Ολοκληρώνεται τον Ιούλιο το πρόγραμμα υποτροφιών «Education Unites: From Camp to Campus» για το ακαδημαϊκό έτος 2017 – 2018, που οργανώνει η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Ελλάδα, σε συνεργασία με το Αμερικανικό Κολέγιο Θεσσαλονίκης – Anatolia College, το Deree – Αμερικανικό Κολέγιο Ελλάδος και το Perrotis College – Αμερικανική Γεωργική Σχολή.

Στο πλαίσιο του προγράμματος, 141 συνολικά πρόσφυγες ολοκλήρωσαν δύο εξάμηνα σπουδών. Από αυτούς, 100 φοίτησαν στο Deree του Αμερικανικού Κολεγίου Ελλάδος, 23 στο Αμερικανικό Κολέγιο Θεσσαλονίκης, και 18 στο Perrotis College της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής.

Η ιδέα για τον σχεδιασμό του προγράμματος γεννήθηκε στο περυσινό «Hack the Camp», έναν δημιουργικό μαραθώνιο που συνδιοργάνωσε η πρεσβεία των ΗΠΑ, με σκοπό να προτείνει λύσεις στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες στην Ελλάδα. Εκεί, μία νέα πρόσφυγας μίλησε με πάθος για την επιθυμία της να συνεχίσει τις ακαδημαϊκές της σπουδές. Λίγους μήνες πριν είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει της σπουδές της στον τομέα των Οικονομικών όταν έφυγε από τη Δαμασκό λόγω του πολέμου. Η έκκλησή της για ένα καλύτερο μέλλον μέσω της εκπαίδευσης αποτέλεσε την έμπνευση για το σχεδιασμό του προγράμματος.

Χάρη στο πρόγραμμα «Education Unites», οι 141 πρόσφυγες -οι οποίοι επιλέχθηκαν ανάμεσα σε 400 που έκαναν αίτηση μετά από συνεντεύξεις και εξετάσεις – ξεκίνησαν ή επανεκκίνησαν τις σπουδές τους. Παρακολούθησαν προπαρασκευαστικά μαθήματα Αγγλικών και μαθήματα σε διάφορους τομείς με βάση τις γνώσεις και την επαγγελματική τους κατάρτιση. Κυρίως, όμως, είχαν τη δυνατότητα να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους, να αποκτήσουν γνώσεις, δεξιότητες και μονάδες σπουδών που θα μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν είτε στην Ελλάδα είτε σε οποιαδήποτε άλλη χώρα μετακινηθούν στο μέλλον, μαζί με μια πολύτιμη, όπως αποκάλυψαν και οι ίδιοι, αίσθηση ελπίδας και προοπτικής. Για πολλούς ίσως, για πρώτη φορά από όταν έφυγαν από τις πατρίδες τους.

Αναλυτικά, στο Αμερικανικό Κολέγιο Θεσσαλονίκης – Anatolia College, οι συμμετέχοντες είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μαθήματα όπως «Information Literacy» και «English Language»,  καθώς και ανώτερου επιπέδου μαθήματα Πληροφορικής, Αγγλικών, Διεθνών Σχέσεων, αλλά και Διοίκησης Επιχειρήσεων. Στο Deree του Αμερικανικού Κολεγίου Αθηνών, οι πρόσφυγες που συμμετείχαν στο πρόγραμμα επέλεξαν από μια σειρά μαθημάτων, όπως «English for Academic Purposes», «Fundamentals of Academic English», «Introduction to Academic Writing», «Mathematics for Liberal Arts», «Survey of Western Civilization», ενώ στο Perrotis College της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής Θεσσαλονίκης οι φοιτητές παρακολούθησαν μαθήματα «Μάρκετινγκ»,«Research and Presentation Skills», «Agricultural Economics», «English Language», «Introduction to Mathematics», «Introductory Chemistry» και «Information Technology».

Για να επιλεγούν οι υπότροφοι για το πρόγραμμα και να ολοκληρωθεί η προσπάθειά τους συνεργάστηκαν τα αμερικανικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, δομές των υπουργείων Παιδείας και Μεταναστευτικής Πολιτικής, των δήμων Αθήνας, Θεσσαλονίκης και Πειραιά, η Υπηρεσία Ασύλου, ΜΚΟ, μεταφραστικές υπηρεσίες και εθελοντές που διέδωσαν τα νέα για το πρόγραμμα. Χαρακτηριστικά το Webster University, αντλώντας έμπνευση από το πρόγραμμα «Education Unites» και θέλοντας να συμβάλει στην προσπάθεια αυτή και να δώσει ευκαιρίες για σπουδές σε περισσότερους πρόσφυγες, προσέφερε 20 υποτροφίες το εαρινό εξάμηνο του 2018.

Χάρη σε όλους αυτούς αλλά και στο κουράγιο των ίδιων των προσφύγων, σήμερα, ο νεαρός Αφγανός που ονειρευόταν να γίνει πιλότος, το κορίτσι από το Πακιστάν που ήθελε να γίνει ηλεκτρολόγος μηχανικός, η φοιτήτρια Νομικής από το Χαλέπι και δεκάδες άλλοι νιώθουν πιο κοντά στα όνειρά τους. Εχουν ένα καθαρό πια όραμα για το μέλλον τους και την αίσθηση ότι στην προσπάθειά τους προς αυτό δεν είναι πια μόνοι.

«Ξέρω ότι σήμερα είναι μια δύσκολη μέρα γιατί θα μας λείψουν οι στιγμές που περάσαμε μαζί. Αλλά είναι η αρχή του μέλλοντος και της καριέρας μας» είπε ο Ματζ Σαγιέντ στην τελετή αποφοίτησής του. «Δυο χρόνια πριν, δεν είχα καν τη δυνατότητα να μιλάω Αγγλικά! Είπα στον εαυτό μου “είναι αδύνατον!” Οταν έκανα την αίτηση για αυτή την υποτροφία, ξαναείπα στον εαυτό μου “είναι αδύνατον!” Αλλά σήμερα είμαι μαζί σας και απευθύνομαι στον κόσμο χωρίς φόβο!»

Οι συμμετέχοντες στο πρόγραμμα Education Unites δεν είναι 141 πρόσφυγες. Είναι 141 ζωές που άλλαξαν. Με έναν τρόπο, καθόλου αυτονόητο. Γι’ αυτό και όλοι νιώθουν την ανάγκη να το εξηγήσουν: πως από ένα ακόμα νούμερο στη λίστα με τους πρόσφυγες που έφΘασαν στις ελληνικές ακτές έγιναν ξανά άνθρωποι με ελπίδες και προοπτικές.

«Το όνομα μου είναι Αμπντάλα Αλ Σαμάντι, είμαι 22 χρονών και ένας “stateless” άνθρωπος από το Κουβέιτ. Αυτό σημαίνει ότι δεν με έχει συμπεριλάβει στις λίστες της καμία Αρχή, κανένας κανόνας… και δεν έχω κανένα δικαίωμα. Επίσημα δεν έχω καμία εθνικότητα και δεν με αναγνωρίζουν ως πολίτη καμίας χώρας αυτού του κόσμου. Το να ανακαλύψω ότι εδώ υπάρχουν άνθρωποι που μας δίνουν δωρεάν υποτροφίες, σε μας που είμαστε εδώ ολομόναχοι, ήταν σαν να ονειρευόμουν».

Ο Νταβούντ Μοάζι είναι νεαρός Κούρδος από το Ιράν. Σπούδαζε Ιστορία και Φιλοσοφία, ασχολούνταν με τη μουσική και την κολύμβηση όταν ο ρόλος του πατέρα του στην πολιτοφυλακή των Πεσμεργκά τον ανάγκασε να πάρει το μονοπάτι των προσφύγων. «Θυμάμαι ότι την πρώτη μέρα στο κάμπους μας έβγαλαν φοιτητικές ταυτότητες με τη φωτογραφία μας… Κάθε φορά που με βλέπω σε αυτή την ταυτότητα βλέπω αυτό το άτομο, “σπασμένο”, εξαντλημένο… Από εκεί και μετά έζησα ένα “μπουμ”, γιατί μέχρι τότε όλα ήταν στατικά, ή ακόμα χειρότερα…» λέει στην κάμερα, εξηγώντας ότι χάρη στο πρόγραμμα ένιωσε ξανά ότι ζούσε μια φυσιολογική ζωή: «Σε βαθμό που κάποιοι με περνούσαν για φοιτητή που απλώς είχε έρθει να σπουδάσει εδώ από το εξωτερικό. Κάποιος μάλιστα με ρώτησε πριν τις διακοπές αν έχω κλείσει εισιτήριο για να γυρίσω σπίτι για τις γιορτές. Στεναχωρήθηκα αλλά δεν ήθελα να το χαλάσω και είπα ότι θα μείνω εδώ στις γιορτές γιατί μου αρέσει πολύ αυτή η χώρα». 

«Η δεύτερη πιο ευτυχισμένη και πιο όμορφη μέρα της ζωής μου» όπως είπε, ήταν όταν γιόρτασαν όλοι μαζί στις εγκαταστάσεις της Αγίας Παρασκευής την Ημέρα των Ευχαριστιών.

Η επίδραση αυτής της απλής γιορτής σε όλους ήταν τεράστια. Ανέδειξε την πολύτιμη προσφορά του προγράμματος πέρα από την εκπαιδευτική πλευρά του. Ανάμεσα στους φοιτητές, νέοι από το Ιράν, το Αφγανιστάν, την Γκάμπια, τη Σαχάρα, την Τουρκία, πρακτικά κάθε ματωμένου μέρους στον χάρτη ανατολικά της Ελλάδας. Ανθρώπους που δεν έχουν πια καθόλου οικογένεια, ή άλλους που ονειρεύονται τη μέρα που θα την ξαναβρούν.

(Δείτε το παρακάτω βίντεο τον σκηνοθέτη Στάθη Αθανασίου)

«Ξαφνικά ήταν σαν να νιώσαμε ότι έχουμε ξανά μια οικογένεια, κάποιον να μας στηρίξει, να γιορτάσουμε μαζί… κάτι που είχαμε να κάνουμε πάνω από έξι χρόνια. Εδώ φτιάξαμε μια καινούργια οικογένεια από την αρχή. Μια καινούργια ζωή, σε μια καινούργια κοινωνία που μας άλλαξε και άλλαξε και τα πάντα για μας» λένε με εμφανή συγκίνηση.

Το να νιώσουν ξανά ότι ανήκουν κάπου ήταν για αυτούς σαν να ξανάρχονται στη ζωή, όπως εξηγούν με τα συχνά «ολόφρεσκα» Αγγλικά τους. Σαν να ξαναπιάνουν το κομμένο νήμα της προηγούμενης ζωής τους. Και ένα αντίδοτο για τον νόστο. Οπως όταν τυχαία μπροστά στην κάμερα, σε μια εθελοντική τους δεντροφύτευση, μια από τις φοιτήτριες από τη Συρία θυμήθηκε συγκινημένη, βλέποντας το θυμάρι, τη διάσημη γι’ αυτό και γκρεμισμένη πια πατρίδα της, το Χαλέπι. Προσπάθησε να το εξηγήσει δείχνοντας την πινακίδα με το όνομα του φυτού στον φακό.

Ανάμεσά τους κάποιος δηλώνει ότι ο ίδιος δεν έχει πια καμία οικογένεια να τον περιμένει πουθενά. Ισως για να δικαιολογήσει τη συγκίνηση που νιώθει μιλώντας για το πρόγραμμα. «Ανακάλυψα εδώ ότι υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να σε βοηθήσουν σε αυτόν τον κόσμο! Και όχι μόνο με λόγια! Με πράξεις! Κάνοντας κάτι. Και θα ήθελα πραγματικά να τους ευχαριστήσω. Από τα βάθη της καρδιάς μου. Ευχαριστώ».

Για περισσότερες πληροφορίες και για να έχετε πρόσβαση σε όλο το επικοινωνιακό υλικό, δείτε εδώ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News