Πολλά πένθη μαζεμένα, το καθένα με την αξία του –για τη βασίλισσα της Νήσου, για τους δικούς μας και ξένους καλλιτέχνες, για την Εθνική μπάσκετ και τον ευρωπαίο Ολυμπιακό–, ωστόσο η ζωή συνεχίστηκε, και λάμπει στα καρέ του άλμπουμ. Κατευόδιο σε όλους με Τολστόι του 1886 από το «Πόση γη χρειάζεται ο άνθρωπος», διήγημα με μήνυμα όχι τον Θεό (ή τα ποικιλώνυμα τρόπαια), αλλά το μεταφορικό και κυριολεκτικό μέτρο: «Τρεις πήχες γης, από τα πόδια μέχρι το κεφάλι»
18/09/2022, 17:51
«Από το Βερολίνο με αγάπη» λεγόταν η παράσταση που αυτές οι χαριτωμένες μπαλαρίνες έδωσαν πάνω στο κατάστρωμα ενός τουριστικού σκάφους στον ποταμό Σπρέε – αθώο καρέ, πανάλαφρο και ουδόλως παρεξηγήσιμο, αφού προηγήθηκε της ήττας της μπασκετικής Εθνικής μας από την Εθνική Γερμανίας στην ίδια πόλη την αποφράδα Τρίτη και 13 του μηνός
REUTERS/Fabrizio Bensch
▲
Να το, να το, το φανταράκι: ελεύθερος σκοπευτής του σουηδικού στρατού, στεφανωμένος με τζίβα και πλεξούδες ράστα, αόρατος από τον εχθρό (από τους Ρώσους), εντοπίστηκε από φιλικό φακό και μαζί με τη θέση του αποκάλυψε και τα νιάτα του – στιγμιότυπο από γυμνάσια που έγιναν σε νησί στα ανοιχτά της Στοκχόλμης, με συμμετοχή αμερικανών πεζοναυτών
Jonas Gratzer/Getty Images
▲
Η αμερικανίδα ποπ σταρ Λέιντι Γκάγκα ζουπάει και ποδοπατάει το στοιχειό της παράστασης που έδωσε στο Λος Αντζελες, στο γήπεδο της ομάδας μπέιζμπολ Ντότζερς, ενώ ετοιμάζεται να το κλοτσήσει και με την ουρανομήκη αρβύλα της – «Γιατί το κορίτσι δεν πήρε από τα αποδυτήρια ένα ρόπαλο, να κάνει τη δουλειά της…» απόρησαν όλοι οι υγιώς σκεπτόμενοι φίλαθλοι
Jeff Kravitz/Getty Images for Live Nation
▲
Εκθεση γλυπτικής έγινε στο νεκροταφείο Rookwood του Σίδνεϊ: τα εκθέματα φυτεύτηκαν ανάμεσα στους τάφους, ορισμένα όμως «κρύφτηκαν» και στα φυλλώματα των δέντρων, όπως το «φαντασματάκι» αυτό, για να παίξουν τον μπαμπούλα – αλλού, σε μέρη που θάλλει το αυστηρό κυπαρίσσι, οι ζωντανοί λένε ότι όσοι ταράσσουν τον ύπνο των νεκρών θα βολοδέρνουν οι ίδιοι στο κιβούρι
Jenny Evans/Getty Images
▲
Στην ψηφιακή κουλτούρα τα έργα των μεγάλων ζωγράφων του παρελθόντος νοούνται ως άναρχα… άβαταρ: στο Μανχάταν το σύμπαν του Γκούσταβ Κλιμτ προβάλλεται στους τοίχους μεγεθυμένο, δηλαδή ακριβώς όπως ΔΕΝ θέλησε ο καλλιτέχνης να δηλωθεί, δημιουργώντας «καθηλωτικό», υποτίθεται, αποτέλεσμα – και όλα αυτά, βέβαια, υπό την προϋπόθεση να έχει ρεύμα η πρίζα
REUTERS/Andrew Kelly
▲
Το πόστο του υπομειδιώντος κυρίου δεν είναι απλώς καλό, είναι λαχείο: τον άνθρωπο τον θρέφουν και σίγουρα θα τον βγάλουν στη σύνταξη οι κύκνοι του Μπάκιγχαμ, είτε ζουν είτε πεθαίνουν αράδα οι γαλαζοαίματοι στα παλάτια – «λαρτζ» πράγματα, βασιλικά, που ενέπνευσαν το φωτογραφικό πρακτορείο να τιτλοφορήσει το καρέ «Η Βρετανία πενθεί τη βασίλισσα Ελισάβετ»
REUTERS/Peter Nicholls
▲
Ατμοσφαιρικό καρέ, τάχα νουάρ, απαθανάτισε φωτογράφο επί το έργον, με τον βοηθό του να κρατάει το φανάρι και με το μοντέλο να έχει μπει στο πετσί του ρόλου της, δηλαδή στο τσίτι της τροτέζας: το υποτιθέμενο πεζοδρόμιο είναι κάπου στο Πεκίνο, τουτέστιν σε στούντιο, όμως θυμίζει ότι το Κόμμα δεν κάνει όσα μπορεί για την πάταξη της εκπόρνευσης – στα πρότζεκτ μόδας, έστω
REUTERS/Thomas Peter
▲
Ρούχα της μεξικάνας εικαστικού Φρίντα Κάλο, σαν αυτά που βλέπετε εδώ, παρουσιάζονται στο παρισινό μουσείο μόδας Palais Galliera – τα ενδύματα αυτά, όπως και άλλα 200 συναφή αντικείμενα, προέρχονται από το «Γαλάζιο Σπίτι» της Κάλο, τα έχει φορέσει ή χρησιμοποιήσει η ίδια η ζωγράφος, έτσι η έκθεση αποκτά και φετιχιστικό ενδιαφέρον για τους θαυμαστές της
EPA/Mohammed Badra
▲
Αμερικανοί πυροσβέστες παλεύουν με τον δαίμονα της πυρκαγιάς, βαθιά μέσα στην Κόλαση του πυρωμένου δάσους – φωτογραφία από την Καλιφόρνια, που θυμίζει και σε εμάς, στην άλλη άκρη του κόσμου, όλ’ αυτά που θέλουμε να ξεχάσουμε αλλά δεν μπορούμε
REUTERS/Fred Greaves
▲
Καπνίζοντα ειδώλια, δύο αυγόσχημα και ένα αχλαδόσχημο, γερμανικής κατασκευής και εμπνεύσεως – θα ήταν αδιάφορα ως δείγματα ξυλογλυπτικής και δεν θα δημιουργούσαν συνειρμούς με τη στάχτη, αν δεν απεικόνιζαν πολιτικό προσωπικό: τον υπουργό Οικονομικών Λίντνερ (αριστερά), την υπουργό Εξωτερικών Μπέρμποκ (στο μέσον) και τον καγκελάριο Σολτς (δεξιά)
REUTERS/Matthias Rietschel
▲
Παλαιστίνιος ψαράς της Γάζας ρίχνει το δίχτυ του στα ρηχά, από την παραλία: μόνο για αφρόψαρα πάει μάλλον, μήπως βγάλει καμιά τηγανιά –και, πάλι, ο Θεός του μεγάλος θα είναι–, αφού τέτοιο ψάρεμα είναι περισσότερο απελπισμένο παρά πρακτικό, με ασήμαντες πιθανότητες επιτυχίας (φυσικά, μπορεί να είναι και στημένο κλικ, σκηνοθετημένο από τον φωτογράφο)
REUTERS/Ibraheem Abu Mustafa
▲
Στο πικ του δαιμονιώδους οίστρου του, ο Οίκος τού αειμνήστου μόδιστρου εσωρούχων και μαγιό Αντρές Σαρντά μετέτρεψε το μοντέλο σε Διαβόλισσα, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι οι πραγματικές Κολάσεις, οι επίγειες, της κλινοπάλης, δεν έχουν ανάγκη από κιλότες, έστω και απαστράπτουσες, πόσο μάλλον από μαυροκέρατα – καρέ από την Εβδομάδα Μόδας Mercedes Benz της Μαδρίτης
REUTERS/Susana Vera
▲
Στιγμιότυπο από την πρόβα της παράστασης που ετοιμάζεται να δώσει στη Ζυρίχη ο θίασος Cirque du Soleil, το τσίρκο που δοξάζει τον Ηλιο: οι ακροβάτιδές του δεν φορούν κέρινα φτερά και δεν πεθαίνουν σαν τον δραπέτη Ικαρο, αλλά βγάζουν μεροκάματο κρεμασμένες από σκοινιά – έτσι συμφιλιώνονται με τον τυραννικό Λαβύρινθο της ανάγκης
EPA/MICHAEL BUHOLZER
▲
Απαλλοτρίωση, όπως λένε οι θεωρητικοί της επανάστασης, ή κλοπή, όπως ορίζουν οι Ποινικοί Κώδικες; Ο μαυροντυμένος νεαρός τρέχει με τα καλούδια στην πλάτη, ενώ γύρω του οι μολότοφ έχουν λαμπαδιάσει αυτοκίνητα – δεν είναι να απορεί κανείς: στην Αϊτή γίνονται ταραχές λόγω των νέων γενικών ανατιμήσεων και της εκτεταμένης φτώχειας
REUTERS/Ralph Tedy Erol
▲
Ελεύθερο κάμπινγκ στη Λαπωνία, με αντίσκηνο, κάτω από τη φαντασμαγορία του Βορείου Σέλαος, την ώρα που στη Στοκχόλμη υποτίθεται ότι έγινε πολιτικός σεισμός (εκλογική νίκη της Ακροδεξιάς) λίγο προτού η Σουηδία ενταχθεί και με τη βούλα στο ΝΑΤΟ: θα έπηξε, ως φαίνεται, ο άνθρωπος και «πήρε τα βουνά» – ας περνάει καλά
REUTERS/Lisi Niesner
▲
Το αίμα νερό δεν γίνεται, και απ’ αυτό εκπηγάζει η εθνική υπερηφάνεια του ανθρώπου: η νιγηριανή καλλιτέχνις Debbie ανέβασε στο Twitter βίντεο που τη δείχνει να φιλοτεχνεί πορτρέτο του δικού μας Γιάννη Αντετοκούνμπο, του εκ Σεπολίων – εδώ βλέπετε ένα καρέ με το έργο σχεδόν ολοκληρωμένο