Ο Τάκης Μόσχος ανήκε στην κατηγορία εκείνη των ανθρώπων που δεν δίσταζαν να δείξουν όλες τους τις ρωγμές, θεωρώντας ότι σε τελική ανάλυση, τα τρωτά μας σημεία είναι αυτά που μας διαμορφώνουν.

Ο χαρισματικός ηθοποιός που έφυγε έτσι άδοξα (εδώ) στα 68 του, ο «Αργύρης» της «Γλυκιάς Συμμορίας», ο «Λάμπρου» του «Bios + Πολιτεία», είχε την άνεση να εκτίθεται και να αποκαλύπτει το είναι του σε ένα επάγγελμα (και μια χώρα) που κυριαρχεί το φαίνεσθαι. Το έκανε και μέσω των συνεντεύξεων που έδωσε κατά καιρούς — εμείς θα σταθούμε σε δύο, ίσως τις πιο εμβληματικές, τις πιο ψυχαναλυτικές.

Μέσα από 15 μεστές και αμφιλεγόμενες ατάκες, όπως τις άρθρωσε χωρίς φόβο και φτιασίδια σε συνεντεύξεις που είχε δώσει στον Θεοδόση Μίχο για την Popaganda το 2013 και στον Χρήστο Παρίδη για το «Ηomme» του «Εθνους της Κυριακής» το 2012, προκύπτει η εικόνα που είχε ο ίδιος ο Τάκης Μόσχος για τον εαυτό του.

1. «Eφυγα από την Αθήνα γιατί κούρασα και κουράστηκα, με τη γκλάβα μου. Κάποια στιγμή δεν πήγαινε άλλο, από καμιά άποψη. Και προέκυψε η Σκόπελος, εντελώς τυχαία. Πήγα μερικά καλοκαίρια, ένα φθινόπωρο αποφάσισα να μείνω λίγο περισσότερο, μετά μπήκε ο χειμώνας και δεν ήθελα να φύγω, και τελικά, αφού έβγαλα τον πρώτο χειμώνα, πήρα τον αέρα, που λένε. Είμαι πολύ τυχερός που βρέθηκε αυτό το μέρος, για να με πετάξει το κύμα εκεί, για να μην πνιγώ».

2. «Μία περίοδο με είχαν ρουφήξει τα σίριαλ. Είναι τόσο κουραστικό. Πας στις 8 το πρωί, για 12 ώρες σε φωνάζουν “Θανάση”, ξέρω ‘γω, το βράδυ πας σε ένα άλλο και σε φωνάζουν “Βαγγέλη”, ένα χάσιμο είναι, ένα μπέρδεμα, συνήθως με ηλίθιους διαλόγους και θέματα».

3. «Για να είμαστε ειλικρινείς, η καριέρα μου στον κινηματογράφο, ουσιαστικά άρχισε μαζί με την καριέρα μου στα ναρκωτικά».

4. «Σκέφτομαι ότι είμαι πολύ ευχαριστημένος που κατάφερα να επιζήσω, υγιής σωματικά και κυρίως διανοητικά. Γιατί βλέπω κόσμο, ανθρώπους που τα πίναμε μαζί, που ήξερα από εκείνα τα χρόνια, άλλοι πεθαμένοι, άλλοι τρελοκομεία, άλλοι διαλυμένοι σε πεζοδρόμια».

5. «Το “ηθοποιιλίκι” είναι μία δουλειά που σου δίνει τις μεγαλύτερες χαρές και τις μεγαλύτερες πίκρες. Εντονα θετικά συναισθήματα από τη μία, μεγάλες απογοητεύσεις από την άλλη. Ακόμη και για ασήμαντους λόγους, όπως το να μην πεις σε μια πρόβα μία ατάκα όπως νομίζεις ότι θα έπρεπε να την πεις».

6. «Οι περισσότεροι συνάδελφοι μου, απ’ όσο ξέρω, είναι λίγο υστερικοί. Αν η υποκριτική λειτουργούσε ψυχοθεραπευτικά, υποθέτω ότι θα έπρεπε να είναι λίγο πιο κουλ».

8. «Ανήκω σε μια γενιά ηθοποιών που γέρασαν πια».

9. «Δεν πέρασα καμία δόξα. Ενα χλωμό αστεράκι ήμουν. Ενα αντι-αστεράκι».

10. «Είχα κλέψει σούπερ μάρκετ που μετά το κάναμε στη “Γλυκιά Συμμορία”, είχα κάνει ζωή κοινοβίου για πολλά χρόνια με άλλους όμοιους ή και ανόμοιούς μου συμβιώνοντας στο ίδιο σπίτι, και γενικά δεν τα είχα καλά με το κατεστημένο. Ισως γιατί είχα πατέρα μπάτσο και είχα μια απέχθεια για την εξουσία».

11. «Εχω κάνει φοβερά λάθη, κούρασα τον εαυτό μου και τους γύρω μου. Ξόδεψα χρήματα, υγεία, τύχη. Αλλά ίσως έπρεπε γιατί τώρα μ’ αγαπάω πάρα πολύ και με προσέχω και με σέβομαι».

12. «Εζησα κι εγώ το lifestyle. Πήγαινα κάθε βράδυ στο “Εργοστάσιο” φορώντας παπιγιόν ενώ συγχρόνως ζούσα στα Εξάρχεια με άλλου τύπου παρέες. Παράλληλα κατέβαινα και στην Ομόνοια…».

13. «Εζησα για πολύ μεγάλο διάστημα στην κόψη του ξυραφιού. Οχι από γενναιότητα ή από θάρρος. Ετυχε τα χούγια μου να κάνουν τη ζωή μου έτσι».

14. «Για τους ηθοποιούς ποτέ δεν είναι ειδυλλιακή η κατάσταση. Ούτε το ’60, ούτε το ’70, ούτε το 80, ούτε το ’90, ούτε το 2000, ούτε σήμερα. Είναι ένα επάγγελμα στον αέρα, απειλείται ανά πάσα στιγμή εκ θεμελίων. Χτυπάει το τηλέφωνό σου, παίρνεις μια δουλειά, και μετά ποιος ξέρει πότε θα ξαναχτυπήσει».

15. «Εχω ζήσει σχεδόν μια διπλή, σπασμένη ζωή. Από τη μία ήταν οι ταινίες και η όποια διασημότητα και από την άλλη ήταν τα προσωπικά μου, που ήταν άλλα αντί άλλων. Ουσιαστικά για 20 χρόνια ήμουν μπλεγμένος με ουσίες και τα ρέστα. Γι’ αυτό, όλες οι ιστορίες μιας μεγάλης περιόδου της ζωής μου είναι χαμένες, θολές ανάμεσα σε μια δημόσια πραγματικότητα και μια ιδιωτική που ήταν εντελώς αντίθετες. Κι εγώ απλώς να περιφέρομαι, να προσπαθώ να διασωθώ. Αργησα λίγο, αλλά τελικά τα κατάφερα. Εντάξει».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News