Όχι, δεν πρόκειται για ξαφνικό θάνατο… Η VW το είχε εμμέσως προαναγγείλει, οι petrolheads ήμασταν έτοιμοι για τη στιγμή που θα έπεφταν οι τίτλοι τέλους.
Όπως είχε ανακοινώσει ο πρόεδρος της εταιρείας, Φρανκ Βελς -κατά τη διάρκεια της Εκθεσης της Γενεύης, το 2018- η τελευταία έκδοση του Σκαραβαίου -η δεύτερη μετά την «αναγέννησή του» πριν από 21 χρόνια, το 1997- θα ήταν κι ο επίλογος μιας μακράς ιστορίας για το πιο διάσημο ίσως αυτοκίνητο στον κόσμο.
Ο Βελς είχε δηλώσει τότε πως «δύο ή τρεις γενιές είναι αρκετές» για το Beetle. Ο ίδιος πρόσθεσε πως το αυτοκίνητο «δημιουργήθηκε έχοντας στο μυαλό τη μακρά του ιστορία, όμως δεν μπορείς να το κατασκευάσεις πέντε φορές και να έχεις ένα ‘νέο’, ‘νέο’, ‘νέο’ Beetle».
Άλλωστε, το παρελθόν με το μέλλον στη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία αναμένεται να το συνδέσει αυτή τη φορά το βανάκι της εταιρίας, το Microbus, που αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2021, διοχετεύοντας τα βολτ του στη νέα ηλεκτρική βάση της εταιρείας. Γράφοντας την ιστορία από την αρχή.
Η ιστορία της αυτοκίνησης, όμως, κουβαλάει ήδη τις τρεις γενιές του Beetle, σε μια ζωή η οποία διήρκεσε επί, σχεδόν, επτά δεκαετίες.
Η αυλαία του έπεσε επίσημα από τη Volkswagen η οποία, την Πέμπτη, ανακοίνωσε ότι θα σταματήσει οριστικά την παραγωγή των θρυλικών Σκαραβαίων τον Ιούλιο του 2019, αφού ρίξει στην αγορά δύο τελευταία μοντέλα για «να τιμήσει την πλούσια κληρονομιά» ενός οχήματος που συνδέθηκε άρρηκτα με την πορεία της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Για την ακρίβεια, η ιστορία της θα είχε γραφεί διαφορετικά στην περίπτωση που το Beetle δεν είχε περάσει ποτέ από τη γραμμή παραγωγής.
«Η απώλεια του Σκαραβαίου θα προκαλέσει πολλά συναισθήματα στους πολυάριθμους αφοσιωμένους οπαδούς του», παραδέχτηκε ο Χίνριχ Βέκμπεν, ο πρόεδρος-γενικός διευθυντής της Volkswagen στη Βόρεια Αμερική.
Ο ίδιος, σημείωσε: «Καθώς προχωρούμε προς την κατεύθυνση μιας αυτοκινητοβιομηχανίας επικεντρωμένης στις ΗΠΑ, στα οικογενειακά μοντέλα -ενισχύοντας, συγχρόνως, τη στρατηγική μας για την ηλεκτρική κινητικότητα με την πλατφόρμα MEB– δεν υπάρχουν άμεσα σχέδια για την αντικατάσταση του Beetle. Αλλά, όπως είδαμε με το I.D. Buzz, που είναι η σύγχρονη και πρακτική ερμηνεία του θρυλικού mini bus, θα ήθελα επίσης να πω ‘ποτέ μην πείτε ποτέ’. Είμαστε ενθουσιασμένοι που ξεκινάμε ένα έτος γιορτάζοντας ένα από τα πιο εμβληματικά μοντέλα μας, που θα καταλήξει με την παύση παραγωγής του μοντέλου στην Πουέμπλα».
Η παραγωγή του Beetle, λοιπόν, θα ολοκληρωθεί -τυπικά- την επόμενη χρονιά, με το Beetle Final Edition να προσφέρεται τόσο σε coupe, όσο και σε convertible έκδοση. Είναι διαθέσιμο σε δύο εκδόσεις εξοπλισμού, SE και SEL και υπάρχουν μόνο πέντε διαθέσιμα χρώματα – τα Pure White, Deep Black Pearl, Platinum Grey, Safari Uni και Stonewashed Blue.
Το Beetle Final Edition διαθέτει διακοσμητικά με χρώμιο, καθρέπτες βαμμένους στο χρώμα του αμαξώματος, θερμαινόμενα ακροφύσια νερού, Bi-Xenon φωτιστικά σώματα, LED φώτα ημέρας, LED πίσω φωτιστικά σώματα, προβολείς ομίχλης, ειδικά σήματα, νέες ζάντες 17 στην έκδοση SE και 18″ στην έκδοση SEL, με την πρώτη να έχει το σύστημα ενημέρωσης και ψυχαγωγίας Composition Media και, το δεύτερο, το Discover Media με Fender ηχοσύστημα.
Κίνηση παίρνει από τον δίλιτρο turbo κινητήρα απόδοσης 176 ίππων με 250 Nm ροπής και συνδυάζεται αποκλειστικά με 6τάχυτο αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων. Το SE Coupe ξεκινά στις ΗΠΑ από τις 23.940 δολάρια, ενώ η έκδοση SEL από τις 26.890 ευρώ. Οι αντίστοιχες τιμές για το convertible μοντέλο είναι 28.190 δολάρια και 30.890 δολάρια, αντίστοιχα.
Η παγκόσμια τάση είναι σαφής σε ό,τι αφορά το μέλλον της αυτοκίνησης και η συγκεκριμένη εταιρεία σκοπεύει να πρωταγωνιστήσει στη νέα εποχή με μεγαλύτερα, οικογενειακού τύπου αυτοκίνητα, αλλά και -εννοείται- με ηλεκτροκίνητα οχήματα.
Όμως, το παρελθόν ήδη έχει καταγράψει πως η ιδέα για τη δημιουργία τού Σκαραβαίου ανήκει στον -μισητό, κατά τα λοιπά- Αδόλφο Χίτλερ, ο οποίος οραματίστηκε ένα φθηνό αυτοκίνητο, που θα μπορούσε να το αποκτήσει σχεδόν ο καθένας, με τις οικονομίες του. Ο δικτάτορας χρηματοδότησε το σχετικό πρόγραμμα και έδωσε τις βασικές οδηγίες στον Πόρσε -στο τέλος καλοκαιριού του 1933- σε εκείνη τη συνάντησή τους στο ξενοδοχείο Κάιζερχοφ, στο Βερολίνο.
Ο Χίτλερ ζήτησε το όχημα να είναι μικρό, ανθεκτικό, με αξιόπιστο κινητήρα, χαμηλή κατανάλωση και μέγιστη τιμή πώλησης τα 990 μάρκα – ισοδύναμη με την αξία μιας μοτοσικλέτας τότε. Επιπλέον, βασική οδηγία ήταν να μπορεί να μεταφέρει 4 ενήλικες ή 2 ενήλικες και 3 παιδιά, με ταχύτητα 100 χλμ. την ώρα.
Στις 22 Ιουνίου 1934 η German Automobilistic Industry National Association υπέγραψε συμβόλαιο με τον σχεδιαστή αυτοκινήτων Φέρντιναντ Πόρσε. Σχεδόν ενάμιση χρόνο μετά, στις 15 Φεβρουαρίου 1936, ο Χίτλερ ανακοίνωσε επισήμως την κατασκευή του Σκαραβαίου και ο Πόρσε παρουσίασε τα σχέδιά του. Ηταν τότε που πολλοί είπαν πως το σχέδιό του ήταν κλεμμένο και διασκευασμένο σκίτσο της τσέχικης εταιρίας Tatra. Ο Πόρσε, μέχρι το τέλος της ζωής του, άκουγε αυτή την εκδοχή και γελούσε, με εκείνο το αβρό χαμόγελό του.
Η αρχική ονομασία τού μοντέλου από τον σχεδιαστή του ήταν Porsche Typ 60. Κατά την επίσημη τελετή της παρουσίασης, στις 26 Μαΐου 1938, στον λόγο που εκφώνησε τότε ο Αδόλφος έδωσε στο μοντέλο το προπαγανδιστικό όνομα KdF-Wagen= «Kraft durch Freude»-Wagen / Αυτοκίνητο «Ισχύς μέσω χαράς». Οπου η χαρά ήταν όλη δική μας.
Παρότι σχεδιάστηκε ως το «λαϊκό αυτοκίνητο» -και κάτω από την πίεση του ναζισμού- το θρυλικό Κατσαριδάκι διέψευσε κάθε πρόβλεψη. Έγινε σύμβολο ελευθερίας, έγινε ο θυρεός της δεκαετίας του ’60, «υιοθετήθηκε» σαν το μικρό παιδί των χίπις.
Στις 21 Ιουλίου του 2003 βγήκε από τη γραμμή παραγωγής του εργοστασίου στο Μεξικό ο τελευταίος κλασικός Σκαραβαίος, ο οποίος τοποθετήθηκε στο μουσείο της εταιρείας, στο Βόλφσμπουργκ της Γερμανίας, ανάμεσα στα υπόλοιπα κειμήλια με τις τέσσερις ρόδες. Έως τότε, είχαν πωληθεί περισσότερα από 21,5 εκατομμύρια μοντέλα – άλλος ένας άθλος γραμμένος πάνω στις λαμαρίνες της αυτοκίνησης, με ολόκληρα κεφάλαια ιστορίας, σε παγκόσμια κλίμακα, αφού μιλάμε στο αυτοκίνητο με τη μεγαλύτερη χρονική διάρκεια παραγωγής και τον μεγαλύτερο αριθμό οχημάτων υπό την ίδια πλατφόρμα. Εστω, υπό διαφορετικά προσωνύμια. Στη χώρα μας, για παράδειγμα, το φωνάζαμε και Χελώνα και Κατσαριδάκι και Χέρμπι – και τόσα ακόμα.
Αυτό το μοντέλο τής Volkswagen, λοιπόν, περνάει οριστικά στη βίβλο των τροχοφόρων – αλλά όχι της λήθης. Του ανήκει ένα τεράστιο κομμάτι από τις έντονες μνήμες μας, από το θυμικό μας.
Το Beetle, το iconic Bug, έχει κερδίσει για πάντα τον απόλυτο σεβασμό μας, όπως θα κάναμε απέναντι σε ένα παντοτινό τοτέμ της ιστορίας που έχει γραφεί με λάστιχο, όπως θα υποκλινόμασταν σε ένα εμβληματικό και καθαγιασμένο εικόνισμα της αυτοκίνησης.