Στο πρωτάθλημα μπάσκετ του Ισραήλ η Μακάμπι είχε πετύχει δέκα νίκες σε ισάριθμους αγώνες. Είναι η καλύτερη ομάδα της χώρας, όμως η ώρα για την πρώτη της ήττα στη σεζόν είχε φτάσει. Διότι στο γήπεδο της Χάποελ Γκαλίλ Γκιλμπόα (εκεί που πέρυσι ο σύλλογος του Τελ-Αβίβ είχε χάσει το αήττητό του) ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, όσες φορές κι αν μέτρησε τους παίκτες του, τους έβγαλε έξι. Ανάμεσά τους και ένας 18χρονος. Ηταν σχεδόν αδύνατον, οι έξι να νικήσουν τους 12. Ή, τουλάχιστον, έτσι πίστευαν όλοι.

Αλλά, η «ομάδα του λαού» έκανε το θαύμα της. Πήρε το ματς με 112-100 έπειτα από δύο παρατάσεις. Τέσσερις από τους παίκτες της έμειναν στο παρκέ για πάνω από 40 λεπτά – δεν γινόταν αλλιώς. Το δόγμα του έλληνα κόουτς, πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, θριάμβευσε και πάλι. Πριν από λίγες μέρες, πάλι χωρίς να συμπληρώνει 12αδα, είχε κερδίσει τον Παναθηναϊκό, για την Ευρωλίγκα, αν και βρέθηκε να χάνει με διαφορά 18 πόντων.

Εκείνο το παιχνίδι ήταν μια διαδήλωση λατρείας των οπαδών της Μακάμπι στο πρόσωπο του πρώην προπονητή του Ολυμπιακού. Πριν από το τζάμπολ είχαν ξεδιπλώσει ένα μεγάλο πανό με τη μορφή του Σφαιρόπουλου, που έγραφε «Ο Ελληνας από το Τελ-Αβίβ». Στη διάρκεια του αγώνα φώναζαν ρυθμικά «Γιάννης, Γιάννης» και «Σ’ αγαπάμε». Στα Ελληνικά! Οσοι παρακολουθούν χρόνια τη Μακάμπι, λένε πως το κοινό της ποτέ δεν αγάπησε άλλον προπονητή όσο τον Σφαιρόπουλο. Κι ας έχει μόνο 13 μήνες στο Ισραήλ.

Ανέλαβε τον Νοέμβριο του 2018 μια ομάδα που είχε τα χάλια της, αγωνιστικά και ψυχολογικά. Στην Ευρωλίγκα είχε κάνει μόλις μια νίκη – και έξι ήττες. Η περήφανη, μαχητική Μακάμπι του παρελθόντος ήταν για λύπηση. Συνέχισε να είναι και με τον Σφαιρόπουλο στον πάγκο της, για μερικές εβδομάδες. Μόνο που, κάθε εβδομάδα έδειχνε σημάδια βελτίωσης. Πρώτα σουλουπώθηκε η άμυνά της. Αυτό βοήθησε και την επίθεση. Υστερα ήρθαν κάποιες μεγάλες εμφανίσεις (απέναντι στην ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα και στο Τελ-Αβίβ με αντίπαλο την Μπαρτσελόνα), που έδωσαν στους παίκτες αυτοπεποίθηση.

Πολύ σύντομα, αυτή η απογοητευμένη, «soft» ομάδα μεταμορφώθηκε σε… πολεμική μηχανή. Το σλόγκαν «όλοι για έναν και ένας για όλους», που ο κόουτς είχε κρεμάσει στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού, βρήκε εφαρμογή στην πρωταθλήτρια Ισραήλ. Οι οπαδοί καμάρωναν, και πάλι, ακόμη και στις ήττες. Το ρεκόρ 1-6 στην Ευρωλίγκα έγινε 13-10 επί Σφαιρόπουλου. Λίγο έλειψε, η Μακάμπι να προλάβει τα πλέι-οφ.

Ο 53χρονος τεχνικός δεν ξέφυγε διόλου από τους κανόνες που ακολούθησε στον Ολυμπιακό. Θωράκισε την άμυνα, επέβαλε στο ρόστερ μια ιεραρχία, εμπιστεύτηκε περισσότερο τους γηγενείς, απαίτησε ομαδική προσπάθεια απ’ όλους, δίδαξε στους παίκτες του την έννοια της υπέρβασης, τους έπεισε ότι γι’ αυτόν δεν υπάρχουν «ονόματα» και «αγαπημένα παιδιά» – κάθε φορά θα παίζουν όσοι το αξίζουν. Το περασμένο καλοκαίρι έκανε τις μεταγραφές «εν λευκώ». Η αλήθεια είναι ότι δεν κατάφερε να αποκτήσει όλους αυτούς που ήθελε (τον Κώστα Σλούκα ή τον Μίλος Τεόντοσιτς, τον Μπραντ Ουαναμέικερ…). Λίγο πριν αρχίσει η σεζόν, οι «ειδικοί» αμφέβαλλαν για το αν η Μακάμπι θα μπορούσε να διεκδικήσει την είσοδό της στα πλέι-οφ. Επεσαν πολύ έξω.

Η «ομάδα του λαού» βρίσκεται σταθερά στο Top-4 της βαθμολογίας, με ρεκόρ 11-4. Είναι, ίσως, η πιο φορμαρισμένη ομάδα της Ευρωλίγκας. Δείχνει ικανή να κερδίσει μια θέση στο Φάιναλ-4 για πρώτη φορά μετά το 2014, παρά τις αλλεπάλληλες ατυχίες της με σοβαρούς τραυματισμούς παικτών. Πέρασε τέσσερα εφιαλτικά χρόνια. Από το 2015 δεν έχει καταφέρει να προκριθεί στα πλέι-οφ, ενώ το 2015, 2016 και 2017 έχασε και τον τίτλο στο ισραηλινό πρωτάθλημα. Χάρη στον Σφαιρόπουλο, όλα αυτά μοιάζουν, πλέον, με ένα κακό όνειρο.

Σε κάθε αγώνα οι οπαδοί της Μακάμπι σχηματίζουν «ουρές» για μια selfie με τον προπονητή. Αυτός είναι ο σούπερ-σταρ της ομάδας, και όχι κάποιος παίκτης. Στα μέσα Δεκεμβρίου η διοίκηση αποφάσισε να τον ανταμείψει με ένα νέο συμβόλαιο, έως το 2023, με ετήσιες αποδοχές 750.000 ευρώ. Εγινε, έτσι, ο πιο ακριβοπληρωμένος προπονητής στα χρονικά του συλλόγου.

Την 1η του περασμένου Νοεμβρίου ο κόουτς Σφαιρόπουλος επέστρεψε στο ΣΕΦ, ως αντίπαλος πια, και κέρασε την παλιά του ομάδα φαρμάκι: την τρίτη πιο βαριά ήττα που έχει γνωρίσει στο γήπεδό της (65-90). Εκείνο το βράδυ τιμήθηκε από τους Αγγελόπουλους και αποθεώθηκε από την εξέδρα. Ολοι στον Ολυμπιακό θυμήθηκαν τους δύο διαδοχικούς τίτλους στην Α1 (2015, 2016), τις προκρίσεις σε δύο τελικούς Φάιναλ-4, τις 75 νίκες στην Ευρώπη… Μα, πάνω απ’ όλα, τους υπερβατικούς θριάμβους που τώρα λείπουν από τον Πειραιά και τους απολαμβάνουν στο Τελ-Αβίβ. Καλά λένε πως, για να εκτιμήσεις κάτι, πρέπει πρώτα να το χάσεις.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News