Σήμερα ξεκινήσαμε κάπως ανάποδα. Το κατσίκι θα γινόταν μεν φρικασέ αφού και εξαιρετικό κρέας μάς έδωσε ο χασάπης μας, και ωραία άγρια χόρτα έφερε όπως κάθε μέρα εδώ στη γωνία ένας άνθρωπος από ένα ορεινό χωριό λίγο παραπάνω.
Αλλά μοσχοφίλερο, το ιδανικό ταίρι για κάθε αυγολεμονάτο φαγητό, δεν είχαμε, το τελευταίο λευκό στο σπίτι ήταν μια (ούτως ή άλλως υπέροχη) Aitheria Semeli και μάλιστα του 2016 (!), οπότε η απόφαση ελήφθη, το φαγητό δεν θα το αβγοκόβαμε. Το αποτέλεσμα;
Ηταν τόσο μα τόσο νόστιμο που το συμφωνήσαμε με μια φωνή: ποτέ ξανά αβγολέμονο όταν έχεις τόσο ωραία πικρούτσικα χόρτα και βουνίσιο κατσίκι. Και ταίριαξε πολύ καλά με το φίνο χαρμάνι της Μαλαγουζιάς και του Chardonnay.
Ελάχιστα άλλα πράγματα χρειάζεται αυτό το φαγητό: λεμόνι, λάδι, αλατοπίπερο και τέλος. Όλα αυτά με το μάτι, αλλά για να σας διευκολύνω, υπολογίστε ένα λεμόνι για ένα κιλό κρέας και ένα φλιτζανάκι του καφέ ελαιόλαδο.