Η οικονομική κατάρρευση της Βενεζουέλας έχει οδηγήσει μία χώρα στην πείνα. Οι Βενεζουελάνοι δεν μπορούν να παράγουν ή να εισάγουν τα τρόφιμα που χρειάζονται, υπάρχουν ελλείψεις σε βασικά αγαθά. Οι οικογένειες δεν έχουν χρήματα να ταΐσουν τα παιδιά τους, πόσο μάλλον τα κατοικίδια. Η σκυλοτροφή κοστίζει όσο ένα ημερομίσθιο βασικού μισθού, αναγκάζοντας τους ιδιοκτήτες να εγκαταλείψουν τους τετράποδους φίλους τους στον δρόμο...
15/09/2016, 10:24
Οι εθελόντριες του καταφύγιου Φαμπρόα στη πόλη Λος Τέκες της Βενεζουέλας ποζάρουν μαζί με τα σκυλιά που φροντίζουν
REUTERS/Carlos Garcia Rawlins
▲
Η στοργική αλλά φοβισμένη «Κίνα» δεν αποχωριζόταν το μέρος όπου κοιμόταν ούτε για να φάει. Πέθανε μία εβδομάδα αφότου τραβήχτηκε η φωτογραφία
REUTERS/Carlos Garcia Rawlins
▲
Η Ενφερμέρα (νοσοκόμα) πήρε το όνομα της από μία νοσοκόμα που την έσωσε έξω από ένα νοσοκομείο. Είχε υποστεί εγκεφαλικό και ενώ δεν συνήλθε τελείως, είναι πολύ καλός φύλακας
REUTERS/Carlos Garcia Rawlins
▲
Ενα αποστεωμένο αδέσποτο σκυλί περιμένει την τροφή του. Λόγω της κρίσης, η σκυλοτροφή έχει αντικατασταθεί με πίτουρα στα καταφύγια της Βενεζουέλας
REUTERS/Carlos Garcia Rawlins
▲
Η Παστόρα (Ποιμένας) «βαφτίστηκε» έτσι γιατί θυμίζει σκύλο ράτσας γερμανικού ποιμενικού. Σύμφωνα με τη Μαρία Σίλβα που φροντίζει τα σκυλιά στο καταφύγιο «είναι τρομαγμένη και φοβάται όποιον την πλησιάζει, πιστεύοντας πως θα την χτυπήσει»
REUTERS/Carlos Garcia Rawlins
▲
Οταν κάποιος πλησίαζε τη Σονρίζα (χαμόγελο) έκανε πίσω φοβούμενη μήπως τη δείρει αλλά παράλληλα έδειχνε τα δόντια της σαν να χαμογελάει, εξού και το όνομα. Πέθανε λίγες μέρες μετά τη φωτογράφιση
REUTERS/Carlos Garcia Rawlins
▲
Την Τσέλο (σε οίστρο) την άφησε κάποιος δεμένη έξω από το καταφύγιο στις γόνιμες μέρες της, προκαλώντας πανικό στα αρσενικά σκυλιά του καταφύγιου
REUTERS/Carlos Garcia Rawlins
▲
«Ενας μοτοσικλετιστής έφερε τον Τόμι λέγοντας πως τον βρήκε στο δρόμο, αλλά περιέργως ήξερε το όνομά του» ανέφερε η Μαρία Σίλβα
REUTERS/Carlos Garcia Rawlins
▲
Ο Κασορόν (μεγάλο κουτάβι) ονομάστηκε έτσι γιατί δεν ωρίμασε ποτέ και συμπεριφέρεται σαν κουτάβι. «Δεν του αρέσει να φεύγει από το μέρος που κοιμάται, ακόμα και η πόρτα να είναι ανοιχτή δεν θα βγει στον δρόμο. Κάποια στιγμή μία οικογένεια ήθελε να τον υιοθετήσει, αλλά δεν μπορούσαμε με τίποτα να τον κάνουμε να βγει από το καταφύγιο»
REUTERS/Carlos Garcia Rawlins
▲
Η Μπολιμπόμπα. Ειναι δύο χρόνια στο καταφύγιο, είναι πολύ παιχνιδιάρα και λατρεύει το νερό. «Οποτε μπορεί μπαίνει μέσα σε κουβά ή μπολ με νερό. Αν ζούσε σε σπίτι με πισίνα δεν θα έβγαινε πότε από μέσα» λέει η Μαρία Σίλβα