμικά τα περισσότερα και επανέρχονται στις ίδιες φωλιές κάθε χρόνο για να γεννήσουν και να κλωσήσουν τα αυγά τους, που επωάζονται επί 35-37 μέρες.

Το φιλμ «Οντμπολ» (ο προϋπολογισμός του δεν ξεπέρασε τα οκτώ εκατομμύρια δολάρια), το οποίο διηγείται την προσπάθεια του πρώτου ιταλικού ποιμενικού να σώσει την αποικία των πιγκουίνων-ξωτικών, αποδείχτηκε τόσο δημοφιλές που μετά την προβολή του ο τουρισμός στην περιοχή κυριολεκτικά απογειώθηκε.

«Η ταινία είναι στα τσαρτ για μήνες» υπογραμμίζει η Κρίστεν Αμποτ από την επιτροπή που διαχειρίζεται το Σχέδιο Μιντλ Αϊλαντ. «Ακόμα και ο πιο ευφάνταστος συμπατριώτης μας δεν θα μπορούσε να πιστέψει πως κάποια στιγμή η περιοχή θα πλημμύριζε από τουρίστες με βιντεοκάμερες και πως θα έβλεπε εδώ τόσους επώνυμους και διάσημους. Τόσο τα πουλιά όσο και εμείς φαίνεται πως χάσαμε την ησυχία μας ανεπιστρεπτί» καταλήγει χαριτολογώντας η Αμποτ.

Αλλά ο Τζον Γουότσον, που διευθύνει ένα μικρό ξενοδοχείο, έχει διαφορετική άποψη: «Είναι το καλύτερο πράγμα που έχει συμβεί στον τόπο μας εδώ και πολλά χρόνια. Οι τουρίστες έρχονται να γνωρίσουν τα σκυλιά και να επισκεφτούν το νησί. Συχνά βάζουμε επιπλέον κρεβάτια στα δωμάτια για να εξυπηρετήσουμε όλον αυτό τον κόσμο». Επίσης πολλοί από τους κατοίκους έχουν γίνει διάσημοι. Και ίσως να την έχουν… ψωνίσει λιγάκι.

«Εμένα με υποδύεται ένας αμερικανός ηθοποιός» τονίζει με στόμφο και περισσή αυταρέσκεια ο Πίτερ Αμποτ, ο άνθρωπος από τον οποίο ξεκίνησαν όλα. «Φαίνεται πως όσο κι αν έψαξαν, δεν βρήκαν σε ολόκληρη την Αυστραλία κάποιον που να με συναγωνίζεται σε γοητεία…»

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News