Γεννημένη στις 14 Απριλίου 1940, στο Ασάμ της Ινδίας, βρετανική αποικία τότε, όπου ο πατέρας της είχε φυτεία τσαγιού, η Τζούλι Κρίστι έκλεισε φέτος τα 85 της χρόνια. Οι γονείς της χώρισαν όταν ήταν έξι ετών και η Τζούλι γύρισε με τη μητέρα της στην Ουαλία, όπου πέρασε μέρος των παιδικών της χρόνων και αργότερα στάλθηκε οικότροφος σε κολέγιο καλογραιών στο Λονδίνο, που όμως δεν ταίριαζε καθόλου στο ελεύθερο πνεύμα της. Ενήλικη, πλέον, και αποφασισμένη να γίνει ηθοποιός γράφτηκε στο London’s Central School of Speech Training. Εκανε το ντεμπούτο της στη μικρή οθόνη με τη σειρά «Ανδρομέδα», το 1961, και δύο χρόνια αργότερα έγινε σύμβολο του νέου αγγλικού κινηματογράφου με τον ρόλο της Λιζ στο «Μπίλι, ο Ψεύτης» (1963).
Το αριστούργημα του Τζον Σλέσινγκερ της άνοιξε τον δρόμο για μια καριέρα έξι δεκαετιών γεμάτη επιτυχίες και ένα Οσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στο «Ντάρλινγκ» (1965) του Σλέσινγκερ επίσης, τη δεύτερη από τις τρεις συνεργασίες της με τον άγγλο σκηνοθέτη. Η τρίτη ήταν το «Μακριά από το αγριεμένο πλήθος» (1967). Θα ακολουθούσαν οι συνεργασίες με πολλούς άλλους διάσημους σκηνοθέτες όπως οι Ντέβιντ Λιν, Τζον Φορντ, Φρανσουά Τριφό, Ρόμπερτ Αλτμαν, Τζέιμς Αϊβορι, Σίντνεϊ Λιούμετ και Γουόρεν Μπίτι μεταξύ άλλων. Γιορτάζοντας τα γενέθλια της Τζούλι Κρίστι η εφημερίδα The Guardian δημοσιεύει τη λίστα της κριτικού κινηματογράφου Αν Μπίλσον με τις 20 καλύτερες ταινίες της βραβευμένης βρετανίδας ηθοποιού.
20. «Αμλετ» (1996)
Υπάρχουν πολλά λάθη στην κατά Κένεθ Μπράνα τετράωρη εκδοχή του σαιξπηρικού έργου με τον Μπράνα σε ρόλο πρωταγωνιστή και σκηνοθέτη, αλλά η Τζούλι Κρίστι ως βασίλισσα Γερτρούδη δεν είναι ένα από αυτά. Το κάστινγκ της θα μπορούσε να έχει ευνοήσει την οιδιπόδεια πλευρά των συναισθημάτων του δανού πρίγκιπα προς τη μητέρα του, αρκεί η πομπώδης ερμηνεία του Μπράνα να της είχε δώσει χώρο, παρατηρεί η αγγλίδα κριτικός στον Guardian.
19. Ο επαναστάτης και η χορεύτρια» (1965)
Στο βιογραφικό δράμα που βασίζεται στη ζωή του ιρλανδού θεατρικού συγγραφέα Σον Ο’Κέισι, -με ένα καστ ως επί το πλείστον μη ιρλανδών ηθοποιών- η Τζούλι Κρίστι δίνει μια σύντομη αλλά εντυπωσιακή ερμηνεία ως ιερόδουλη, ονόματι Ντέιζι Μπατλς. Η σκηνοθεσία ήταν του Τζον Φορντ, αλλά εκείνος αρρώστησε και τα σκηνοθετικά καθήκοντα ανέλαβε στη συνέχεια ο Τζακ Κάρντιφ. Τα αποτελέσματα είναι φλύαρα, αλλά οι σκηνές ταραχών κατά των Βρετανών είναι εξαιρετικές, θεωρεί η κριτικός του Guardian.
18. «The Railway Station Man» (1992)
Ιρλανδικές προφορές και πάλι, με την Τζούλι Κρίστι να ξανασμίγει με τον Ντόναλντ Σάδερλαντ -συμπρωταγωνιστή της στο «Μετά τα Μεσάνυχτα» («Don’t Look Now», 1973)-, στο Ντόνεγκαλ της δεκαετίας του 1980 στην Ιρλανδία, υποδυόμενη τη χήρα Ελεν Καφ, ο σύζυγος της οποίας δολοφονήθηκε κατά λάθος από τον IRA. Η παλιά χημεία του ζευγαριού είναι ακόμα εκεί και το τοπίο υπέροχο. Αλλά, δυστυχώς, όταν πρόκειται για τους άντρες της ζωής της, αυτή η άτυχη γυναίκα έχει τη χειρότερη δυνατή τύχη…
17. «Η Επιστροφή του Στρατιώτη» (1982)
Αυτή η καλαίσθητη διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος της Ρεμπέκα Γουέστ του 1918 οφείλει την επιτυχία της σε τρεις ωραία ενορχηστρωμένες γυναικείες ερμηνείες. Η Τζούλι Κρίστι υποδύεται μια στενόμυαλη σνομπ που εξοργίζεται όταν ο σύζυγός της (Αλαν Μπέιτς) επιστρέφει τραυματισμένος από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν την αναγνωρίζει, και επανασυνδέεται με μια αγαπημένη του (Γκλέντα Τζάκσον) της εργατικής τάξης από τα νεανικά τους χρόνια, ενώ η Αν-Μάργκρετ είναι υπέροχη ως συμπονετική εξαδέλφη.
16. «Μακριά από το Αγριεμένο Πλήθος» (1967)
Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τόμας Χάρντι και άρα must για όποιον σπουδάζει αγγλική λογοτεχνία, αν και η πεισματάρα ηρωίδα Μπάθσιμπα Eβερντιν που υποδύεται η Κρίστι, με τις σούρες και τη μάσκαρα, θυμίζει περισσότερο την «εκρηκτική» δεκαετία του 1960 στο Λονδίνο παρά το Γουέσεξ του Χάρντι. Η Μπάθσιμπα ερωτεύεται τον αλαζονικό και φιλάρεσκο λοχία Τρόι, που ερμηνεύει ο Τέρενς Σταμπ, πρώην σύντροφος της Κρίστι εκτός οθόνης. Το καλύτερο σημείο της ταινίας, ωστόσο, είναι τη στιγμή όπου τα πρόβατα του βοσκού Γκέιμπριελ Οουκ (Αλαν Μπέιτς) πέφτουν από έναν γκρεμό, επισημαίνει ο Guardian.
15. «Ντάρλινγκ» (1965)
Η ταινία του Τζον Σλέσινγκερ για την άνοδο μιας όμορφης αλλά ρηχής θεατρίνας συνοψίζει όλα όσα ήταν όμορφα αλλά ρηχά στο βρετανικό Nέο Kύμα. Η Κρίστι κέρδισε το Οσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου επειδή ήταν υπέροχη. Το μισογυνικό σενάριο του Φρεντερίκ Ραφαέλ κέρδισε επίσης ένα Οσκαρ, αλλά τώρα μοιάζει ύποπτα με ασήμαντη πράξη εκδίκησης προς κάποια άγνωστη γυναίκα που κάποτε ήταν κακιά μαζί του.
14/ «Δόκτωρ Ζιβάγκο» (1965)
Ο έρωτας του Ζιβάγκο (Ομάρ Σαρίφ) και της Λάρα (Τζούλι Κρίστι) είναι το λιγότερο πειστικό στοιχείο στο εντυπωσιακό έπος του Ντέιβιντ Λιν, που διαδραματίζεται με φόντο τη Ρωσική Επανάσταση, αλλά γυρίστηκε στην ηλιόλουστη Ισπανία. Για άλλη μια φορά, η αναχρονιστική κόμμωση και το μακιγιάζ κάνουν την Κρίστι να μοιάζει περισσότερο με κοσμική κυρία του Τσέλσι παρά με Σλάβα μούσα, αλλά η διπλή επιτυχία αυτής της ταινίας και του «Ντάρλινγκ», την ίδια χρονιά, εδραίωσε την ιδιότητά της ως διεθνούς σταρ.
13. «Ας Περιμένει ο Παράδεισος» (1978)
Η τρίτη συνεργασία της Τζούλι Κρίστι με τον Γουόρεν Μπίτι είναι ένα δροσερό ριμέικ της κομεντί «Here Comes Mr Jordan» (1941), με τον Μπίτι να συν-σκηνοθετεί (μαζί με τον Μπακ Χένρι) τον εαυτό του στον ρόλο ενός παίκτη του αμερικανικού ποδοσφαίρου που σκοτώνεται σε ατύχημα. Αλλά φτάνοντας στον Παράδεισο πληροφορείται ότι δεν ήταν ακόμη η ώρα του να πεθάνει και επιστρέφει προσωρινά στη Γη με τη μορφή ενός δολοφονημένου βιομηχάνου, τον οποίο μόλις έχει δηλητηριάσει η σύζυγός του (Νταϊάν Κάνον). Με τα λεφτά του βιομηχάνου αγοράζει την ομάδα του και ερωτεύεται την Μπέτι Λόγκαν (Κρίστι), μια ένθερμη οικολόγο ακτιβίστρια.
12. «Κάψα και σκόνη» (1983)
Η Ρουθ Πράουερ Τζαμπβάλα διασκεύασε το δικό της, βραβευμένο με Booker, μυθιστόρημα για την πρώτη μεγάλη επιτυχία του σκηνοθέτη Τζέιμς Αϊβορι και του παραγωγού Ισμαήλ Μέρτσαντ, στο πλαίσιο μιας βρετανικής μόδας της δεκαετίας του 1980 για όλα όσα αφορούν το Ρατζ, την περίοδο που οι Ινδίες ήταν έδαφος του Βρετανικού Στέμματος. Η Κρίστι (γεννημένη στην βορειοανατολική Ινδία) υποδύεται μια Αγγλίδα που επισκέπτεται την Ινδία, αλλά τα κατορθώματά της είναι λιγότερο συναρπαστικά από τις αναδρομές στο παρελθόν της θείας της (Γκρέτα Σκάκι), τη δεκαετία του 1920.
11. «Η επανάσταση των ρομπότ» («Demon Seed»,1977)
Οι κριτικοί έμειναν άναυδοι με την ιδέα μιας κορυφαίας ηθοποιού στον ρόλο μιας γυναίκας η οποία είχε γονιμοποιηθεί βίαια από έναν υπολογιστή, σε μια ταινία «ανόητη» του είδους σύμφωνα με τη γνώμη τους. Αλλά το θρίλερ επιστημονικής φαντασίας του Ντόναλντ Κάμελ δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρο στις μέρες μας, με θέματά του την ενδοοικογενειακή βία και την υπερβολική χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης. Και η Τζούλι Κρίστι δίνει τα ρέστα της- πάντα κατά την κριτικό του Guardian.
10. «Ψάχνοντας τη Χώρα του Ποτέ» (2004)
Η Κρίστι υποδύεται την Εμα ντι Μοριέ, αυστηρή μητέρα της Σίλβια (Κέιτ Γουίνσλετ), μιας χήρας με τέσσερις γιους, οι οποίοι εμπνέουν τον Τζ.Μ. Μπάρι (Τζόνι Ντεπ) να γράψει τον «Πίτερ Παν», σε αυτή την δακρύβρεχτη βιογραφική ταινία. Δεν αναφέρεται, φυσικά, αλλά ο χαρακτήρας της Κρίστι, που μαλακώνει καθώς προχωρά η ταινία, σύντομα θα γίνει γιαγιά της Δάφνης ντι Μοριέ, η οποία έγραψε το «Don’t Look Now».
9. «Συζυγικά παιχνίδια» («Afterglow», 1997)
Δύο ζευγάρια στο Μόντρεαλ ανταλλάσσουν συντρόφους στην έξυπνη κωμωδία του Αλαν Ρούντολφ. Κάθε φορά που η Κρίστι κάνει τα μαγικά της στην οθόνη στον ρόλο της δυστυχισμένης συζύγου του Λάκι (Νικ Νόλτε), ενός μεσόκοπου μάστορα, σε κάνει να ξεχνάς τις επιτηδευμένες καταστάσεις και τους αδέξιους διαλόγους και σε παρασύρει με την εξαιρετική ερμηνεία της, που άξιζε με το παραπάνω την υποψηφιότητα για Οσκαρ.
8. «Ο Μεσάζων» (1971)
Ο Λίο, ένα 12χρονο αγόρι που περνάει το καλοκαίρι στο εξοχικό του συμμαθητή του Μάρκους Μόντσλι στο Νόρφολκ, πείθεται να μεταφέρει μυστικά μηνύματα μεταξύ της πανέμορφης Μαριάν (Τζούλι Κρίστι), της μεγαλύτερης κόρης της οικογένειας Μόντσλι –η οποία πρόκειται να παντρευτεί τον λόρδο Χιου (Εντουαρντ Φοξ)- και του γείτονα αγρότη Τεντ Μπέρτζες (Αλαν Μπέιτς). Αφού φάνηκε αποσπασματικά μοντέρνα σε άλλες λογοτεχνικές ταινίες όπως ο «Δόκτωρ Ζιβάγκο», εδώ η Κρίστι είναι απολύτως αξιόπιστη ως αριστοκράτισσα της εδουαρδιανής εποχής στην κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Λ. Π. Χάρτλεϊ από τον Τζόζεφ Λόουζι, σε σενάριο του Χάρολντ Πίντερ.
7. «Υστερόγραφο μιας σχέσης» («Away from Her», 2006)
Το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Σάρα Πόλεϊ -κινηματογραφική μεταφορά μιας ιστορίας της Αλις Μονρό- δίνει στην Κρίστι τον καλύτερο ρόλο της στο τελευταίο μέρος της καριέρας της. Υποδύεται μια γυναίκα που εμφανίζει συμπτώματα Αλτσχάιμερ και μπαίνει σε γηροκομείο, αλλά ο σύζυγός της αναρωτιέται μήπως υπερβάλλει ως προς την απώλεια μνήμης της θέλοντας να τον εκδικηθεί για τις προηγούμενες απιστίες του. Διφορούμενη μέχρι το τέλος, η Κρίστι ασχολείται με κάτι περισσότερο από την απλή άνοια κερδίζοντας μια τέταρτη υποψηφιότητα για Οσκαρ.
6. «Σαμπουάν» (1975)
Στη δεύτερη ταινία όπου το πρώην ζευγάρι στην πραγματική ζωή παίζει μαζί, ο Γουόρεν Μπίτι υποδύεται έναν ερωτύλο κομμωτή του Μπέβερλι Χιλς, που διατηρεί σεξουαλικές σχέσεις με σχεδόν όλες τις πελάτισσές του αλλά οι σύζυγοι μένουν ήσυχοι νομίζοντας πως είναι γκέι. Η σάτιρα του Χαλ Ασμπι, που διαδραματίζεται την παραμονή της εκλογικής νίκης του Νίξον το 1968, φαίνεται τώρα περισσότερο θλιβερή παρά αστεία, αλλά η Κρίστι, φορώντας ένα εξώπλατο μαύρο φόρεμα με πούλιες του Jean Varon, είναι πολύ αστεία καθώς προσπαθεί, μεθυσμένη, να κάνει στοματικό έρωτα στον πρώην της σε ένα πολυτελές δείπνο.
5. «Φαρενάιτ 451» (1966)
Η τρέχουσα τάση απαγόρευσης χιλιάδων βιβλίων που αφαιρούνται από τα δημόσια σχολεία των ΗΠΑ κάνει την γοητευτική ρετρό-φουτουριστική ταινία του Φρανσουά Τριφό, που είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα του Ρέι Μπράντμπερι, να μοιάζει με προειδοποίηση. Ο Οσκαρ Βέρνερ είναι ένας άχρωμος πρωταγωνιστής (είναι ο πυρονόμος Γκάι Μόνταγκ με αποστολή να καίει βιβλία), αλλά η Τζούλι Κρίστι το αντισταθμίζει με τον διπλό ρόλο, της ξεκαρδιστικά κομφορμίστριας συζύγου του Λίντας και της επαναστάτριας Κλάρις, μιας γειτόνισσάς, που τον ρωτάει: «Διαβάζεις ποτέ τα βιβλία που καις;»
4. «Μπίλι ο Ψεύτης» (1963)
Η ταινία του Τζον Σλέσιντζερ, βασισμένη στο μυθιστόρημα του Κιθ Γουότερχαουζ, διανθίζει τον κοινωνικό ρεαλισμό (είναι γυρισμένη στους δρόμους του Μπράντφορντ!) με τις φαντασιώσεις του Μπίλι (Τομ Κόρτνεϊ). Η Κρίστι ακτινοβολεί απελευθέρωση και φυσική γοητεία, αλλά με έναν μαγικό τρόπο κάνει τη Λιζ όχι απλά ένα κορίτσι των ονείρων αλλά έναν πλήρως πραγματωμένο χαρακτήρα. Είναι το κορίτσι της διπλανής πόρτας, αν βέβαια το κορίτσι της διπλανής πόρτας είναι κουκλάρα.
3. «Πετούλια» (1968)
Η Κρίστι υποδύεται αριστουργηματικά την Πετούλια, μια δυστυχισμένη παντρεμένη γυναίκα που συνδέεται με έναν χειρουργό από το Σαν Φρανσίσκο, (Τζορτζ Σι Σκοτ). Το δράμα ξεκινά ανάλαφρα και διασκεδαστικά, αλλά προοδευτικά γίνεται μελαγχολικό, μέχρι που καθυστερημένα συνειδητοποιείς ότι παρακολουθείς μια τραγωδία, ωθούμενη από μη γραμμικά flash back που πλέον θεωρούνται μάλλον χαρακτηριστικά του διευθυντή φωτογραφίας της ταινίας, Νίκολας Ρεγκ (και του υπεύθυνου του μοντάζ Αντονι Γκιμπς), παρά του σκηνοθέτη της, Ρίτσαρντ Λέστερ.
2. «Μετά τα μεσάνυχτα» («Don’t Look Now», 1973)
Τα μη γραμμικά flash back αφθονούν και στο στοιχειωτικό καλειδοσκοπικό θρίλερ του Νίκολας Ρεγκ (μεταφορά του διηγήματος της Δάφνης ντι Μοριέ), το οποίο αποτελεί επίσης σπαρακτικό πορτρέτο ενός γάμου υπό πίεση. Η Κρίστι και ο Σάδερλαντ υποδύονται την Λόρα και τον Τζον Μπάξτερ, πενθούντες γονείς μετά τον θάνατο της κόρης τους από ατύχημα. Το ζευγάρι μετακομίζει στη Βενετία, όπου μια ηλικιωμένη τυφλή μέντιουμ ισχυρίζεται ότι επικοινωνεί με τη νεκρή κόρη τους, που θέλει να τους προειδοποιήσει για έναν επικείμενο κίνδυνο. Η Λόρα αποδέχεται αυτό που δεν μπορεί να δει, ενώ ο σκεπτικισμός του συζύγου της τον τυφλώνει μέχρι να είναι πολύ αργά.
1. «Η έντιμος κυρία και ο χαρτοπαίκτης» (1971)
Η Κρίστι επινόησε το μεγαλύτερο μέρος των διαλόγων της ως Κόνστανς Μίλερ, διευθύντρια πορνείου στο μελαγχολικό αντι-γουέστερν του Ρόμπερτ Αλτμαν, που διαδραματίζεται σε μια λασπωμένη πόλη ορυχείων στην Πολιτεία της Ουάσινγκτον. Είτε τρώει τηγανητά αυγά, είτε προσπαθεί να διατηρήσει σε επαγγελματικό επίπεδο τη σχέση της με τον χαρτοπαίκτη και ιδιοκτήτη του πορνείου Τζον ΜακΚέιμπ (Μπίτι), είτε παρασύρεται σε μια έξαψη από το όπιο, αυτή είναι η κορυφαία ερμηνεία της Κρίστι και μια από τις πιο αστείες και θλιβερές ιστορίες αγάπης που έχουν γυριστεί ποτέ.