819
Πάτι Μάιλς εναντίον Αλεξ Τουπάν, Αυστραλία εναντίον Γαλλίας. Οι δυο τους μπορεί να ξαναβρεθούν σε κάποιον από τους τελικούς | REUTERS/Edgar Su/File Photo

Τελικά είναι ένα τρελό Μουντομπάσκετ

Sportscaster Sportscaster 12 Σεπτεμβρίου 2019, 19:13
Πάτι Μάιλς εναντίον Αλεξ Τουπάν, Αυστραλία εναντίον Γαλλίας. Οι δυο τους μπορεί να ξαναβρεθούν σε κάποιον από τους τελικούς
| REUTERS/Edgar Su/File Photo

Τελικά είναι ένα τρελό Μουντομπάσκετ

Sportscaster Sportscaster 12 Σεπτεμβρίου 2019, 19:13

Οι Αμερικανοί ήταν υποψιασμένοι. Η ομάδα που έστειλαν στην Κίνα φαινόταν ότι είναι η πιο τρωτή από τότε που οι Team USA έβαλαν NBAers στα ρόστερ τους (1992). Κατώτερη και από εκείνη που το 2002 στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιντιανάπολις γνώρισε τρεις ήττες και τερμάτισε έκτη. Αλλά δεν το περίμεναν, ότι θα έμεναν εντελώς εκτός μεταλλίων – για πρώτη φορά εδώ και 17 χρόνια. Είχαν στηρίξει τις ελπίδες τους, ότι θα φτάσουν τουλάχιστον στον τελικό, στον «γκουρού» της προπονητικής, Γκρεγκ Πόποβιτς. Ο οποίος, περιέργως, στα 70 του δέχτηκε να συνδέσει το όνομά του με μια πιθανή αποτυχία, που θα τσαλάκωνε τη φήμη του.

Τα media στις ΗΠΑ δεν έκαναν λόγο για καταστροφή. Διατύπωσαν, μόνο, την ανησυχία τους ότι στο τουρνουά της Κίνας παρακολούθησαν τα «προσεχώς» της εθνικής τους ομάδας, εφόσον οι πρωτοκλασσάτοι παίκτες επιμείνουν να μη ρισκάρουν τα συμβόλαιά τους -αξίας 100 και 200 εκατομμυρίων δολαρίων- για να φορέσουν τη φανέλα της. Οι «απλοί» NBAers δεν αρκούσαν, ώστε η Team USA να γίνει η πρώτη εθνική ομάδα με έξι χρυσά μετάλλια σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Η Γαλλία, που τους υποχρέωσε στην πρώτη τους ήττα στη διοργάνωση με 10 (ή περισσότερους) πόντους μετά το 1982, διέθετε καλύτερον: τον τρομερό σέντερ των Τζαζ,
Ρούντι Γκομπέρ. Τώρα θα παίξουν για τις θέσεις 7-8, αφού έχασαν και από τη Σερβία!

Οι Σέρβοι, αντιθέτως, δεν το περίμεναν. Με τίποτα! Ηταν πεπεισμένοι -και είχαν πείσει όλο τον κόσμο- ότι θα κατακτούσαν (τουλάχιστον) το αργυρό μετάλλιο. Πριν αρχίσει το τουρνουά ο 28χρονος σούπερ-σταρ, Στέφαν Γιόβιτς, διαβεβαίωνε ότι «αυτή είναι η πιο ισχυρή ομάδα μας μετά το 2002». Ακόμη κι όταν δέχτηκαν το πρώτο «χαστούκι», από την Ισπανία, πολλοί πίστεψαν ότι έχασαν επίτηδες, για να αποφύγουν τους Αμερικανούς στο δρόμο προς τον τελικό. Η «παρέα» του Γιόβιτς, του Μπογκντάνοβιτς, του Μπιέλιτσα, του Μαριάνοβιτς και των άλλων «παιχταράδων» δεν ήταν η ανίκητη ομάδα που πιστεύαμε.

Φάνηκε, όταν ήρθαν τα δύσκολα. Δεν είχε «χημεία», εμπνεύσεις, ούτε καν διάθεση. Ο κόουτς Σάσα Τζόρτζεβιτς, που έχει περάσει και από τον Παναθηναϊκό, απέτυχε παταγωδώς. Εχει, πάντως, κάποιες δικαιολογίες: οι τραυματίες Μίλος Τεόντοσιτς και Ντράγκαν Μιλοσάβλιεβιτς έλειψαν πολύ, ενώ ο Βασίλιε Μίτσιτς, που «έχασε» τη μητέρα του στη διάρκεια του τουρνουά, ήταν ωσεί απών. Από το 1998 μέχρι σήμερα η Σερβία έχει προλάβει να κατακτήσει, σε Μουντομπάσκετ, δυο χρυσά μετάλλια (1998, 2002), ένα αργυρό (2014) και μια τέταρτη θέση (2010). Η αποτυχία της ήταν μεγαλύτερη έκπληξη ακόμη και από εκείνη της Team USA.

Την πέταξε έξω η Αργεντινή, η πρώτη νικήτρια της διοργάνωσης (1950), που μετά την τέταρτη θέση του 2006 δεν είχε πετύχει σπουδαία πράγματα. Το 2010 τερμάτισε δέκατη και το 2014, ενδέκατη. Κανείς δεν την «έβλεπε» τόσο ψηλά, παρά την παρουσία του Λουίς Σκόλα. Αν και εγκατέλειψε το ΝΒΑ το 2017 για να… κολλήσει τα τελευταία του ένσημα στους Σανγκάη Σαρκς, στα 39 του χρόνια, αυτός ο καταπληκτικός σέντερ εξακολουθεί να υπηρετεί την εθνική της χώρας του. Ισως να μην το φανταζόταν ούτε ο ίδιος, ότι σε αυτή την ηλικία θα κατάφερνε να οδηγήσει την ομάδα του -μαζί με τον Φακούντο Καμπάτσο- έως την πόρτα του τελικού ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Τουλάχιστον, η Αργεντινή έχει ένδοξο μπασκετικό παρελθόν. Ενώ η Αυστραλία, προκρίθηκε στους ημιτελικούς -για πρώτη φορά στην ιστορία της- σχεδόν «από το πουθενά». Αν και διαθέτει κι αυτή έναν ηγέτη, τον φοβερό Μιλς που σκοράρει πάνω από 20 πόντους (κατά μέσον όρο) στο τουρνουά, η δύναμή της είναι η ομαδικότητα. Κανένας παίκτης της δεν αγωνίστηκε και στους 12 αγώνες των προκριματικών, και κανένας δεν είχε χρόνο συμμετοχής πάνω από 28 λεπτά. Ο πρώτος άνθρωπος που της έδωσε πιθανότητες, ακόμη και για την κατάκτηση του τροπαίου, ήταν ο Πόποβιτς. Αυτό συνέβη στις 20 Αυγούστου, δηλαδή πριν από την ήττα των ΗΠΑ, από τους «boomers», στο φιλικό ματς της Μελβούρνης.

Την Ισπανία την περιμέναμε να φτάσει μέχρι τους «8». Επειδή έχει σημαντικές απουσίες (Μίροτιτς, Πάου Γκασόλ, Ιμπάκα, Ροντρίγκεθ, Αμπρίνες), αλλά και γιατί βρίσκεται σε φάση ανανέωσης – επτά από τους 12 παίκτες του προηγούμενου Ευρωμπάσκετ δεν βρίσκονται στην Κίνα. Κι όμως, με «μπροστάρη» τον Μαρκ Γκασόλ, πρωταθλητή με τους Ράπτορς, καλπάζει προς τον τελικό. Το 2006 κέρδισε το χρυσό μετάλλιο, νικώντας την Εθνική μας, όμως τα επόμενα χρόνια δεν είχε καταφέρει να ανέβει στο βάθρο.

Η Γαλλία έφτασε στους ημιτελικούς για τρίτη φορά στην ιστορία της, υποχρεώνοντας τις ΗΠΑ στην πιο ευρεία ήττα τους μετά τον Αύγουστο του 1982. Ενα χάλκινο μετάλλιο, το 2014, είναι ό,τι καλύτερο έχουν πετύχει μέχρι σήμερα οι «τρικολόρ», όμως εφέτος ζουν το «French Dream», όπως έγραψε η Equipe. Εάν οι Γάλλοι κατακτήσουν το τρόπαιο, θα έχουν πετύχει ένα σπάνιο «νταμπλ»: θα είναι εν ενεργεία παγκόσμιοι πρωταθλητές, και στο μπάσκετ, και στο ποδόσφαιρο (το 2018 θριάμβευσαν στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας). Το έχουν κατορθώσει, στο παρελθόν, μόνον οι Βραζιλιάνοι (δύο φορές) και οι Ισπανοί.

Η Ισπανία θα παίξει με την Αυστραλία (11:00) και η Αργεντινή με τη Γαλλία (15:00). Θα είναι η πρώτη φορά, σε Παγκόσμιο Κύπελλο ή Ολυμπιακούς Αγώνες, που θα διεξαχθούν ημιτελικοί χωρίς τις ΗΠΑ, αλλά και χωρίς ομάδα από την πρώην Σοβιετική Ενωση ή τη Γιουγκοσλαβία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...