Μέρες τώρα προσπαθώ να βρω κάπου από κάποιον στο εμπορικό κύκλωμα, γλυκό του κουταλιού νεράντζι. Έστω, μαρμελάδα βρε αδερφέ. Όλες οι «σικ» ετικέτες έχουν σταματήσει την παραγωγή νεραντζιού, γιατί δεν υπάρχει ζήτηση.
Εν τω μέσω λοιπόν αυτής της οιονεί γαστρονομικής λαίλαπας που μαστίζει την χώρα μας, που μάθαμε να τρώμε την φάβα με καραμελωμένα κρεμμύδια και όχι με ωμά, που μάθαμε το σούσι και το κριθαρότο, ξεχάσαμε, εγκαταλείψαμε το νεράντζι. Μου θυμίζει η κατάσταση το τραγούδι του Άκη Πάνου «Ήταν ψεύτικα».
Η φίλη που με βοηθάει στην ανακάλυψη νεραντζιού, ανέκραξε σήμερα: «γ@μώ το νεοπλουτισμό μας!» Μακάρι να ήταν αυτό! Μακάρι να ήτανε μόνο οι νεόπλουτοι που εγκατέλειψαν τα νεράντζια! Τα εγκατέλειψε και η ανερμάτιστη μικρομεσαία τάξη, που δεν έχει ταυτότητα. Όσο για την εργατική τάξη, αυτή είναι πια τόσο περιορισμένη και τόσο ανομοιογενής, που δεν έχει φωνή, δεν έχει παρουσία.
Η λύση διαφαίνεται να είναι η γιαγιά της φίλης, η Μαριάνθη, που αγέρωχη φτιάχνει μαρμελάδα νεράντζι. Ελπίζω να την πείσω να μου δώσει ένα βαζάκι. Το πρόβλημα είναι ότι είναι άνω των 70, οπότε σύμφωνα με τις νέες διατάξεις, το καθεστώς θα φροντίσει να την ξεφορτωθεί.
Κάτι πρέπει να κάνω, και σκέφτομαι να της βγάλω νέα ταυτότητα, που να φαίνεται ότι είναι 69 ετών, για πάντα από εδώ και πέρα, ώστε και η καλή γιαγιά να γλυτώσει την εξόντωση, και εγώ να έχω το βαζάκι στην καβάντζα.
*Εγραψεν ο Μπρετ Κάβανω, 26 Σεπτεμβρίου 2018, στην Ουάσινγκτον, ΗΠΑ, ο οποίος στην απολογία του στον ανακριτή ομολόγησε ότι δεν κακοποίησε σεξουαλικά καμία γυναίκα, απλά είχε σεβντά επειδή δεν έβρισκε να φάει νεράντζι με τον καφέ του και θόλωσε το μυαλό του.
*Δείτε εδώ συνταγή υπέροχης μαρμελάδας με λεμόνι και νεράντζι, για να είστε έτοιμες / έτοιμοι όταν έρθει η ώρα τους, τον χειμώνα που είναι η εποχή των εσπεριδοειδών.