1017
|

Η λαμπερή παρέα που θέλει να ζωντανέψει τον New European

Protagon Team Protagon Team 1 Φεβρουαρίου 2021, 20:13

Η λαμπερή παρέα που θέλει να ζωντανέψει τον New European

Protagon Team Protagon Team 1 Φεβρουαρίου 2021, 20:13

Tα μιντιακά μαντάτα, ιδίως το «who is who» πίσω από διεθνή ΜΜΕ, παρουσιάζουν σημαντικό ενδιαφέρον – διανύουμε άλλωστε την εποχή των fake news και της χειραγώγησης της είδησης από Μέσα, όπως τα social media, παραδοσιακά ξένα στο σώμα της πληροφόρησης.

Ο βρετανικός The New European αλλάζει χέρια, και το καλό είναι ότι πέφτει σε χέρια που ξέρουν τη δουλειά. Αν τυχόν επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του εντύπου, θα δείτε την είδηση να φιγουράρει ψηλά: «Υπό νέα ιδιοκτησία». Kοινοπραξία 14 επενδυτών έκανε δικό του τον τίτλο της εφημερίδας, με σταθερά φιλοευρωπαϊκές θέσεις, η οποία μέχρι χθες ανήκε στον νορβηγικό εκδοτικό όμιλο Archant.

Η είδηση έχει θετική χροιά αν σκεφθεί κανείς δυο τινά: το ένα είναι ότι ο νορβηγικός όμιλος έχει πουληθεί από τον Αύγουστο σε ένα private equity group – όμιλο ιδιωτικών μετοχών, κάτι που αφήνει παγερά αδιάφορο το εκδοτικό σύμπαν. Και το δεύτερο: ότι στην κοινοπραξία συγκαταλέγονται βαριά ονόματα της διεθνούς δημοσιογραφικής σκηνής, από τα μεγαλύτερα έντυπα του κόσμου. Αφρόκρεμα, σαν να λέμε…

Δεν αμφισβητείται εύκολα το ειδικό βάρος του πρώην διευθύνοντος συμβούλου των New York Times Μαρκ Τόμσον και του μέχρι πριν ένα χρόνο διευθυντή των Financial Times Λάιονελ Μπάρμπερ. Ούτε μπορεί να υποσκελιστεί το γεγονός ότι στη νέα «ταυτότητα» αναγράφεται το όνομα του ιδρυτή του New European Ματ Κέλι (της Daily Mirror), ως «επικεφαλής», διευθύνοντος συμβούλου και διευθυντή σύνταξης, αλλά και αυτό ως εκτελεστικού προέδρου του ιρλανδού Γκάβιν Ο’ Ράιλι, πρώην διευθύνοντος συμβούλου του βρετανικού Independent και πάλαι ποτέ επιχειρηματία – ο πατέρας του Τόνι ήταν μάλιστα επί σειρά ετών ιδιοκτήτης του Independent.

O πράττων του εγχειρήματος Ματ Κέλι.

Σε κάθε περίπτωση, ο doer του εγχειρήματος είναι ο Κέλι. Κι επειδή ιστορία φτιάχνουν οι παρέες, ο Κέλι και ο Ράιλι που γνωρίζονταν, βρέθηκαν παρεμπιπτόντως μια χριστουγεννιάτικη βραδιά του 2019 στο ετήσιο πάρτι του Πιρς Μόργκαν, άλλου σταρ της βρετανικής έντυπης και τηλεοπτικής σκηνής – σίγουρα τον έχετε ακουστά, συχνά γίνεται χολερικός με τα celebrities του θρόνου, τον Χάρι και τη Μέγκαν.

Η ιδέα γεννήθηκε κυριολεκτικά μεταξύ τυρού και αχλαδίου, σε μια γνωστή -και ατμοσφαιρική- παμπ του Κένσιγκτον στο δυτικό Λονδίνο.

Η ανάμειξη του Μπάρμπερ δίνει τόνο, ασφαλώς, μια που είναι η «πρώτη του φορά» αφότου συνταξιοδοτήθηκε από τους FT, με τη φωνή του να έχει χαρακτηριστεί από τις πλέον μαχητικές κατά του Brexit. Ο Τόμσον, πάλι, ο οποίος έχει διατελέσει και γενικός διευθυντής του BBC, επενδύει τώρα μέρος από την προσωπική περιουσία του, διόλου αμελητέα από την εποχή που η τιμή της μετοχής των New York Times έκανε σπριντ, χαρίζοντάς του αρκετά εκατομμύρια δολάρια – επί θητείας του ασφαλώς.

Αυτή η ιδιότυπη ισχύς εν τη ενώσει μετατρέπει τους συμμετέχοντες σε παίκτες βεληνεκούς, με δεδομένο και ότι ο New European μόνο αδιάφορος πολιτικά δεν είναι. Διαθέτει άποψη και σθένος.

Η επαφή τους ήταν εξαρχής επιτυχής. Ο Τόμσον θα ‘χει δε πολλές ιστορίες να διηγηθεί στα απομνημονεύματά του: μόλις είχε καταφέρει να ξεθάψει το Σουμπαρού του από το χιόνι, έξω από το σπίτι του στο Μέιν, βόρεια της Νέας Υόρκης, όταν τον πήρε τηλέφωνο ο Κέλι, ενώ και η συνομιλία με – έτερο επιφανή επενδυτή και παλαιό γνωστό του από το BBC – τον Εντ Ουίλιαμς, πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της Edelman σε Γηραιά Ήπειρο, Μέση Ανατολή και Αφρική, ήταν επεισοδιακή. Περπατούσαν κανένα δίωρο γύρω από τους κήπους του Κένσινγκτον για να βγάλουν άκρη.

Ουδείς βεβαίως περιμένει να γίνει πλούσιος από τον New European. Πέρα από τα λεφτά, υπάρχει και το μεράκι, το άτιμο το πάθος το επαγγελματικό. Αντικειμενικά, τα μειονεκτήματα περισσεύουν. Η κίνηση εκδηλώνεται σε χρονική στιγμή κρίσης, με την Covid – 19 να καταδυναστεύει τη ζωή της ανθρωπότητας και τα έντυπα μέσα παγκοσμίως σε παρακμή, με φθίνουσες κυκλοφορίες και εκδοτική αγορά μαραζωμένη.

O ιδιαίτερα επιτυχημένος πρώην διευθύνων σύμβουλος των New York Times Μαρκ Τόμσον

Επίσης, ουδείς γνωρίζει αν το συγκεκριμένο έντυπο μπορεί να φέρει κέρδη, ακόμη κι αν το κάνει δεν θα είναι αύριο. Και όταν λέμε κέρδη δεν εννοούμε εκατοντάδες εκατομμύρια κάθε χρόνο – εκτός κι αν πληρώνει κανείς για να το διαβάσει διαδικτυακά. Τα απαγορευτικά μπορεί να έχουν προκαλέσει τριγμούς στην κυκλοφορία εντύπων, έχουν ωστόσο αυξήσει τις ευκαιρίες ανάπτυξης των συνδρομών. Σήμερα, υπάρχουν περισσότεροι από 10.000 συνδρομητές. Συν 7.000 πωλήσεις φύλλων στα σταντ των εφημερίδων, σύνολο 17.000 πωλήσεις κάθε βδομάδα. Η ιστοσελίδα του New European, η οποία δεν είναι και πολύ παλιά, διαθέτει περισσότερους από ένα εκατομμύριο μοναδικούς επισκέπτες τον μήνα.

Στο βάθος, παίζει πάντα η ενδιαφέρουσα εκδοχή του να χρηματοδοτηθεί το «έργο» μέσω της μεθόδου του crowdfunding, αργότερα μέσα στη χρονιά. Το κέρδος είναι πάντως λέξη που αφορά το 2022, το ‘21 προβλέπεται να ‘χει μόνο χασούρα.

Το κρίσιμο ερώτημα που συνοδεύει ένα τέτοιο νέο εκδοτικό προϊόν, είναι όχι αν υπάρχει κενό στην αγορά, αλλά αν υπάρχει αγορά στο κενό. Τι αποδείξεις υπάρχουν ότι μπορεί να έλθουν έσοδα; Ο Κέλι και η παρέα του δεν έχουν παρά να δείξουν υπομονή και αργά ή γρήγορα θα ανακαλύψουν τα όρια της βρετανικής αγοράς του Τύπου. Η οποία, για εντελώς δικούς της λόγους, ιστορικής υφής, δεν έχει σχέση με την αμερικανική, στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Στην έντυπη αγορά του Ηνωμένου Βασιλείου παρατηρείται συνωστισμός.

Να ανοίξει λοιπόν η αγορά; Το Διαδίκτυο εύκολα μπορεί να το κάνει και η αγγλική γλώσσα είναι εργαλείο πολύτιμο που δεν θέτει φραγμούς. Όλα δείχνουν επιπροσθέτως ότι ο καταναλωτής – αναγνώστης είναι έτοιμος να βάλει το χέρι στην τσέπη για περιεχόμενο αρκούντως καλό.

Το έντυπο The Spectator στέκεται στην κορυφή και δίνει το παράδειγμα, έχοντας διανύσει την πιο εντυπωσιακή άνοδο. Διαθέτει περισσότερες πωλήσεις από ποτέ άλλοτε, και το ποτέ άλλοτε δεν είναι παίξε γέλασε, αφού το ιστορικό κοντέρ μετράει από το 1828. Σύντομα θα μιλάει για 100.000 φύλλα.

Η άλλη μέθοδος οξυγόνωσης του μιντιακού εγκεφάλου είναι, όπως και ο ίδιος ο Τόμσον έχει αποδείξει στους New York Times, το «πακέτο», η συστηματοποίηση και διανομή δημοσιογραφικών υπηρεσιών – ιδεών με πολλαπλούς τρόπους : ζωντανά δρώμενα, podcasts, newsletters, σύνδεση της εφημερίδας με την επιχειρηματική αγορά, την πέραν των ΜΜΕ.
Το μείζον είναι ένα, στα όρια του διακυβεύματος: το κέρδος των εντύπων παραμένει σταθερά συνδεμένο με την ανεξαρτησία τους. Ισως είναι και η μοναδική εγγύηση γι’ αυτήν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...