Το δικό μου «χειμερινό ηλιοστάσιο» (και οι ημέρες πέριξ αυτού) είναι μια πολύχρωμη, πλούσια και παχουλή, γεμάτη καμπύλες, σούπα, θερμαντική, νόστιμη και θρεπτική, που εκτός από φασόλια και φασολάκια έχει ό,τι λαχανικό μπορείτε να φανταστείτε: κρεμμύδι, πράσο, γλυκοπατάτα, πιπεριά Φλωρίνης, κολοκυθάκια και μπόλικα αρωματικά. Αλλά δεν θέλω να σας περιορίσω. Αφήστε τη φαντασία σας να δουλέψει και βάλτε ό,τι ακόμα θα θέλατε να γευτείτε μέσα σε μια τέτοια χειμωνιάτική σούπα, που φέρνει στο τραπέζι χρώματα και αναμνήσεις καλοκαιρινές.
Θα μου πειτε τώρα κάποιοι, «Χριστούγεννα έρχονται και μας προτείνεις φασολάδα;» Μα, ναι αγαπημένες αναγνώστριες και αγαπημένοι μου αναγνώστες. Επειδή ακριβώς έρχονται τραπέζια πλούσια σε θερμίδες, κρεατικά και λιπαρά παντός είδους, λέω να βάλουμε κάπου ανάμεσα στο πιάτο μας και μια παραδοσιακή πλην όμως εμπλουτισμένη επαρκώς, new age φασολάδα, που θα μαλακώσει το μέσα μας, θα μας κάνει να ξεχάσουμε (έστω για λίγο) ακόμη και την ιστορία της Ο…
Ο φίλος μου ο Γιάννης, μάλιστα, μόλις άκουσε τι θα τρώγαμε το μεσημέρι, ήθελε να πάει «τρέχοντας» μέχρι τη Σπάρτη για να φέρει ένα σύγκλινο από κει κάτω συναρπαστικό, αλλά τον αποτρέψαμε. Είχε κακό καιρό εκείνη την ημέρα (γιατί κατά τα άλλα εμείς κάνουμε τέτοιες τρέλες και είναι ωραίες). Ωστόσο, για να τον αποζημιώσω και να προσθέσω λίγη «ευγενική βαρβατίλα» στην υπέροχη φασολόσουπά μου, έριξα μέσα ένα κομμάτι φλούδας Parmigiano Reggiano, που μαλάκωσε και έγινε τρυφερή ενώ άφηνε τα αρώματά της στο φαγητό.
ΥΓ Τώρα που το σκέπτομαι, την επόμενη φορά εκτός από φασόλια, θα προσθέσω στο «χειμερινό ηλιοστάσιο» και όποιο άλλο όσπριο (ρεβίθια και φακές και γίγαντες) έχει απομείνει στο ντουλάπι. Γιατί όχι; Τέλειο θα είναι