Ξεκίνησε (μάλλον) από τη Γένοβα που του χάρισε και το συνοδευτικό όνομά του (Pesto Genovese) και τον βασικό τρόπο παρασκευής. Επίσημα, σε βιβλίο μαγειρικής, εμφανίζεται στη Φλωρεντία κάπου το 1850. Ως προς τα υλικά του: βασιλικός, σκόρδο, τριμμένο σκληρό τυρί (παρμεζάνα ή πεκορίνο), κουκουνάρια, ελαιόλαδο και πάντα χτυπημένο σε γουδί μαρμάρινο με ξύλινο, ευκολοχείριστο γουδοχέρι.
Με τη βασική ιδέα πολλοί έπαιξαν και κέρδισαν, πρώτοι οι Γάλλοι με το γνωστό pistou, όπου προσθέτουν μαϊντανό, βάζουν τυρί ή όχι, ανάλογα με τα κέφια τους, ενώ το κουκουνάρι δεν το καταδέχονται. Σήμερα πέστο ονομάζουμε οτιδήποτε τρίβεται – λιώνεται σε γουδί ή μπλέντερ, με ή χωρίς τα συνήθη πράσινα (βασιλικό, κάπαρη, σπανάκι). Φιλοπερίεργοι οι bostanistas το έχουν δοκιμάσει με χίλιους τρόπους.
Σε κάθε περίπτωση τώρα που το καλοκαίρι πλησιάζει στο τέλος του, μαραζώνει και ο βασιλικός, αξιοποιείστε τα φυλλαράκια του πριν ξεραθούν φτιάχνοντας ένα κλασικό πέστο. Στο Bostanistas.gr θα βρείτε και παραλλαγές αλλά και ωραίες συνταγές για να το απολαύσετε.