«Παράλογες» χαρακτήρισε η ρωσική πρεσβεία στην Κοπεγχάγη τις εικασίες περί ρωσικής εμπλοκής στα πρόσφατα περιστατικά με drones σε αεροδρόμια της Δανίας, κάνοντας μάλιστα λόγο για «σκηνοθετημένη πρόκληση» με στόχο την κλιμάκωση των εντάσεων.

Ανεξάρτητα, όμως, από την εμπλοκή ή τη μη εμπλοκή της Μόσχας στα εν λόγω άκρως ανησυχητικά επεισόδια, η κλιμάκωση των προκλητικών ενεργειών από πλευράς Ρωσίας αποτελεί γεγονός –εδώ και χρόνια πλέον–, ενώ ολοένα περισσότεροι προειδοποιούν πως η Γηραιά Ηπειρος πρέπει να πάψει να εθελοτυφλεί, καθώς και να συμμορφωθεί άμεσα με την πραγματικότητα.

«Η Ευρώπη βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία, είτε το θέλει είτε όχι», γράφει σε άρθρo του στο Politico ο Ιβο Ντάλντερ, πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ (υπό τον Μπαράκ Ομπάμα) και νυν ερευνητής στο Belfer Center for Science and International Affairs του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. «[Η Ρωσία] διεξάγει έναν απροκάλυπτο πόλεμο στην Ουκρανία εδώ και πάνω από μια δεκαετία, και με αυξανόμενη αγριότητα από την πλήρη εισβολή της το 2022. Αλλά η σύρραξη στην Ουκρανία είναι μόνο ένα μέρος του ευρύτερου πολέμου της Ρωσίας εναντίον της Ευρώπης στο σύνολό της», τονίζει.

Η εισβολή, τις προηγούμενες εβδομάδες, ρωσικών drones στους αιθέρες της Πολωνίας και της Ρουμανίας, και η παραβίαση του FIR της Εσθονίας από ρωσικά μαχητικά, επιβεβαιώνουν, σύμφωνα με το αμερικανικό ειδικό, πως απώτερος σκοπός της Μόσχας είναι να διχάσει την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, να εξαναγκάσει την Ευρώπη να σταματήσει να υποστηρίζει το Κίεβο, αλλά και να αποδυναμώσει τη δημόσια υποστήριξη για ισχυρή στρατιωτική δράση σε περίπτωση ανάγκης.

Ομως, έως σήμερα, οι Ευρωπαίοι επέλεγαν να υποτιμούν την απειλή, κατατάσσοντας τις κλιμακούμενες επιχειρήσεις της Ρωσίας –από δολοφονίες και κυβερνοεπιθέσεις μέχρι δολιοφθορές σε κρίσιμες υποδομές και εκστρατείες παραπληροφόρησης– σε μια «γκρίζα ζώνη» μεταξύ ειρήνης και πολέμου, κρίνοντας πως οι όποιες ρωσικές ενέργειες ξεπερνούσαν μεν τα όρια του ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών, αλλά υπολείπονταν μιας άμεσης στρατιωτικής σύγκρουσης.

Ετσι, η Ευρώπη προτιμούσε να αντιδρά στις όποιες ρωσικές προκλήσεις απλώς καταδικάζοντάς τες (και όχι πάντα) και με αόριστες δηλώσεις περί «θωράκισης» της ηπείρου. «Ουσιαστικά η Ευρώπη δεν επέβαλε καμία κύρωση στη Μόσχα για τη συγκαλυμμένη εκστρατεία πρόκλησης αναταραχής κατά της ηπείρου – και αυτό ήταν λάθος», υποστηρίζει ο αμερικανός πρώην πρεσβευτής στη Βορειοατλαντική Συμμαχία.

Η εθελοτυφλία της Ευρώπης και η επακόλουθη αδράνεια ώθησαν το Κρεμλίνο να κλιμακώσει τις «υβριδικές» επιθέσεις κατά τα τρία τελευταίέτη. Ο λόγος ήταν, φυσικά, ο πόλεμος στην Ουκρανία, καθώς οι Ρώσοι διαπίστωσαν αρκετά σύντομα ότι πολύ δύσκολα θα κατάφερναν να πετύχουν τους όποιους στόχους τους στο πεδίο, καταρχάς λόγω της ηρωικής αντίστασης των Ουκρανών, αλλά κυρίως λόγω της υποστήριξής τους από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη.

«Η Ρωσία απλώς δεν διαθέτει τα μέσα για να υποτάξει πλήρως την Ουκρανία με τη βία», ανέφερε τις προάλλες ο επικεφαλής της βρετανικής MI6, Ρίτσαρντ Μουρ. «Ναι, προχωρούν στο πεδίο της μάχης, αλλά με ρυθμό χελώνας και με τρομερό κόστος, και ο στρατός του Πούτιν απέχει ακόμη πολύ από τους αρχικούς στόχους της εισβολής», πρόσθεσε.

Οπότε η Ρωσία ποντάρει πλέον κυρίως στις διαιρέσεις εντός της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, καθώς και στον συγκαλυμμένο πόλεμο που διεξάγει εναντίον της Ευρώπης, ώστε να την αναγκάσει να σταματήσει να συνδράμει τους Ουκρανούς.

Σε πρόσφατη (τον Αύγουστο) έκθεση του βρετανικού International Institute for Strategic Studies για την έκταση των ρωσικών επιχειρήσεων δολιοφθοράς εναντίον κρίσιμων υποδομών ανά την Ευρώπη σημειώνεται ότι, καθώς οι ρωσικές δυνάμεις άρχισαν να υποχωρούν το 2023, ο αριθμός των επιθέσεων στην Ευρώπη σχεδόν τετραπλασιάστηκε, με τους Ρώσους να βάζουν στο στόχαστρό τους ολοένα πιο συχνά «βάσεις, εργοστάσια και εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία».

Στη συνέχεια όμως, κατά το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους, οι επιθέσεις μειώθηκαν σημαντικά, κατά πάσα πιθανότητα λόγω της εκτίμησης ότι η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο θα περιόριζε την αμερικανική υποστήριξη στην Ουκρανία. Και πράγματι η Ουάσινγκτον τερμάτισε τη στρατιωτική και οικονομική βοήθεια προς την Ουκρανία, επιδιώκοντας μια διπλωματική λύση επί τη βάσει πολλών από τους όρους της Μόσχας.

Ωστόσο, παρά την αποστασιοποίηση των ΗΠΑ, οι Ευρωπαίοι επέλεξαν να συνεχίσουν να συνδράμουν το Κίεβο, αυξάνοντας μάλιστα ποικιλοτρόπως τη στήριξή τους στην εμπόλεμη χώρα. Πλέον, οι μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο ανάπτυξης μιας ευρωπαϊκής δύναμης ασφαλείας στην Ουκρανία μετά τον τερματισμό των εχθροπραξιών.

Εν τω μεταξύ, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, με επικεφαλής τη γερμανική, συνεχίζουν να συνδράμουν στρατιωτικά την Ουκρανία –και με όπλα που αγοράστηκαν από τις ΗΠΑ–, ενώ οι Ευρωπαίοι συνδράμουν και την ουκρανική οικονομία, καθώς και την ταχέως αναπτυσσόμενη πολεμική βιομηχανία της χώρας. Επιπρόσθετες κυρώσεις είναι προ των πυλών και η ΕΕ εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο ακόμη και να κατασχέσει τα «παγωμένα» περιουσιακά στοιχεία της Μόσχας.

Εξ ου, λοιπόν, σύμφωνα με τον αμερικανικό ειδικό, οι πρόσφατες, ανοιχτές πια προκλήσεις της Ρωσίας κατά της Ευρώπης. Μετά τη σύνοδο Τραμπ-Πούτιν στην Αλάσκα, στα μέσα Αυγούστου, ο ρώσος πρόεδρος, έχοντας εκτιμήσει πως ο Λευκός Οίκος δεν θα αντιδρούσε σε περαιτέρω ρωσική κλιμάκωση, έκανε ακριβώς αυτό: κλιμάκωσε τις επιθέσεις στην Ουκρανία, ενώ στη συνέχεια άρχισε να δοκιμάζει την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ.

Μετά από τη μεγαλύτερη αεροπορική επίθεση, με drones και πυραύλους, εναντίον των Ουκρανών, στις αρχές Σεπτεμβρίου, ακολούθησε η εισβολή 19 ρωσικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών στην Πολωνία, ενώ έπειτα από λίγες ημέρες ένα ρωσικό drone παραβίασε τον εναέριο χώρο της Ρουμανίας. Και την προηγούμενη εβδομάδα, τρία ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη MiG-31 παραβίασαν το FIR της Εσθονίας, παραμένοντας στον εναέριο χώρο της περί τα 12 λεπτά.

«Και στις τρεις περιπτώσεις οι ευρωπαϊκές δυνάμεις πέρασαν τη στρατιωτική δοκιμασία της αποτελεσματικής εξουδετέρωσης της απειλής, καταρρίπτοντας και ορισμένα από τα drones που κατευθύνονταν προς μια αεροπορική βάση στην Πολωνία. Αλλά οι χώρες του ΝΑΤΟ απέτυχαν στην πολιτική δοκιμασία», σχολιάζει ο Ιβο Ντάλντερ.

Πράγματι, η αντίδραση των ΗΠΑ στις επανειλημμένες παραβιάσεις ήταν αξιοσημείωτα χλιαρή, με τον Τραμπ και άλλους αμερικανούς αξιωματούχους να υπονοούν ότι η εισβολή με drones στην Πολωνία θα μπορούσε να έγινε από λάθος. Μάλιστα, ο αμερικανός πρόεδρος ξεκαθάρισε πως «δεν πρόκειται να υπερασπιστώ κανέναν».

Το ΝΑΤΟ, από την πλευρά του, συνεκλήθη δύο φορές για διαβουλεύσεις επί τη βάσει του Αρθρου 4, αρχικά κατόπιν αιτήματος της Πολωνίας και στη συνέχεια της Εσθονίας. Ανακοίνωσε επίσης τη σημαντική ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας του κατά μήκος της ανατολικής πτέρυγάς του. «Ωστόσο ο Πούτιν δεν έχει καταβάλει κανένα τίμημα και, μέχρι να το κάνει, η Ρωσία θα συνεχίσει να κλιμακώνει τις προκλήσεις με στόχο να περιορίσει τη στήριξη της Ευρώπης στην Ουκρανία και να διχάσει τη Συμμαχία», προειδοποιεί ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ. Τι θα μπορούσε, λοιπόν, να κάνει η Ευρώπη;

Μια ιδέα (την οποία υποστήριξε ο πολωνός υπουργός Εξωτερικών, Ράντοσλαβ Σικόρσκι) είναι η επέκταση της αμυντικής γραμμής του ΝΑΤΟ εντός της Ουκρανίας, μέσω της αναχαίτισης ρωσικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών και πυραύλων στον ουκρανικό εναέριο χώρο. Ο  αμερικανός ειδικός σημειώνει πως είναι ένα μέτρο που θα έστελνε ξεκάθαρο μήνυμα στον Πούτιν, συμβάλλοντας παράλληλα στην καλύτερη άμυνα της Ουκρανίας.

Οι Ευρωπαίοι θα μπορούσαν επίσης να κάνουν αυτό που τους προέτρεψε (απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου) ο αμερικανός πρόεδρος μετά την αναπάντεχη στροφή του: να ξεκαθαρίσουν στη Μόσχα ότι οποιοδήποτε ρωσικό μέσο εισέρχεται στην επικράτεια της Ευρώπης θα καταρρίπτεται ή θα εξουδετερώνεται. «Αν είναι αναγκαίο. Συμφωνώ απόλυτα με τον πρόεδρο Τραμπ: Αν είναι αναγκαίο», ανέφερε την Πέμπτη 25/9 ο Μαρκ Ρούτε σε συνέντευξή του στο Fox News.

Μια τρίτη επιλογή για τους Ευρωπαίους είναι η ενίσχυση της ικανότητας της Ουκρανίας να πλήττει κόμβους υλικοτεχνικής υποστήριξης της πολεμικής προσπάθειας της Ρωσίας, καθώς και στρατηγικές υποδομές. Το Κίεβο διαθέτει ήδη ουκρανικής κατασκευής μη επανδρωμένα αεροσκάφη μεγάλου βεληνεκούς και τώρα ολοκληρώνει την ανάπτυξη βαλλιστικών πυραύλων που έχουν ήδη δοκιμαστεί σε πόλεμο, πλήττοντας ενεργειακές εγκαταστάσεις ανά τη ρωσική επικράτεια. Η Ευρώπη θα μπορούσε να συνδράμει την Ουκρανία σε αυτή την προσπάθεια παρέχοντάς της προηγμένα οπλικά συστήματα.

Σε κάθε περίπτωση, το πρώτο που πρέπει να κάνουν οι Ευρωπαίοι είναι να αναγνωρίσουν πως βρίσκονται ήδη σε πόλεμο με τη Ρωσία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News