774
Ο Φερνάντο Γιορέντε πανηγυρίζει το τρίτο -και καθοριστικό όπως αποδείχτηκε- γκολ της Τότεναμ | REUTERS/Andrew Yates

Ωδή στο ποδόσφαιρο (και στο… VAR)

Sportscaster Sportscaster 18 Απριλίου 2019, 13:29
Ο Φερνάντο Γιορέντε πανηγυρίζει το τρίτο -και καθοριστικό όπως αποδείχτηκε- γκολ της Τότεναμ
|REUTERS/Andrew Yates

Ωδή στο ποδόσφαιρο (και στο… VAR)

Sportscaster Sportscaster 18 Απριλίου 2019, 13:29

Τέσσερα γκολ στα 11 πρώτα λεπτά του αγώνα και πέντε σε 22′ δεν είχαμε ξαναδεί στο Champions League. Ποτέ άλλοτε σε έναν προημιτελικό αυτής της διοργάνωσης, η πρόκριση δεν άλλαξε χέρια τόσες φορές. Κι έπειτα ήρθε το VAR. Για να βάλει το κερασάκι στην τούρτα αυτού του «χιτσκοκικού» ματς, ανατρέποντας καταστάσεις και συναισθήματα με τον πιο ακραίο τρόπο.

Το παιχνίδι στο Μάντσεστερ ήταν απ’ αυτά που σε κάνουν να… ξεχνάς ποια ομάδα υποστηρίζεις. Συγκλονιστικό, χορταστικό, εξωπραγματικό! Μια ωδή στο ποδόσφαιρο, που τις τελευταίες δεκαετίες ταλαιπωρείται αφάνταστα από τη σκοπιμότητα του αποτελέσματος και τον αυτοσκοπό της νίκης. Ιδίως το πρώτο εικοσάλεπτο ήταν, ίσως, το πιο «τρελό» στα χρονικά αυτού του υπέροχου σπορ. Η μπάλα κυκλοφορούσε με δαιμονιώδη ρυθμό, και κάθε επίθεση «μύριζε» γκολ. Οι τακτικές, οι άμυνες, υπέκυψαν στη διάθεση των δυο ομάδων να παίξουν μπάλα.

Προπονητές σαν τον Ζοσέ Μουρίνιο, ή τον Ντιέγκο Σιμεόνε, δεν θα επέτρεπαν, ποτέ, αυτήν την «εκτροπή». Αλλά ο Πεπ Γκουαρντιόλα (κυρίως) και ο Μαουρίτσιο Ποτσετίνο έχουν ασπαστεί το δόγμα του Κρόιφ: «Καλύτερα να νικάς με 5-4, παρά με 1-0». Τους οφείλουμε αυτό το ποδοσφαιρικό θρίλερ -ένα από τα κορυφαία όλων των εποχών-, που παρακαλούσαμε να μην τελειώσει.

Στο 4′ ο Στέρλινγκ άνοιξε το σκορ για τη Σίτι. Μέσα σε 121 δευτερόλεπτα, ο Σον σκόραρε δυο φορές (8’, 10’), όμως η Τότεναμ κράτησε αυτό το προβάδισμα μόλις για ένα λεπτό. Ο Μπερνάρντο Σίλβα ισοφάρισε στο 11’. Δέκα λεπτά αργότερα ο Στέρλινγκ πέτυχε το 3-2. Στο 59′ ήταν η σειρά του Αγουέρο για το 4-2. Ο Γιορέντε πάγωσε το «Ετιχαντ» στο 73′. Και στις καθυστερήσεις ήρθε η κορύφωση του δράματος. Ο τούρκος διαιτητής, Τσακίρ, είχε αμφιβολίες για το γκολ του Στέρλινγκ (5-3), που χάριζε την πρόκριση στους «Πολίτες», κι έτρεξε να συμβουλευθεί το VAR. Η τεχνολογία, που ο Πεπ τιμά περισσότερο από κάθε άλλον προπονητή στο ποδόσφαιρο, δεν του χαρίστηκε. Το γκολ ακυρώθηκε. Οι ζητωκραυγές των γηπεδούχων παραχώρησαν τη θέση τους στα ουρλιαχτά χαράς των φιλοξενούμενων.

Ηταν μοιραίο, κάποιος από αυτούς τους δυο εμβληματικούς τεχνικούς να αποχωρήσει από το γήπεδο με άδεια χέρια. Με μόνη παρηγοριά, το χειροκρότημα του κόσμου. Ελαχε στον Γκουαρντιόλα. Το «χτύπημα» είναι σκληρό για τον Καταλανό, που απέτυχε για τρίτη διαδοχική σεζόν να οδηγήσει τη Σίτι στους «4» της διοργάνωσης. Οσο κι αν ο ίδιος ισχυρίζεται ότι δεν πήγε στο Μάντσεστερ για να κατακτήσει το τρόπαιο του Champions League, αλλά για να δημιουργήσει μια ομάδα που θα παίζει το πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο, οι εχθροί του θα ‘χουν να λένε πως αυτή η «σούπερ ομάδα» θα δει, πάλι, το φινάλε της διοργάνωσης από την τηλεόραση.

Δεν του ταιριάζουν, οι αγγλικοί «εμφύλιοι», του Πεπ. Ποτέ δεν βγήκε κερδισμένος από αυτούς. Κι αν πέρυσι τον πέταξε εκτός Champions League η Λίβερπουλ, ο εφετινός αποκλεισμός είναι ακόμη πιο οδυνηρός. Διότι η Τότεναμ δεν έχει δαπανήσει, ούτε κατά διάνοια, τα εκατοντάδες εκατομμύρια που έχει ξοδέψει ο Σεΐχης Μανσούρ για μεταγραφές. Ιδίως το περασμένο καλοκαίρι δεν απέκτησε ούτε ένα νέο παίκτη, προκειμένου να εξοικονομήσει πόρους για να ολοκληρώσει την κατασκευή του εντυπωσιακού της γηπέδου. Κι όμως, θα παίξει εκείνη στους ημιτελικούς. Για μόλις δεύτερη φορά στην ιστορία της, και πρώτη μετά το 1962. Τότε είχε αποκλειστεί από τη μετέπειτα θριαμβεύτρια του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, Μπενφίκα.

Ο,τι και να λένε, εχθροί και φίλοι, ο Γκουαρντιόλα δεν πρόκειται να αλλάξει ιδέες. Θα εξακολουθήσει, για παράδειγμα, να επιλέγει αμυντικούς με γνώμονα το πόσο καλή μπάλα γνωρίζουν. Το πώς μπορούν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Με αυτό το σκεπτικό έδωσε 65 εκατ. ευρώ για τον Λαπόρτ, που χθες «χάρισε» δυο γκολ στην Τότεναμ. Ο Καταλανός έχει «πληρώσει» πολλές φορές την επιμονή του να κατασκευάζει ομάδες που παίζουν φουλ επίθεση, με υψηλά ποσοστά κατοχής, όμως αυτή είναι η φιλοσοφία του. Ο Μουρίνιο υπόσχεται τίτλους. Ο Πεπ, θέαμα.

Οχι πως απέτυχε εφέτος. Κάθε άλλο. Μέχρι χθες, η Σίτι διεκδικούσε ό,τι κανένας αγγλικός σύλλογος, ποτέ, δεν έχει καταφέρει: την κατάκτηση τεσσάρων τίτλων σε μία σεζόν. Εχει, ήδη, κατακτήσει το Λιγκ Καπ, έχει προκριθεί στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας, και είναι φαβορί για τον τίτλο στην Premier League. Το όνειρο του «quadruple» ναυάγησε στη ρεβάνς με την Τότεναμ, όμως η ιστορία θα γράψει πως καμία άλλη ομάδα στο Νησί δεν είχε φτάσει, Απρίλιο μήνα, να είναι «μέσα σε όλα».

Και τώρα; Τότεναμ – Αγιαξ και Μπαρτσελόνα – Λίβερπουλ (νίκησε την Πόρτο και στο «Ντραγκάο», με 4-1). Τουλάχιστον ένα «αουτσάιντερ», η Τότεναμ ή ο Αγιαξ, θα φτάσει στον τελικό. Είναι ένα «χαστούκι» για τον Ρουμενίγκε, τον Ανιέλι, τον αλ-Κελαΐφι και όλους όσοι μεθοδεύουν τη μετατροπή του Champions League σε μια κλειστή λέσχη των πλουσιότερων και ισχυρότερων ευρωπαϊκών συλλόγων. Θα είναι ιστορικό λάθος της UEFA, αν αρνηθεί στο ποδόσφαιρο άθλους σαν αυτούς του Αγιαξ και της Τότεναμ, που μας χάρισαν παιχνίδια αλησμόνητα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...