Το μοναδικό σορμπέ με φρέσκα βότανα και χυμό πορτοκαλιού και τζίντζερ που παράγεται στο εργαστήριο του Αλέν Ντικάς
Στα ράφια και στα γυάλινα ντουλάπια υπάρχουν κουτιά με χειροποίητες πραλίνες και τρούφες. Ενα ντουλάπι είναι γεμάτο με τα επώνυμα σοκολατένια ζωάκια του· όχι χαριτωμένα κουνελάκια, αλλά γεωμετρικά τρισδιάστατα γουρουνάκια, ένα πασχαλινό αρνί και ένα υπερφυσικό πλάσμα, κάτι μεταξύ κότας, ψαριού και κουνελιού, γεμάτο με πραλίνες σε σχήμα αστακού.
Υπάρχουν μπισκότα με εκρηκτικές γεύσεις και υπέροχα παγωτά, όπως το πιο νόστιμο παγωτό φιστίκι, φτιαγμένο με τέσσερις διαφορετικές ποικιλίες, και ένα απίστευτο σορμπέ πέντε βοτάνων (με μέντα, βασιλικό, κόλιανδρο, εστραγκόν και μαϊντανό) και χυμό πορτοκαλιού και τζίντζερ, που χρειάζεται ένας ολόκληρος χρόνος ώστε να αναπτυχθεί η γεύση του.
Το εργαστήριο «La Manufacture» βρίσκεται στο πίσω μέρος του καταστήματος. Εκεί, μια ομάδα ειδικών σοκολατοποιών τους οποίους επέλεξε ο Ντικάς δημιουργεί τα πάντα. Από μια βρύση στη μέση του χώρου ξεχύνεται ασταμάτητα μια λάβα πηχτής λιωμένης σοκολάτας· στον φούρνο ψήνονται μαντλέν και στο τραπέζι τα αγαπημένα μπισκότα του Ντικάς περιχύνονται με lemon curd και ολοκληρώνονται με κομφί φλούδας λεμονιού. Κάθε λίγα λεπτά κάποιος έρχεται από το εργαστήριο στο τραπέζι όπου κάθονται ο γάλλος σεφ και η βρετανίδα δημοσιογράφος, με μια πιατέλα για δοκιμή. Πόσο τρώει ο Ντικάς την ημέρα; «Πολύ» λέει γελώντας καθώς δοκιμάζουν μια σειρά από πραλίνες αμυγδάλου.
Ο Ντικάς περνάει τον περισσότερο χρόνο του στο Παρίσι. «Είμαι πάντα έξω» λέει, αλλά στις σπάνιες περιπτώσεις που μαγειρεύει στο σπίτι, όπου ζει με τη γυναίκα του και τα τρία μικρά παιδιά του, χρησιμοποιεί λαχανικά που καλλιεργούνται στον κήπο του και ψάρια από την τοπική αγορά. «Η οικογένειά μου πάντα με ωθεί να κάνω και την προετοιμασία και το μαγείρεμα, γιατί δεν τους αρέσει να καθαρίζουν λαχανικά. Σε κανέναν δεν αρέσει να είναι βοηθός. Γι’ αυτό έφτασα τόσο γρήγορα να γίνω σεφ»…
Είναι τελειομανής αλλά σημειώνει πως δεν του αξίζει η φήμη του απαιτητικού. «Είμαι πολύ θετικός άνθρωπος. Αν έχω πρόβλημα, θα προσπαθήσω να βρω δύο λύσεις» λέει. «Πρέπει να μαθαίνω από κάθε εμπειρία».
Πιστώνει αυτή τη νοοτροπία σε ένα ατύχημα στα 20 του, από το οποίο επέζησε. Τρεις μήνες μετά την απονομή των δύο πρώτων αστεριών του, το 1984, πετούσε στην Κουρσεβέλ, στις Αλπεις, μαζί με το επιτελείο του. «Είχε ομίχλη. Ξαφνικά είδαμε μπροστά μας την πλαγιά ενός βουνού και το αεροπλάνο συνετρίβη». Ο Ντικάς ήταν ο μόνος επιζών. Πετάχτηκε από το αεροσκάφος και έμεινε για επτά ώρες αιμορραγώντας στο χιόνι, μέχρι να τον βρουν. «Η ζωή τώρα είναι σαν κάτι έξτρα. Ο,τι ακολουθεί είναι κάτι επιπλέον, οπότε πρέπει να το ζήσω στο 100%. Είμαι τυχερός που βρίσκομαι εδώ. Το σκέφτομαι κάθε μέρα, αλλά με θετικό τρόπο» λέει.
Η τελευταία λιχουδιά που φτάνει στο τραπέζι είναι από την gelateria: κομψά μπολάκια με το αγαπημένο παγωτό του Ντικάς, με βερμούτ και γκρέιπφρουτ, που νεύει στο νεγκρόνι. Πάντα κύριος, πριν πει au revoir προσκαλεί ευγενικά την Ιβανς να επισκεφτεί το πρώτο του κατάστημα παγωτού στο Παρίσι. Η δημοσιογράφος των Times φεύγει και ο Ντικάς αρχίζει να επιθεωρεί αμέσως τις καρέκλες…