Το πρώτο βήμα για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία έγινε τελικά μετά την τηλεφωνική συνομιλία που είχαν την Τετάρτη ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Βλαντίμιρ Πούτιν, καθώς συμφώνησαν να ξεκινήσουν άμεσα οι ειρηνευτικές συνομιλίες. «Νομίζω ότι βρισκόμαστε στον δρόμο για την επίτευξη ειρήνης. Νομίζω ότι ο πρόεδρος Πούτιν θέλει ειρήνη, ο πρόεδρος Ζελένσκι θέλει ειρήνη και εγώ θέλω ειρήνη» δήλωσε ο Τραμπ.
Οποιαδήποτε ειρήνη επιτευχθεί, όμως, κατά πάσα πιθανότητα θα είναι «μια ειρήνη του Πούτιν», όπως υποστηρίζει σε ανάλυσή του ο Μάρκο Ιμαρίζιο της Corriere della Sera, απεσταλμένος της ιταλικής εφημερίδας στη Μόσχα κατά την πρώτη διετία του πολέμου στην Ουκρανία.
Πριν από περίπου τρεις εβδομάδες, αφού ο αμερικανός πρόεδρος απείλησε τη Μόσχα με «φόρους, δασμούς και κυρώσεις» σε περίπτωση μη επίτευξης μιας συμφωνίας για τον τερματισμό του πολέμου, ο ρώσος ομόλογός του όχι μόνο τον εξήρε ως «έξυπνο» και «πραγματιστή» ηγέτη, ο οποίος δεν θα λάμβανε μια απόφαση που θα «έπλητε την αμερικανική οικονομία», αλλά επανέλαβε πως αν δεν του είχαν «κλέψει» τη νίκη στις εκλογές του 2020, η σύρραξη στην Ουκρανία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.
Τότε οι δηλώσεις του επικεφαλής του Κρεμλίνου είχαν εκληφθεί από την πλειονότητα της κοινής γνώμης στη Ρωσία ως υπόκλιση στον νέο Λευκό Οίκο. Αλλά ορισμένοι καλά ενημερωμένοι και δικτυωμένοι παρατηρητές, όπως ο ολιγάρχης Ολεγκ Ντεριπάσκα (ο οποίος αρχικά αντιτάχθηκε στον πόλεμο αλλά σύντομα… ξαναμπήκε στο μαντρί) και ο Μιχαήλ Ροστόφκι, αρθρογράφος της εφημερίδας Μοσκόφσκι Κομσομόλετς (ο οποίος χαίρει της ιδιαίτερης εκτιμήσης του Κρεμλίνου), έδωσαν μια εντελώς διαφορετική ερμηνεία.
Σύμφωνα με αυτήν, οι δηλώσεις του Πούτιν ήταν το αντίστοιχο του ιστορικού ραδιοφωνικού μηνύματος του Νικίτα Χρουστσόφ προς τον Τζον Κένεντι τον Οκτώβριο του 1962, εν μέσω της κρίσης των πυραύλων της Κούβας. Οπως σημειώνει ο ιταλός δημοσιογράφος, το επεισόδιο εκείνο αναφέρεται στα βιβλία της ρωσικής Ιστορίας ως μια από τις πιο μεγάλες στιγμές της σοβιετικής ισχύος.
Στην κοινή συνείδηση, ο εξ αποστάσεως διάλογος μεταξύ των δύο ηγετών καταδείκνυε, τότε, ότι οι ΗΠΑ και η ΕΣΣΔ ήταν δύο ίσες υπερδυνάμεις, οι σχέσεις των οποίων καθορίζονταν από έναν αμοιβαίο σεβασμό, που εδραζόταν στον αμοιβαίο φόβο. Δηλώνοντας ό,τι δήλωσε ο Ντόναλντ Τραμπ μετά τη συνομιλία του με τον ρώσο πρόεδρο, κατέδειξε ακριβώς αυτό: ότι τον αντιμετωπίζει με σεβασμό και ως ισότιμό του.
«Ο Βλαντίμιρ Πούτιν έχει ήδη κερδίσει την αναγνώριση για την οποία ενδεχομένως να νοιαζόταν περισσότερο. Ο αποκλειστικός διάλογος με τον πιο ισχυρό άνδρα στον κόσμο είναι από μόνος του μια επίδειξη ισχύος στα μάτια του κόσμου. Η πρόσκληση του Τραμπ στη Μόσχα είναι μια περαιτέρω επιβεβαίωση αυτής της ισχύος» σχολιάζει ο Μάρκο Ιμαρίζιο. «Το αίσθημα της νίκης δεν έγκειται στην έναρξη των διαπραγματεύσεων, αλλά στο γεγονός ότι η Ρωσία, μετά την απομόνωση των τελευταίων χρόνων, θα μπορούσε να συντάξει μια συνθήκη ειρήνης για τον πόλεμο που η ίδια άρχισε».
Το ότι ο βασικός στόχος της Ρωσίας επιτεύχθηκε καταδεικνύεται, σύμφωνα με τον ιταλό δημοσιογράφο, και από τη σχεδόν παντελή αδιαφορία στη Ρωσία για τις λεπτομέρειες της όποιας πιθανής συμφωνίας. Στη Μόσχα έχουν ήδη αρχίσει να θριαμβολογούν. «[Πρόκειται] για μια στιγμή που θα μείνει στην ιστορία της διεθνούς πολιτικής και της διεθνούς διπλωματίας» δήλωσε ο γερουσιαστής και ακαδημαϊκός (και διάσημος πρώην τηλεοπτικός σχολιαστής) με ειδίκευση στην εξωτερική πολιτική, Αλεξέι Πούσκοφ.
«Η ΕΕ και η Ουκρανία είναι τρομοκρατημένες από τις επαφές μεταξύ των δύο προέδρων. Δεν φτάσαμε ακόμα στη ρήξη, αλλά είναι ένα πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση» είπε, ακόμη πιο ενθουσιασμένος, ο βουλευτής Αντρέι Γκουρούλεφ, μέλος της Επιτροπής Αμυνας της Δούμας.
«Βρισκόμαστε στην αρχή της δημιουργίας μιας νέας παγκόσμιας τάξης. Πρώτα θα ασχοληθούμε με το τι θα απομείνει από την Ουκρανία. Από αυτή την άποψη οι κύριοι διαπραγματευτές είναι δύο: εμείς και οι ΗΠΑ. Δεν χρειάζεται τρίτο πρόσωπο». Επί τούτου όλοι στη Μόσχα επισημαίνουν πως, παρότι ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι ζήτησε επανειλημμένως από τον Τραμπ να μιλήσει πρώτα μαζί του και μετά με τον Πούτιν, ο πρόεδρος των ΗΠΑ επέλεξε να κάνει το αντίθετο.
Πλέον στη Μόσχα κυριαρχεί η αίσθηση ότι μπορεί να επιτευχθεί μια «δίκαιη ειρήνη» για τη Ρωσία, με τον Πούτιν να επιβάλλει τους όρους του (διατήρηση των εδαφών που ήδη κατέχει η Μόσχα, καθώς και ορισμένων ακόμη όπου οι Ουκρανοί συνεχίζουν να αντιστέκονται, μη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, ακόμη και αφοπλισμό της, άρση των Δυτικών κυρώσεων, κ.ά.).
«Ο νέος αμερικανός πρόεδρος θα πρέπει να αποφασίσει αν θα αποδεχτεί μια προσφορά που ο προκάτοχός του θεωρούσε ταπεινωτική για ολόκληρη τη Δύση» σχολιάζει ο Μάρκο Ιμαρίζιο. Σημειώνει επίσης πως κατά την πρώτη συνάντηση των δύο προέδρων, ο Τραμπ ενδέχεται να ακούσει τον Πούτιν να του μιλάει για τα αίτια του πολέμου στην Ουκρανία, τα οποία, σίγουρα όχι τυχαία, επαναλαμβάνονται διαρκώς και λεπτομερώς στη Μόσχα αυτές τις ημέρες. «Αλλά έτσι λειτουργούν τα πράγματα. Η Ιστορία πάντα γράφεται και εξηγείται από τους νικητές» υπενθυμίζει ο δημοσιογράφος της Corriere.