Με αφορμή όσα είπε η 19χρονη αμερικανίδα ποπ τραγουδίστρια Μπίλι Αϊλις περί πορνογραφίας την οποία παρακολουθούσε από παιδάκι του Δημοτικού η ίδια, η ιταλίδα συγγραφέας Ελενα Στανκανέλι έγραψε τις σκέψεις της για το θέμα σε ένα άρθρο που δημοσίευσε η Repubblica.
Εχουμε ένα καθήκον, ξεκίνησε η αρθρογράφος, πρέπει να εξηγήσουμε στα παιδιά και στους εφήβους ότι η πορνογραφία δεν είναι σεξ. Πρέπει και εμείς να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να τους απαγορεύσουμε την πορνογραφία. Είναι αδύνατον να απαγορεύσουμε κάτι που βρίσκεται δωρεάν στο Διαδίκτυο. Και όσο εμείς οι μεγάλοι επιμένουμε στον έλεγχο, άλλο τόσο, και περισσότερο ακόμα, τα παιδιά μάς κοροϊδεύουν. Μόλις βλέπουν ότι κάτι είναι περίκλειστο και προφυλαγμένο, αυξάνεται η χαρά τους και ο ενθουσιασμός τους να το αλώσουν.
Η Στανκανέλι απαξίωσε κάποια αναφορά στο κερδοσκοπικό δίπολο –που εφαρμόζεται χωρίς καν φύλλο συκής στις πορνοταινίες –, στο κέρδος (που εισπράττει ο παραγωγός) και στην εργασία (που προσφέρουν οι πορνοστάρ), και ασχολήθηκε μόνο με το μέσο διά του οποίου οι πιτσιρικάδες βλέπουν τις πορνοταινίες και τις εκλαμβάνουν σαν δείγματα κανονικής σεξουαλικής σχέσης – αυτός είναι ο πυρήνας της σκέψης της αρθρογράφου, το Ιντερνετ που δεν δαμάζεται από τους γονείς.
Πρέπει να παραδεχθούμε, λέει στους γονείς η Στανκανέλι, ότι αν κάποια 11χρονη σαν την Μπίλι Αϊλις ή οποιοσδήποτε άλλο παιδί στην ηλικία της επιθυμήσει να δει πορνογραφικές ταινίες στο Διαδίκτυο, τελικά θα τα καταφέρει. Εμείς πρέπει να δώσουμε στα παιδιά τα κατάλληλα εργαλεία για να κατανοήσουν αυτά που βλέπουν στο Διαδίκτυο.
Με ακλόνητη την άποψή της ότι η πορνογραφία δεν είναι σεξ, παρά το γεγονός ότι χρησιμοποιεί γεννητικά όργανα και γενικώς σώματα ίδια με τα δικά μας ώστε να αφηγηθεί την όποια ιστορία της, η αρθρογράφος τράβηξε παραπάνω το σκοινί: η πορνογραφία δεν μοιάζει καν με σεξ, έγραψε. Για αυτήν είναι ένα ακροβατικό απίθανων σωμάτων, ένα μοντάζ από συχνά γελοίες καταστάσεις που αφορούν πάνω από όλα τα γεννητικά όργανα.
Είναι παράσταση, όχι μάθημα
Για κάποιους είναι συναρπαστικό, για άλλους όχι, υπάρχουν εκείνοι που διασκεδάζουν και το βρίσκουν αστείο, εκείνοι που είναι έξαλλοι και το βρίσκουν ταπεινωτικό. Αλλά σε κάθε περίπτωση, είναι παράσταση. Δεν είναι μάθημα, δεν μαθαίνεις πώς να κάνεις σεξ παρακολουθώντας πορνογραφία. Αντίθετα, σε περίπτωση που κάποιος το έπαιρνε στα σοβαρά και το αντιμετώπιζε σαν εγχειρίδιο, θα απογοητευόταν.
Η Στανκανέλι έγραψε ότι μαζί με την πορνογραφία της βιαιότητας και του σεξισμού υπάρχει η πιθανότητα να βρεθεί και άλλη πορνογραφία, με αντίθετη άποψη: θηλυκή, για παράδειγμα, λέει, ρομαντική. Υπάρχουν ήδη σκηνοθέτριες που γυρίζουν ταινίες επικεντρωμένες στη γυναικεία επιθυμία. Τα φιλμ αυτά, μας πληροφορεί η αρθρογράφος, έχουν αισθησιασμό. Η πορνογραφία δεν χρειάζεται να λέει μόνο την ιστορία με τις αρσενικές ορδές και το κορίτσι.