«Μητέρα όλων των σπόρων» κατά τους Ινκας, η κινόα δεν ανήκει στα δημητριακά (ο ακριβής όρος είναι “ψευδο-δημητριακό”), μου θυμίζει πολύ το πλιγούρι. Θρεπτική, ωφέλιμη, εύπεπτη, χωρίς γλουτένη – όσα και να άκουγα κατά καιρούς με άφηναν παγερά αδιάφορο απέναντι στους ημιδιάφανους κόκκους της που τους έβρισκα, χωρίς να έχω δοκιμάσει ποτέ, απολύτως άγευστους. Μέχρι που έφτασε συνταγή από την έμπιστή μου Γαλλίδα για να με δελεάσει να την δοκιμάσω σε σαλάτα, χάρη στα χρώματα και το σημείωμά της πως είναι ανέλπιστα γευστική. Μάζεψα ό,τι λαχανικό υπήρχε στο ψυγείο, άνοιξα μια κονσέρβα μαύρα φασόλια (νομίζω τύπου αζούκι) και δοκίμασα το κόλπο της: δεν την βράζει απλώς, όπως συνηθίζεται με την κινόα. Αφού την ξεπλύνει, την περνάει από το τηγάνι με μια κουταλιά λάδι για ελάχιστα λεπτά, να πάρει γεύση και όψη λίγο πιο δελεαστική. Τα λαχανικά ζωηρεύουν τη γεύση, το βουτυράτο αβοκάντο κάνει τις μπουκιές χορταστικές και η κινόα ωφελεί πολλαπλώς. Pas mal.
Κουζίνα
Πώς νοστίμεψα την κινόα
Θρεπτική, ωφέλιμη, εύπεπτη, χωρίς γλουτένη - όσα και να άκουγα κατά καιρούς με άφηναν παγερά αδιάφορο. Μέχρι που έφτασε συνταγή από την έμπιστή μου Γαλλίδα για να με δελεάσει να την δοκιμάσω σε σαλάτα, χάρη στα χρώματα και το σημείωμά της πως είναι ανέλπιστα γευστική