Ονομάζεται «Περιπλανώμενη Γη» (The Wandering Earth) και δεν είναι απλώς μια (ακόμη) ταινία επιστημονικής φαντασίας, που «παίζει» με όλα τα κλισέ (θετικά και αρνητικά) των sci-fi ταινιών.

Η «Περιπλανώμενη Γη» είναι η πρώτη κινέζικη mainstream sci-fi ταινία και το φιλμ που κατάφερε να αναδειχθεί σε εισπρακτικό φαινόμενο όχι μόνο στην Κίνα, αλλά και στις ΗΠΑ -έχει ήδη βγάλει πάνω από μισό δισεκατομμύριο δολάρια στο κινεζικό box office.

Η δεύτερη πιο πετυχημένη εισπρακτικά ταινία στην ιστορία της χώρας, ταξίδεψε μέχρι το Χόλιγουντ, για λογαριασμό του Netflix (πλέον, η συνδρομητική πλατφόρμα θεωρείται – και είναι – μέρος του κινηματογραφικού συστήματος) ανοίγοντας τον δρόμο για την (επικείμενη) εισβολή αντίστοιχων φιλμ στα μεγάλα αμερικανικά στούντιο και τις συνδρομητικές πλατφόρμες.

Η ταινία του κινέζου σκηνοθέτη Φραντ Γκουό εμφανίστηκε πέρσι χωρίς προώθηση και με μηδαμινή διαφήμιση στη λίστα ταινιών του Netflix και ήδη βρίσκεται στον κατάλογομε τις πιο πολλές θεάεις, στην κατηγορία της.

Βασισμένη σε ένα μικρό διήγημα του κινέζου συγγραφέα Λιού Σιξίν, η ταινία παρουσιάζει μια Γη που έχει καταστραφεί από τη μετατροπή του Ηλιου σε ερυθρό γίγαντα.

Οι διάφορες κυβερνήσεις έχουν ανασυνταχθεί σε μια ενιαία παγκόσμια συμμαχία, ενώ υπόγειες πόλεις προσπαθούν να διατηρήσουν ζωντανή μια κάποια έστω εκδοχή του γήινου πολιτισμού και τεράστιοι προωθητήρες σε όλον τον κόσμο επιχειρούν να μεταφέρουν τον πλανήτη σε ένα μέρος του Γαλαξία όπου θα μπορεί να ελπίζει για ένα καλύτερο και πιο βιώσιμο μέλλον.

Το σχέδιο που σκέφτονται είναι να μετοικήσουν εκτός του ηλιακού μας συστήματος, στο Άλφα του Κενταύρου.

Δεν θα ήταν παράλογο να πούμε πως ο Σιξίν ουσιαστικά ήταν αυτός που άνοιξε την κερκόπορτα του «δύσκολου» Χόλιγουντ.

Ο βραβευμένος με Hugo συγγραφέας δεν έχει κρύψει ότι οι κύριες επιρροές του είναι ο Τζορτζ Οργουελ και ο Αρθουρ Σ. Κλαρκ, όπως άλλωστε φάνηκε και από το πρώτο του μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, με τίτλο «Το Πρόβλημα των Τριών Σωμάτων», που κυκλοφόρησε το 2008.

Με προφανείς πολιτικές αναφορές, το βιβλίο ταξιδεύει τον αναγνώστη αρχικά στο 1967, όπου η βασική ηρωίδα του, η Γιε Γουέντζι, γίνεται μάρτυρας του ξυλοδαρμού μέχρι θανάτου του πατέρα της από τους Ερυθροφρουρούς κατά την διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης στην Κίνα.

Το γεγονός αυτό δεν θα καθορίσει μόνο την υπόλοιπη ζωή της, αλλά και το μέλλον της ανθρωπότητας.

Τέσσερις δεκαετίες αργότερα, η αστυνομία του Πεκίνου ζητά από τον μηχανικό νανοτεχνολογίας Γουάνγκ Μιάο να διεισδύσει σε μια μυστική σέχτα επιστημόνων ύστερα από μια σειρά ανεξήγητων αυτοκτονιών.

Η έρευνα του Γουάνγκ θα τον οδηγήσει σε ένα περίεργο διαδικτυακό παιχνίδι και θα τον παρασύρει σε ένα εικονικό κόσμο που κυριαρχείται από την ανεξέλεγκτη και απρόβλεπτη αλληλεπίδραση των τριών ήλιων του.

Αυτό είναι το πρόβλημα των τριών σωμάτων και είναι το κλειδί για τα πάντα: το κλειδί για τον θάνατο των επιστημόνων, το κλειδί για μια συνωμοσία που καλύπτει έτη φωτός και το κλειδί για την απειλή αφανισμού που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα.

Το βιβλίο τιμήθηκε με το βραβείο HUGO καλύτερου μυθιστορήματος – το πρώτο μεταφρασμένο μυθιστόρημα στην ιστορία που λαμβάνει αυτή τη διάκριση – ενώ ήταν υποψήφιο για άλλα λογοτεχνικά βραβεία, όπως τα Nebula, Prometheus, Locus, John W. Campbell Award, Grand Prix de l’ Imaginaire, Canopus, Kurd-Labwitz-Preis και Ignotus Award.

Μάλιστα, έφτασε μέχρι τις λίστες αγαπημένων βιβλίων του Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος το χαρακτήρισε «άκρως ευρηματικό και ενδιαφέρον…. Το εύρος του είναι τεράστιο.»

«Ένα εξαιρετικό μείγμα από επιστημονικές ιδέες που προκαλούν δέος, έξυπνης πλοκής και ιδιόρρυθμων αλλά πειστικών χαρακτήρων, δοσμένο με απλό ύφος, ικανό να επισημάνει τα κρυμμένα νοήματα», έγραψαν γι’ αυτό οι βρετανικοί The Times, ενώ οι New York Times το χαρακτήρισαν με την σειρά τους ως «ένα ορόσημο της κινεζικής επιστημονικής φαντασίας.»

Για να επιστρέψουμε, ωστόσο, στην «Περιπλανώμενη Γη» και τις όποιες αλλαγές θα φέρει αυτή στην κινηματογραφική σχέση ΗΠΑ-Κίνας, περιοδικά όπως το Variety θεωρούν ότι η εν λόγω ταινία έχει «ήδη πετύχει το σκοπό της, γιατί παίζει με όρους σύμφωνους τόσο με αυτούς του Χόλιγουντ όσο και με της βιομηχανίας της Κίνας».

Κοινώς, τα έχει καλά με όλους και όλα, αφήνοντας ευχαριστημένο τόσο τον (πιο προοδευτικό) δυτικό, όσο και τον (πιο στρυφνό) ασιάτη θεατή.

Και μπορεί η σχέση της Κίνας με την Δύση να βρίσκεται εσχάτως σε ένταση λόγω της (θρυλούμενης από το Πεκίνο) παγκόσμιας οικονομικής πρωτοκαθεδρίας της Κίνας, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει τον παράγοντα quid pro quo: το Χόλιγουντ έχει πολλά να κερδίσει από την «κινεζική εισβολή», αλλά και το Πεκίνο με την σειρά του βλέπει την εμφάνιση όλο και περισσότερων κινηματογραφικών τίτλων στην παγκόσμια κινηματογραφική Μέκκα ώς ένα ακόμη δείγμα της «κινεζικής ανωτερότητας».

Η σχέση τους είναι εξαρχής περίεργη, αλλά ίσως και να λειτουργήσει μεσομακροπρόθεσμα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News