1029
Ο Γιώργος Κούδας (στο βάθος με το 10 στη φανέλα) πανηγυρίζει έξαλα το γκολ που πέτυχε κόντρα στην Μπαρτσελόνα, το ίδιο και ο Αχιλλέας Ασλανίδης (αριστερά στη φωτό). Το νο 3 της Μπαρτσελόνα προφανώς διαμαρτύρεται... | youtube

Σπορ ιστορίες – η πιο μεγάλη βραδιά του ΠΑΟΚ

Sportscaster Sportscaster 16 Σεπτεμβρίου 2017, 17:57
Ο Γιώργος Κούδας (στο βάθος με το 10 στη φανέλα) πανηγυρίζει έξαλα το γκολ που πέτυχε κόντρα στην Μπαρτσελόνα, το ίδιο και ο Αχιλλέας Ασλανίδης (αριστερά στη φωτό). Το νο 3 της Μπαρτσελόνα προφανώς διαμαρτύρεται...
|youtube

Σπορ ιστορίες – η πιο μεγάλη βραδιά του ΠΑΟΚ

Sportscaster Sportscaster 16 Σεπτεμβρίου 2017, 17:57

Κάτι τέτοιες στιγμές θαρρείς πως τα γήπεδα μεγαλώνουν. Η Τούμπα του 1975 χωρούσε -με το ζόρι- 45.000 θεατές. Κόπηκαν 45.200 εισιτήρια, όμως ο κόσμος στις εξέδρες ήταν πάνω από 50.000. Κανένας δεν παραπονέθηκε για τον συνωστισμό. Ολοι ήθελαν να γίνουν αυτόπτες μάρτυρες εκείνου του ιστορικού γεγονότος: του παρθενικού αγώνα του ΠΑΟΚ στο Κύπελλο UEFA, απέναντι στην Μπαρτσελόνα του Κρόιφ και του Νέεσκενς. Σαν σήμερα (16 Σεπτεμβρίου) πριν από 42 χρόνια.

Ο ΠΑΟΚ των ’70s ήταν -μακράν- η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Γιατί είχε παίκτες όπως ο Κούδας, ο Σαράφης, ο Γκουερίνο, ο Ιωσηφίδης, ο Παρίδης, ο Κερμανίδης, ο Ασλανίδης και ο Αναστασιάδης, και αρχιτέκτονα τον Λες Σάνον. Ο άγγλος τεχνικός είχε, μόλις, αποχωρήσει, έχοντας οδηγήσει τον σύλλογο στα δύο πρώτα του τρόπαια: τα Κύπελλα Ελλάδας του 1972 και του 1974. Την προηγούμενη σεζόν η ομάδα είχε τερματίσει τρίτη στο Πρωτάθλημα (πίσω από τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ), και είχε κερδίσει ένα εισιτήριο για τα Κύπελλα Ευρώπης του 1975-1976. Στην κλήρωση της Ζυρίχης, τα χαμόγελα πάγωσαν. Αντίπαλος του ΠΑΟΚ έλαχε μία από τις πιο φημισμένες ομάδες του κόσμου.

Ο ΠΑΟΚ ήταν, ήδη, γνωστός στην Ευρώπη, κυρίως χάρη στην εκπληκτική του πορεία -δύο χρόνια νωρίτερα- στο Κύπελλο Κυπελλούχων. Η Λέγκια και η Λιόν είχαν υποκλιθεί μπροστά στην υπερομάδα του Σάνον. Είχε παίξει, τρεις φορές μετά το 1965, και στο Κύπελλο Εκθέσεων. Δεν ήταν πρωτάρης. Η Μπαρτσελόνα, όμως, προκαλούσε δέος. Εκτός από τους δύο Ολλανδούς (οι οποίοι είχαν ξαναεπισκεφθεί τη Θεσσαλονίκη, το 1973, για τον φιλικό αγώνα ΠΑΟΚ – Αγιαξ 1-1), τη φανέλα της φορούσαν ο Μάριο Μαρίνιο, βασικό στέλεχος της εθνικής Βραζιλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του ’74, ο Περουβιανός Σοτίλ που είχε αγωνιστεί στα Μουντιάλ του ’70 και του ’78, ο Ρέσακ, ο Ασένσι κι ένα σωρό άλλοι ισπανοί διεθνείς. Προπονητής της είχε, μόλις, αναλάβει ο σπουδαίος Γερμανός Χένες Βαϊσβάιλερ, ο οποίος είχε δημιουργήσει την ομάδα – μοντέλο της Γκλάντμπαχ.

Ο τεχνικός του ΠΑΟΚ, Γκιούλα Λόραντ, όχι μόνο δεν φοβήθηκε το ματς, αλλά παρέταξε τον «Δικέφαλο» -ουσιαστικά- με επτά επιθετικούς: τους Κερμανίδη, Ασλανίδη και Παρίδη μπροστά, τον Κούδα και τον Σαράφη στη μεσαία γραμμή, τον Κούλη Αποστολίδη (που, προηγουμένως, ήταν φορ) ως κεντρικό αμυντικό, και τον αρχισκόρερ Νέτο Γκουερίνο ως δεξιό οπισθοφύλακα. Ποιος το περίμενε, ότι η Μπαρτσελόνα θα έφευγε από τη Θεσσαλονίκη με σκυφτό το κεφάλι; Ούτε ο ίδιος ο σκόρερ του μοναδικού γκολ της αναμέτρησης. Οταν ο Γιώργος Κούδας πλάσαρε αριστοτεχνικά στην αριστερή γωνία του καταλανού τερματοφύλακα (Μόρα), στο 73′, κόντεψε να… λιποθυμήσει από τη συγκίνηση, καθώς κατευθυνόταν προς τη Θύρα των φανατικών ΠΑΟΚτσήδων για να πανηγυρίσει μαζί τους. Μετά τη λήξη του ματς, η Θεσσαλονίκη ήταν μεθυσμένη πολιτεία. Οπως είναι φυσικό, το αποτέλεσμα άφησε ολόκληρη την ποδοσφαιρική Ευρώπη με ανοιχτό το στόμα.

Ο αγώνας έγινε Τρίτη, επειδή την Τετάρτη (που εκείνη την εποχή ήταν η μέρα των ευρωπαϊκών Κυπέλλων) αγωνιζόταν στην Τούμπα ο Ολυμπιακός -κόντρα στην Ντινάμο Κιέβου για το Πρωταθλητριών (2-2)- λόγω τιμωρίας του «Καραϊσκάκη». Περίπου 35.000 ΠΑΟΚτσήδες πήγαν να δουν το ματς. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού που ταξίδεψαν στη Θεσσαλονίκη ήταν λιγοστοί, και φιλοξενήθηκαν στη Θύρα 7. Συνέβη, μάλιστα, ένα ασυνήθιστο περιστατικό που χαράχθηκε στις μνήμες των θεατών εκείνου του αγώνα. Κάποια στιγμή, ένας υποστηρικτής του Ολυμπιακού είχε τη… φαεινή ιδέα να σαλτάρει στον αγωνιστικό χώρο, ανεμίζοντας τη σημαία της ομάδας του. Δευτερόλεπτα αργότερα, ένας ΠΑΟΚτσής από τη Θύρα 6 τον πήρε στο κυνήγι. Τότε ο εισβολέας πήδησε τα κάγκελα και έτρεξε να σωθεί στην κερκίδα των Ολυμπιακών. Μέσα στον πανικό του, όμως, ο κακόμοιρος ανέβηκε σε λάθος Θύρα: στη χειρότερη που θα μπορούσε να διαλέξει, αυτή των οργανωμένων οπαδών του ΠΑΟΚ. Το τι επακολούθησε, είναι εύκολο να το φανταστεί κανείς…

Το πανό κατά του Φράνκο που είχε αναρτηθεί στην Τούμπα (φωτό: youtube)
Το πανό κατά του Φράνκο που είχε αναρτηθεί στην Τούμπα (φωτό: youtube)

Πίσω στο ιστορικό ματς ΠΑΟΚ – Μπαρτσελόνα. Στις κερκίδες και στα κάγκελα του γηπέδου υπήρχαν πανό διαμαρτυρίας κατά του πανίσχυρου ισπανού δικτάτορα Φράνκο. Μεταξύ αυτών, κι ένα πανό 20 μέτρων που κάλυπτε σχεδόν ολόκληρο το πέταλο της παλιάς Θύρας 8, το οποίο έγραφε (στα ελληνικά και στα αγγλικά): «Οχι στις εκτελέσεις των ισπανών αγωνιστών – Ρήγας Φεραίος». Μερικές μέρες αργότερα, ο ΠΑΟΚ έμπλεξε άσχημα με την πολιτική. Παραμονές της ρεβάνς στη Bαρκελώνη, ο Φράνκο διέταξε να εκτελεστούν πέντε βάσκοι αυτονομιστές που κρατούνταν σε φυλακή της Μαδρίτης, κάτι που προκάλεσε παγκόσμια κατακραυγή. Εντονες ήταν οι αντιδράσεις και στην Ελλάδα, όπου έπεσε η ιδέα να μην ταξιδέψει ο ΠΑΟΚ στην Ισπανία, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις εγκληματικές πρακτικές του δικτάτορα. 

Η διοίκηση του συλλόγου δέχτηκε αφόρητες πιέσεις, από τον -τότε- δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Μιχάλη Παπαδόπουλο, από πανεπιστημιακούς καθηγητές (Δημήτρης Φατούρος και Γ. Α. Μαγκάκης), από γνωστούς καλλιτέχνες (με επικεφαλής την Τζένη Καρέζη), από πολιτικά κόμματα και τις νεολαίες τους. Τελικώς, ο ΠΑΟΚ αποφάσισε να πάει. Διότι, σε διαφορετική περίπτωση, κινδύνευε με διετή αποκλεισμό από την UEFA και, επιπλέον, θα έπρεπε να καταβάλει στην Μπαρτσελόνα ένα τεράστιο ποσό, ως αποζημίωση. 

Προετοιμάστηκε, λοιπόν, γι’ αυτόν τον αγώνα με δύο δυνατά φιλικά ματς: ένα στο Καραϊσκάκη με αντίπαλο τον Ολυμπιακό (0-1 με γκολ του Χρήστου Τερζανίδη) και ένα στη Νέα Σμύρνη κόντρα στον Πανιώνιο 1-2, με γκολ του Ασλανίδη και του Σαράφη. Αλλά, ακόμη κι αυτή η υπέροχη ομάδα -η καλύτερη στην Ελλάδα εκείνη την εποχή- δεν κατάφερε να αποφύγει τη συντριβή (6-1). Εκείνο το δροσερό βράδυ της 1ης Οκτωβρίου 1975, ο Κρόιφ και η παρέα του λες και χόρευαν στο «Καμπ Νου». Ο ΠΑΟΚ, που παρατάχτηκε με την ενδεκάδα του αγώνα της Τούμπας, πέτυχε… δύο γκολ: το γκολ της τιμής, με τον μετέπειτα προπονητή του Αγγελο Αναστασιάδη στο 77′, και ένα αυτογκόλ, με τον Γκουερίνο στο 54′.

Στη συνέχεια της διοργάνωσης, η Μπαρτσελόνα απέκλεισε, κατά σειράν, τη Λάτσιο, τη Βάσας Βουδαπέστης και τη Λέφσκι Σόφιας. Αποκλείστηκε (στον ημιτελικό) από τη Λίβερπουλ, η οποία -τελικώς- σήκωσε το Κύπελλο UEFA εκείνης της σεζόν. Οσο για τον ΠΑΟΚ, τέσσερις μέρες μετά το παιχνίδι στη Βαρκελώνη μπήκε στο Πρωτάθλημα (1975-1976) με μία εμφατική νίκη (3-1) επί του Παναθηναϊκού στην Τούμπα. Ηταν ο προάγγελος μιας θριαμβευτικής πορείας του «Δικέφαλου του Βορρά», η οποία -μερικούς μήνες αργότερα (1976)- κατέληξε στην κατάκτηση του πρώτου Πρωταθλήματος στην ιστορία του.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...