Ο πατέρας του Μπράιαν Κοξ και η αδελφή του στο μαγαζί τους το 1954, έναν χρόνο πριν πεθάνει
Ο σκωτσέζος ηθοποιός ήταν το μικρότερο από τα πέντε παιδιά μιας κλώστριας σε υφαντουργείο γιούτας, που πάθαινε τακτικά νευρικές κρίσεις, και ενός πρώην αστυνομικού που άνοιξε στη συνέχεια ένα μαγαζάκι, αλλά πέθανε από καρκίνο στο πάγκρεας όταν ο Κοξ ήταν οκτώ ετών. Η κληρονομιά του; «Ο πατέρας μου άφησε 10 λίρες στην τράπεζα όταν πέθανε. Δυστυχώς, πέθανε σε πολύ νεαρή ηλικία. Ηταν μόλις 51. Ηταν μπακάλης και τα πήγαινε καλά, αλλά έκανε κακές επενδύσεις. Ηταν μια φτωχή περιοχή και όταν πέθανε του χρωστούσαν πολλοί στη γειτονιά . Δεν πλήρωσαν ποτέ. Αυτό σήμαινε ότι από την κατώτερη μεσαία τάξη περάσαμε στη φτώχεια. Παρακάμψαμε την εργατική τάξη».
Οταν η μητέρα του έπαθε έναν πολύ σοβαρό νευρικό κλονισμό, της έκαναν θεραπεία με ηλεκτροσόκ. «Ενα μεγάλο μέρος της μακροπρόθεσμης μνήμης της χάθηκε» λέει, οπότε τον μεγάλωσαν οι αδερφές του. «Η μεγαλύτερη αδερφή μου ήταν πολύ καλή μαζί μου. Ζούσαν με τον άνδρα της σε δυο δωμάτια και είχαν δυο παιδιά. Ηταν πολύ φτωχικά. Με πήρε μαζί της και κοιμόμουν με τα παιδιά σε ένα κρεβάτι. Πέντε οικογένειες μοιραζόμασταν μια τουαλέτα».
Ο Κοξ ήταν προικισμένος με καλή φωνή: «Το ραδιόφωνο έχει να κάνει πρώτα και κύρια με τη φωνή. Λατρεύω το ραδιόφωνο γιατί δεν χρειάζεται να φοράς κοστούμι. Δεν χρειάζεται καν να μάθεις τον ρόλο σου. Δεν χρειάζεται να μακιγιαριστείς. Οπότε είναι πολύ ευχάριστο» λέει στους Times.
Η πρώτη του δουλειά ήταν στο τοπικό θέατρο ρεπερτορίου στο Νταντί, όπου ξεκίνησε ως βοηθός της καλλιτεχνικής διευθύντριας, η οποία του έδινε τις εισπράξεις για να τις καταθέσει στην τράπεζα. «Φανταστείτε ότι εμπιστευόταν ένα 15χρονο αγόρι! Θα μπορούσα να το είχα σκάσει με τα λεφτά. Επλενα και τη σκηνή. Μετά από αρκετούς μήνες ανέβηκα στην ιεραρχία και έγινα ο χειρότερος διευθυντής σκηνής που υπήρξε ποτέ. Σε μια περίπτωση ξέχασα να σηκώσω την κουρτίνα…» θυμάται από εκείνη την περίοδο.
Και η σχέση του με τον Λόγκαν Ρόι; «Η προσωπικότητα του Λόγκαν Ρόι είναι πολύ πιο σκληρή από τη δική μου. Εγώ είμαι αβέβαιος, ενώ εκείνος είναι απόλυτος. Συνειδητοποίησα ότι είναι ένας άνθρωπος που έχασε κάτι στην πορεία. Εχασε την αίσθηση του σκοπού, ή τουλάχιστον ο σκοπός του έγινε πολύ διαφορετικός. Τα πάντα συνδέθηκαν με την απληστία» αναφέρει ο σκωτσέζος ηθοποιός για τον ρόλο του στο «Succesion», που τον έκανε διάσημο διεθνώς.
Στη συνέντευξή του στους Times ο Κοξ αποκαλύπτει ακόμη ότι τα γυρίσματα της σειράς του HBO ήταν πολύ ευχάριστα. Ενα από τα καλύτερα πράγματα ήταν να παρακολουθεί το χάος που προκαλούσε ο 40χρονος Κίραν Κάλκιν (ο μικρότερος αδελφός του Μακόλεϊ Κάλκιν υποδύεται τον γιο του Λόγκαν Ρόι, Ρόμαν) καθώς αναδυόταν ως ένας εξαιρετικός ηθοποιός.
«Λατρεύω τον Κίραν. Νομίζω ότι είναι θεϊκός. Με κάνει να γελάω. Είμαι πολύ χαρούμενος που πήρε το Emmy, γιατί του άξιζε. Το να παρακολουθείς τη διαφορετική δυναμική των ηθοποιών είναι αστείο. Εχεις κάποιον όπως ο Μάθιου ΜακΦάντιεν (Τομ Βάμπσγκανς), ο οποίος είναι σοβαρός και προσγειωμένος και απλά μπαίνει και λέει τα λόγια του. Και μετά έρχεται ο Τζέρεμι Στρονγκ (Κένταλ Ρόι), που είναι πολύ έντονος» λέει για τους νεαρούς συμπρωταγωνιστές του στη σειρά.
Ποιο είναι το μυστικό του για έναν καλό γάμο; «Ξεχωριστά υπνοδωμάτια» υποστηρίζει ορθά-κοφτά ο σκωτσέζος ηθοποιός, «Επισκέπτεστε ο ένας τον άλλον. Ο σύντροφός σας πρέπει να νιώθει ελεύθερος. Ο πρώτος μου γάμος χάλασε γιατί ήμουν στην πιο φιλόδοξη περίοδό μου και αδιαφορούσα για πολλά πράγματα που συνέβαιναν. Η γυναίκα μου ήταν πολύ ικανή στα οικονομικά και τα πήγε πολύ καλά, με κράτησε όρθιο. Αλλά ήταν πιεστικό για το ζευγάρι και μας διέλυσε» αποκαλύπτει.
Το ιδανικό του Σαββατοκύριακο «είναι να μην κάνω τίποτα. Μου αρέσει να είμαι το απόλυτο φυτό. Για μένα αυτή είναι η υπέρτατη πολυτέλεια» λέει ο Κοξ, ενώ παραδέχεται ότι η ανατροφή των παιδιών είναι δύσκολη υπόθεση: «Τα παιδιά μου λένε ότι δεν είμαι κακός. Αλλά δεν θεωρώ τον εαυτό μου καλό. Οταν χάνεις τον πατέρα σου σε ηλικία οκτώ ετών και η μητέρα σου τρελαίνεται, είναι πολύ δύσκολο να ξέρεις τι σημαίνει γονική μέριμνα».
Τι του αρέσει να κάνει; «Λατρεύω τη σιδερώστρα μου» ομολογεί στους Times ο σκωτσέζος ηθοποιός. «Δεν ξέρω γιατί, αλλά το σιδέρωμα είναι για μένα διαλογισμός» – και δεν είναι ο μόνος που το βλέπει έτσι…