Οι περισσότεροι ηθοποιοί διστάζουν. H σύγκριση με ένα διάσημο πρόσωπο προκαλεί αντιδράσεις. To να ενσαρκώσεις μια ιστορική προσωπικότητα απαιτεί απόλυτη επιτυχία - προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια, από την εξωτερική εμφάνιση μέχρι τον τρόπο ομιλίας. Ενα λάθος και η ταινία μετατρέπεται σε παρωδία. Αλλά μια καλή επαγγελματική δουλειά σε οδηγεί στα Οσκαρ.
15/08/2016, 05:50
Ο Ντάνιελ Ντέι Λουίς, ένας από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς όλων των εποχών, πέρασε έναν χρόνο μελετώντας τον Αβραάμ Λίνκολν πριν τον υποδυθεί στο φιλμ «Λίνκολν» του Σπίλμπεργκ (2012). Η ομοιότητα είναι καταπληκτική και για τον ρόλο αυτό κέρδισε το τρίτο του βραβείο Οσκαρ. Πολλοί όμως τον επέκριναν για τη αδύναμη, ψηλή, παιδική φωνή που «έδωσε» στον Λίνκολν, που ενώ ιστορικά ήταν ακριβής, ξένισε το κοινό. Του έδωσε όμως το τρίτο Οσκαρ ερμηνείας της καριέρας του
▲
Ο Τζέιμι Φοξ ως Ρέι Τσαρλς στο «Ray», η πιο συγκλονιστική ερμηνεία του που δικαίως του χάρισε το Οσκαρ Α΄ανδρικού ρόλου το 2005
▲
Ο Ρόμπερτ Νταούνι Τζούνιορ έλαμψε ως Τσάρλι Τσάπλιν στο «Chaplin» (1992). Ηταν ο ρόλος που ενώ ο ίδιος αντιμετώπιζε προβλήματα με τα ναρκωτικά απογείωσε την καριέρα του, χαρίζοντάς του μια υποψηφιότητα για Οσκαρ ερμηνείας σε ηλικία 27 ετών
▲
Δεν υπάρχει ρόλος που να μην τον ενσαρκώνει με μεγάλη επιτυχία η Μέριλ Στριπ, δίνοντας μεγάλη σημασία στις λεπτομέρειες. Στην ταινία «Σιδηρά Κυρία» κατάφερε να δείξει και την ανθρώπινη πλευρά της Μάργκαρετ Θάτσερ
▲
Η ομοιότητα του Μόργκαν Φρίμαν με τον Νέλσον Μαντέλα - και η εγκυρότητα που δίνει η υπέροχη βαθιά φωνή του - είναι απερίγραπτες. Ηταν τέτοια η ταύτιση που επετεύχθη στην ταινία «Invictus» (2009) που στην Ινδία όταν πέθανε ο Μαντέλα είχαν βγάλει μία αφίσα με τον Φρίμαν!
▲
Ο Χοακίν Φίνιξ και η Ρις Γουίδερσπουν δεν αρκέστηκαν μόνο στην εμφάνιση, αλλά έμαθαν να τραγουδούν και να παίζουν όργανα προκειμένου να υποδυθούν το θρυλικό ζευγάρι Τζόνι Κας και Τζουν Κάρτερ στην ταινία «Walk the Line». Ο ίδιος ο Τζόνι Κας είχε ενθουσιαστεί με την επιλογή του Φίνιξ καθώς ήταν μεγάλος φαν της ταινίας «Μονομάχος»
▲
Η Μαντόνα και η Τζένιφερ Λόπεζ είχαν εκφράσει έντονο ενδιαφέρον να παίξουν τη Φρίντα Κάλο, αλλά ο ρόλος πήγε στην επίσης Μεξικανή Σάλμα Χάγιεκ, η οποία έδωσε την ερμηνεία της ζωής της στο «Φρίντα»
▲
Μπορεί να μην υπάρχει μεγάλη ομοιότητα μεταξύ της Μισέλ Γουίλιαμς και της Μέριλιν Μονρόε, αλλά η ηθοποιός κατάφερε στο «Επτά Μέρες με τη Μέριλιν» να μεταμορφωθεί στο σύμβολο του σεξ αλλάζοντας τον τρόπο ομιλίας και τις κινήσεις της ώστε να θυμίζουν τη Μονρόε
▲
Ο Αστον Κούτσερ είναι ίδιος με τον νεαρό Στιβ Τζομπς αλλά η ερμηνεία του δεν συγκίνησε το κοινό και η ταινία «Jobs» πάτωσε εισπρακτικά
▲
Αν και ο Αντριαν Μπρόντι εμφανίζεται ελάχιστα στη ταινία του Γούντι Αλεν «Μεσάνυχτα στο Παρίσι», υποδυόμενος τον Σαλβαντόρ Νταλί, κλέβει σίγουρα την παράσταση
▲
Η καταπληκτική ερμηνεία της Ελεν Μίρεν ως τη Βασίλισσα Ελισάβετ Β' όχι μόνο της χάρισε το βραβείο Οσκαρ αλλά και μία πρόσκληση στο ανάκτορο Μπάκινγχαμ για να τη συγχαρεί η βασίλισσα από κοντά
▲
Ο Βαλ Κίλμερ ήταν θαρρείς ο σωσίας του τραγουδιστή Τζιμ Μόρισον στην ταινία «Doors», εκπλήσσοντας ακόμα και τον ντράμερ του συγκροτήματος, Τζον Ντένσμορ
▲
Ο σερ Αντονι Χόπκινς δεν διστάζει να ενσαρκώσει ιστορικές προσωπικότητες. Το έκανε άψογα στο «Νίξον» υποδυόμενος τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, το υπηρέτησε σωστά ως Πικάσο στο «Πέρα από τον Πικάσο» και ήταν εξαιρετικός ως τον μετρ του σασπένς Αλφρεντ Χίτσκοκ στην ταινία «Χίτσκοκ»
▲
Η επική ταινία «Γκάντι» ήταν μόλις η δεύτερη για τον θεατρικό ηθοποιό Μπεν Κίνγκσλεϊ, αλλά η ερμηνεία του ενσκαρκώνοντας τον ιδρυτή της σύγχρονης Ινδίας έχει γράψει κινηματογραφική ιστορία
▲
Ο ταλαντούχος Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν κέρδισε το πρώτο και μοναδικό του βραβείο Οσκαρ για την εξαιρετική απεικόνιση του συγγραφέα Τρούμαν Καπότε.
▲
Σύμφωνα με τον Μπρούνο Γκάνζ, πολλοί τον συμβούλεψαν να μην αποδεχτεί τον ρόλο του Χίτλερ,αλλά εκείνος δε δίστασε εξασφαλίζοντας μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του στην «Πτώση». Με τη βοήθεια του πλούσιου οπτικού υλικού που υπάρχει και μαρτυριών, ο Γκανζ μελέτησε για μήνες τον Χίτλερ, πως μιλάει, πως περπατάει, πως καθαρίζει τον λαιμό του και φρόντισε να δείξει την ανθρώπινη πλευρά του δικτάτορα, απεικονίζοντας τον σαν ένα ηλικιωμένο άνδρα, που τρέμουν τα χέρια του και φτύνει όταν φωνάζει
▲