Να συστηθούμε με όσους δεν είναι πολύ familiar με τη Θεσσαλονίκη: η πόλη μας διαθέτει μια πλατεία αντάξια των καλύτερων ευρωπαϊκών. Την πλατεία Αριστοτέλους. Την οραματίστηκε Γάλλος, έδωσε και τα βασικά πλάνα για το σχεδιασμό της, τον φιλοδωρήσαμε με ένα άθλιο, σκοτεινό και βρώμικο στενάκι είκοσι μέτρων στα Λαδάδικα στο οποίο δώσαμε το όνομά του και βγάλαμε την υποχρέωση. Για την ιστορία, τον έλεγαν Ερνέστ Εμπράρ κι υπήρξε ο σταρ πολεοδόμος των ‘20’ς, υπεύθυνος για την πρώτη μεγάλη πολεοδόμηση στην Ευρώπη, αυτήν της Θεσσαλονίκης.

Η πλατεία Αριστοτέλους, εδώ και χρόνια, έχει γίνει το επίκεντρο του εορτασμού Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς. Τη μια κρεμάστηκε ο Ρουβάς από κάτι συρματόσχοινα, την άλλη χτυπήθηκε η Βανδή στη σκηνή, τέλος πάντων κάπως καθιερώθηκε ως τόπος εορτασμού. Καθιερώθηκε το έθιμο της κλοπής του μικρού Χριστούλη από τη φάτνη κι η αντικατάστασή του, καθώς και το να έχει η Αριστοτέλους και ωραία φωταγωγημένο δέντρο και καράβι. Συγκινούμασταν κιόλας κι η ζωή συνεχιζόταν.

Το θεωρούσαμε, όμως, κιτς, διότι θα θέλαμε κάτι πιο «προχώ» για τη Θεσσαλονίκη. Δεν ξέραμε τι ακριβώς, αλλά ήμασταν σίγουροι ότι ο Γιάννης Μπουτάρης θα το έφερνε. Και, όντως, το έφερε.

Το 2011, πρώτη χρονιά δημαρχίας του, είπε να μη «δεντρίσει», να μη «φατνίσει» και να μη «καραβίσει». Έτσι, συμβιβαστήκαμε με μια μεταμοντέρνα κατασκευή μέσα στη θάλασσα, αλλά σε μια καταιγίδα η κατασκευή βούλιαξε και μετά έτρεχαν τελευταία ώρα να την ξαναφτιάξουν.

Το 2012 και το 2013 ήταν κάπως αξιοπρεπώς. Κάπως, έτσι; Μη φανταστείτε Βιέννες και Λονδίνα. Στοιχειώδης στολισμός, παιχνίδια για παιδιά και νέους (διότι τα Χριστούγεννα, ως γνωστόν, ανήκουν στα παιδιά κι όλοι εμείς οι υπόλοιποι να πάμε αλλού να τα γιορτάσουμε), μικροκίτς κι ευτυχώς κάποτε περνούν οι γιορτές.

Το 2014 ήταν φρίκη: η πόλη σχεδόν δε στολίστηκε. Κάτι παιχνίδια για παιδιά (διότι, είπαμε, τα Χριστούγεννα, ως γνωστόν, ανήκουν στα παιδιά) και μια ατμόσφαιρα απελπισίας. Ήρθαν – δεν ήρθαν γιορτές πέρσι, δεν καταλάβαμε στη Θεσσαλονίκη.

Αν, όμως, ξέραμε τι μας επιφυλασσόταν για φέτος, θα προτιμούσαμε να έχουμε τα περσινά δημιουργικά εργαστήρια γραφής γράμματος στον Άη Βασίλη. Διότι το φετινό χάλι, είναι αυτό που λες «μα, δεν υπάρχει!». Μόνο που υπάρχει.

Συνοπτικά: ο Δήμος Θεσσαλονίκης παραχώρησε την Αριστοτέλους κι έναν ακόμη δρόμο, την Αγίας Σοφίας, στο Επαγγελματικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης. Εκείνοι, με τη σειρά τους, εγκατέστησαν ανάδοχο ο οποίος έβαλε παγοδρόμιο, μια «χιονοτσουλήθρα», κάτι χάλια σπιτάκια, έναν «χοντροΑηΒασίλη», ένα απαίσιο δέντρο, ένα καρουσέλ και κάτι ακόμη παιχνίδια. Πλην όμως, επειδή υπήρξε αργοπορία στην ανάθεση, κανείς δε σκέφτηκε «ρε παιδιά, μήπως πρέπει να εγκρίνουμε το αποτέλεσμα;»

Έτσι, το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπετε στις φωτογραφίες. Με τη Θεσσαλονίκη να βρίζει. Δεν ξέρεις τι να κάνεις γι αυτό: να χαρείς ή να στενοχωρηθείς;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News