Πολλές φορές έχω τη διάθεση, σχεδόν ανάγκη, να φάω κάτι πικάντικο, καυτερό, γουστόζικο, με σκαμπρόζικο ταμπεραμέντο και έξτρα γευστικό. Δεν χρειάζεται κάτι πολύπλοκο. Το μικρό μπακάλικο της γειτονιάς μου φέρνει ένα εξαιρετικό ψωμί από τη Νέα Κίο, που βρίσκεται αντικριστά στην πόλη του Ναυπλίου. Ακόμα ζεστό, το μεγάλο καρβέλι τρώγεται με βουλιμία, πριν φτάσει στον προορισμό του έχει μένει μισερό από τις τσιμπιές. Σε ό,τι περισσέψει, σ’ αυτήν την απλή γευστική ισορροπία του σταρένιου ψωμιού πρέπει να ταιριάξω κάτι. Πράσινες πιπεριές κέρατα, που λίγο παίρνουν προς το κόκκινο στις άκρες όταν παραωριμάζουν. Αν θέλετε και καμιά κόκκινη για εφέ, ακόμα καλύτερα. Οι δικές μου είναι από το παζάρι, ντόπιες και φρεσκοκομμένες. Τη διαφορά στον σκαμπρόζικο, ιταλικής επιρροής μεζέ μου θα κάνουν οι αντσούγιες, η συμπύκνωση του θαλασσινού αέρα που εξατμίζεται μαζί με το φρέσκο σκόρδο στο τηγάνι και την πράσινη πιπεράδα.
Δείτε το πλήρες κείμενο εδώ.