Από τη μια έχουμε την ξενόφερτη συνήθεια του brunch, η οποία, αν και φαντάζει νέα, δεν είναι. Παλιά είναι αλλά τα τελευταία 2-3 χρόνια κάθε bar και εστιατόριο, που σέβεται τον εαυτό του (δηλαδή όλα) προτείνει ένα ιδιαίτερο μενού για τα νωχελικά μεσημέρια του Σαββατοκύριακου που συνήθως τα τραβάμε μέχρι αργά το απόγευμα τρώγοντας αυγά σε κάθε εκδοχή, πανκέικς και τηγανίτες και πίνοντας, κατά προτίμηση κοκτέιλ, πολύχρωμα και χαρούμενα, για να μας ενισχύσουν με κάθε τρόπο τη διάθεση.
Και από την άλλη υπάρχει το εγχείρημα «Ελληνικό Πρωινό» που έχει σχεδιάσει και υλοποιεί μεθοδικά το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο της Ελλάδος και ο Γιώργος Πίττας τρέχοντας ακούραστος σε όλη την Ελλάδα, οριζοντίως, καθέτως και πλαγίως, με στόχο την ανάδειξη της πολυμορφίας και του γαστρονομικού πλούτου κάθε περιοχής ξεχωριστά.
Μερικά από αυτά τα ομολογουμένως υπέροχα πρωινά είχαμε την τύχη να τα γευτούμε και να θαυμάσουμε τα τόσο νόστιμα και διαφορετικά ελληνικά προϊόντα που συναντάει κανείς από τόπο σε τόπο. Πώς συνδέονται, όμως, θα μου πείτε τώρα όλα αυτά με το Artisanal και την τραχανόσουπα του σεφ Δημήτρη Δημητριάδη, που διάλεξα σήμερα να σας παρουσιάσω;
Λοιπόν, διαβάστε πρώτα τη συνταγή όσες-όσοι βιάζεστε να τη φτιάξετε και θα σας πω αμέσως μετά τις σκέψεις που έκανα την περασμένη εβδομάδα όταν δοκίμασα την τραχανόσουπα και άλλες νοστιμιές σε ένα brunch τόσο μα τόσο ελληνικό.