Μπλε «μάτια» για να διώξουν το κακό... | ΑΠΕ-ΜΠΕ
Επικαιρότητα

Το «κακό μάτι» μάς αρρωσταίνει και όχι τα μικρόβια, πιστεύουν πολλοί Ελληνες

Σύμφωνα με επιστημονική έρευνα, σε χώρες όπου ιστορικά οι λοιμώδεις νόσοι είναι ευρύτερα εξαπλωμένες, οι άνθρωποι είναι πιθανότερο να πιστεύουν στη δύναμη του κακού, στις «μαγγανείες» και γενικότερα στη δράση «δαιμονικών» δυνάμεων
Protagon Team

Οσο πιο εξαπλωμένες είναι οι λοιμώδεις νόσοι σε μία χώρα και όσο οι άνθρωποι αρρωσταίνουν συχνότερα από τα μικρόβια, τόσο πιο πολύ πιστεύουν στο «κακό μάτι», τον διάβολο και τη μαγεία.

Αυτό είναι το συμπέρασμα επιστημονικής έρευνας, που συμπεριέλαβε και την Ελλάδα, με τίτλο «Εξηγώντας την αρρώστια με το κακό».

Σύμφωνα με τους ειδικούς, όχι μόνο στο μακρινό παρελθόν αλλά και στην εποχή μας αρκετοί άνθρωποι τείνουν να ερμηνεύουν την ύπαρξη των ασθενειών με τη δράση δαιμονικών δυνάμεων.

Οι ερευνητές από πολλές χώρες, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Μπροκ Μπαστιάν της σχολής Ψυχολογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης στην Αυστραλία, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Proceedings B» της Βασιλικής Εταιρείας Επιστημών της Βρετανίας, ανέλυσαν δειγματοληπτικά στοιχεία από 3.130 άτομα σε 28 χώρες, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα (με βάση ερωτηματολόγια για την πίστη στο «κακό»).

Ελαβαν υπόψιν τους και παρόμοια παλιότερα στοιχεία για περίπου 58.000 ανθρώπους σε 50 χώρες, συσχετίζοντάς τα με δεδομένα για την εξάπλωση των παθογόνων οργανισμών και των ασθενειών.

Διαπίστωσαν λοιπόν, ότι σε χώρες όπου ιστορικά οι λοιμώδεις νόσοι είναι ευρύτερα εξαπλωμένες, οι άνθρωποι ήταν και είναι πιθανότερο να πιστεύουν στη δύναμη του κακού, στις «μαγγανείες» και γενικότερα στη δράση «δαιμονικών» δυνάμεων στον κόσμο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν στον Μεσαίωνα η πανώλη («μαύρος θάνατος») θέρισε την Ευρώπη, το κυνήγι κατά των «μαγισσών» έφθασε στο αποκορύφωμά του, ενώ ακόμη και σήμερα παρατηρούνται ανάλογα φαινόμενα ιδίως στην Αφρική, που μαστίζεται από λοιμώδεις νόσους όπως ο Εμπολα.

Σε ορισμένες χώρες (Νιγηρία, Μπαγκλαντές, Φιλιππίνες, Κίνα κ.ά.) είναι σήμερα πιο αισθητή αυτή η συσχέτιση μεταξύ μικροβίων και δαιμόνων.

Αντίθετα, σε άλλες (Φινλανδία, Γερμανία, Αυστρία, Ελβετία, Σουηδία κ.ά.) είναι πια πολύ εξασθενημένη, προφανώς λόγω της επικράτησης των επιστημονικών εξηγήσεων για τις αρρώστιες.

Περιέργως, όμως, δεν συμβαίνει το ίδιο σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία, ενώ η Ελλάδα και η Ισπανία βρίσκονται κάπου στη μέση.

Οι αρχαϊκές πεποιθήσεις, που αποδίδουν τις αρρώστιες στα κακά πνεύματα, από τη στιγμή που γίνονται τμήματα της λαϊκής κουλτούρας, δύσκολα ξεριζώνονται τελείως, σύμφωνα με τους επιστήμονες. Γι’ αυτό, ακόμη και σήμερα, όπως λένε, «τέτοιες σκέψεις διατηρούνται σε πολλές σύγχρονες κοινωνίες, με αποτέλεσμα τα προβλήματα υγείας να αποδίδονται στη θέληση του θεού ή του διαβόλου και να επιβιώνουν τα πνευματικά γιατροσόφια».

Υπήρχε, πάντως, και υπάρχει ακόμη, μία χρήσιμη πρακτική πλευρά στην πεποίθηση ότι οι άρρωστοι βρίσκονται υπό δαιμονική επίδραση. Συνήθως απομονώνονται κοινωνικά, κάτι που δρα ως προστατευτική καραντίνα για τους υπόλοιπους, εμποδίζοντας την ευρύτερη εξάπλωση των μικροβίων.