Μάρτιος 2018, Τούμπα. Εκτέλεση κόρνερ, κεφαλιά του Βαρέλα, σε θέση οφ-σάιντ ο Μαουρίτσιο (όσα χρόνια κι αν περάσουν, ποτέ δεν θα συμφωνήσουμε -ούτε οι διαιτητές μεταξύ τους- αν ήταν ή δεν ήταν) και «αντίο Πρωτάθλημα» για τον ΠΑΟΚ, χάρη στην έμπνευση του αρματωλού Ιβάν Σαββίδη να μπουκάρει στον αγωνιστικό χώρο.

Φεβρουάριος 2019, ΟΑΚΑ. Εκτέλεση κόρνερ, κεφαλιά-πάσα του Βαρέλα, γκολ του Μαουρίτσιο και «καλημέρα Πρωτάθλημα» για τον ΠΑΟΚ. Ιδιοι πρωταγωνιστές, αλλά το «έργο», εντελώς διαφορετικό.

Αυτή τη φορά ο διαιτητής αδίκησε την ΑΕΚ. Εάν στο 20′ «σφύριζε» το πέναλτι στο υψωμένο χέρι του Σάκχοφ και απέβαλλε τον παίκτη του ΠΑΟΚ (που είχε, ήδη, μια κίτρινη κάρτα), ίσως να μιλούσαμε για άλλο παιχνίδι – και άλλο αποτέλεσμα. Ευτυχώς, δεν ήταν Ελληνας. Ηταν Δανός. Από το… πανέρι. Το καταλαβαίνεις από το βιογραφικό του. Στα 42 του, η UEFA του έχει εμπιστευθεί μόνον επτά αγώνες της προκριματικής φάσης του Europa League. Κι όμως, η Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας τον επέλεξε για να διευθύνει ένα ντέρμπι τίτλου. Εφτανε που ήταν ξένος. Που είχε το τεκμήριο της αθωότητας.

Η ΑΕΚ πέρασε τη φάση «στο ντούκου». «Δεν το έδωσε ο διαιτητής, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, δεν μπορούμε να σταθούμε εκεί», είπε ο Μαρίνος Ουζουνίδης στη συνέντευξη Τύπου. Το ίδιο και ο ΠΑΟΚ, την (αυστηρή) αποβολή του Ζαμπά στο 32′. «Τα λάθη του ρέφερι ήταν ανθρώπινα», σχολίασε ο προπονητής του, Ραζβάν Λουτσέσκου. Ενώ, εάν ήταν διαιτητής ο Κομίνης…

Ο ΠΑΟΚ πανηγύρισε την ισοπαλία (1-1) σαν νίκη. Με το δίκιο του. Αγωνιζόταν με δέκα παίκτες για περίπου μια ώρα, σε ένα γήπεδο που τον έχει κεράσει πολλές πίκρες. Διατήρησε μια διαφορά ασφαλείας (έξι βαθμών) από τον Ολυμπιακό, τον οποίο την άλλη Κυριακή (10/2) υποδέχεται στην Τούμπα, στο πιο κρίσιμο ματς εδώ και δεκαετίες. Εάν δεν ηττηθεί -πολύ περισσότερο, εάν νικήσει- κανείς και τίποτα δεν μπορεί να του στερήσει το πρώτο του τρόπαιο στο πρωτάθλημα μετά το 1985.

Γράφει ιστορία, ο εφετινός ΠΑΟΚ. Με το κυριακάτικο «Χ» στο Ολυμπιακό Στάδιο διεύρυνε το αήττητο σερί του στα 19 παιχνίδια, βελτιώνοντας το ρεκόρ του -κατά πολλούς- καλύτερου ΠΑΟΚ όλων των εποχών. Εκείνη η ομάδα, του Λες Σάνον, του Κούδα, του Σαράφη και του Τερζανίδη, είχε φτάσει στην 20η αγωνιστική της σεζόν 1972-1973 με 16 νίκες και τρεις ισοπαλίες σε 19 αγώνες. Ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου μετράει μια νίκη περισσότερη (17) και δυο ισοπαλίες.

Το ρεκόρ του 1973 είχε διακοπεί την 20η αγωνιστική στο ματς της 25ης Φεβρουαρίου με τον Ολυμπιακό. Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν νικήσει 1-0, με γκολ του Χούλιο Λοσάντα και «όργια» (εις βάρος του ΠΑΟΚ) από τον αλήστου μνήμης διαιτητή, Νίκο Φακή. Επί μια εβδομάδα ο ΠΑΟΚ, που μέχρι εκείνη τη μέρα προηγείτο στη βαθμολογία, απειλούσε με αποχώρηση από το πρωτάθλημα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Τελικώς, κατέβηκε να αγωνιστεί στον Ταύρο με τον Φωστήρα. Η νέα του ήττα (επίσης με 1-0) έσβησε κάθε ελπίδα του για τον τίτλο.

Τώρα θα παίξει πάλι με τον Ολυμπιακό, πάλι για την 20η αγωνιστική, πάλι ως πρωτοπόρος έπειτα από ένα σερί 19 αγώνων χωρίς ήττα. Αλλά, αυτή τη φορά, θα τον συναντήσει στην Τούμπα. Με βαθμολογικό αβαντάζ έξι βαθμών. Και με την τεχνογνωσία μιας ομάδας που κερδίζει τα παιχνίδια, ξεπερνώντας κάθε αντιξοότητα, ακόμη κι όταν δεν παίζει πολύ καλά. Επειτα από αυτό το ντέρμπι, εφόσον δεν χάσει, ο ΠΑΟΚ δεν θα απέχει πολύ από έναν θρίαμβο: να κατακτήσει τον τίτλο αήττητος, όπως ο Παναθηναϊκός τη σεζόν 1963-1964.

Ο «λειψός» ΠΑΟΚ πήρε την ισοπαλία από την ΑΕΚ χάρη στην εξαιρετικά οργανωμένη του άμυνα και την αποτελεσματικότητά του στις στατικές φάσεις. Η οποία, δεν είναι τυχαία. Ο Κριστιάνο Μπάτσι, συνεργάτης του Λουτσέσκου, που έχει αναλάβει αυτό το έργο, κάνει πολύ καλή δουλειά. Βοήθησε, όμως, και η ίδια η ΑΕΚ. Η αδυναμία της, παρά την υπεραριθμία της, να επιτεθεί ορθολογικά. Οι παίκτες της δεν αδιαφόρησαν, πάλεψαν για τη νίκη, όμως δεν υπήρχε σχέδιο που θα ξεκλείδωνε την πολυπρόσωπη άμυνα του ΠΑΟΚ. Με 47(!) αλλεπάλληλες σέντρες, που οι περισσότερες δεν ήταν, καν, εύστοχες, δεν αντιμετωπίζεται ούτε η χειρότερη άμυνα του πρωταθλήματος. Πόσω μάλλον η καλύτερη, του ΠΑΟΚ, σύμφωνα με τους αριθμούς.

Η ΑΕΚ κατάφερε μόνο να ισοφαρίσει χάρη στην κλάση του Λιβάγια, που πραγματοποίησε μια υπέροχη σέντρα, και την εκτελεστική δεινότητα του Πόνσε, που πέτυχε το 13ο γκολ του στο εφετινό πρωτάθλημα, στην πρώτη ουσιαστική ευκαιρία που του παρουσιάστηκε στον αγώνα. Στη μια και μοναδική στιγμή που το σχεδόν αλάνθαστο «δίδυμο» Βαρέλα – Κρέσπο δεν έκανε αυτό που έπρεπε. Το πρόβλημά της είναι φανερό. Για πέμπτο διαδοχικό ντέρμπι με κάποιον από τους άλλους τρεις των «Big 4», δεν μπόρεσε να πανηγυρίσει τη νίκη. Πέρασαν, ήδη, δέκα μήνες από την τελευταία της: το 3-0 επί του Παναθηναϊκού για τον δεύτερο γύρο της περασμένης σεζόν. Εκτοτε (1/4/18), η ΑΕΚ μετράει τρεις ισοπαλίες και δύο ήττες. Η δεύτερη θέση, που οδηγεί στον παράδρομο του Τσάμπιονς Λιγκ, απομακρύνθηκε ακόμη περισσότερο.

Και τώρα, ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός. Τι ματς! Αρκεί… ν’ αρχίσει και να τελειώσει, βεβαίως. Ο ΠΑΟΚ ονειρεύεται να στεφθεί πρωταθλητής στην «καυτή» Τούμπα, υποχρεώνοντας τον μισητό του αντίπαλο να παρακολουθήσει τον γύρο του θριάμβου του. Το σκηνικό θα έχει και τη σημειολογία του: ότι η δυναστεία του Ολυμπιακού τελειώνει οριστικά, και ανατέλλει εκείνη του ΠΑΟΚ. Ο Ολυμπιακός ονειρεύεται να ξαναμπεί στο παιχνίδι του τίτλου, νικώντας τον σφετεριστή του θρόνου του μέσα στο σπίτι του. Να δώσει νέο ενδιαφέρον σε ένα πρωτάθλημα που -υποτίθεται ότι- έχει κριθεί από τα Χριστούγεννα.

Τι ματς! Αρκεί να βρούμε κι έναν διαιτητή καλύτερο από τον χθεσινό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News