Η Πηνελόπη Αναστασάκη, η τελευταία βαριά εγκαυματίας που επέζησε από την πυρκαγιά στο Μάτι | Open
Επικαιρότητα

Συγκλονίζει εγκαυματίας από το Μάτι: «Είπαν στον αδελφό μου να με αφήσει να πεθάνω»

Η 65χρονη Πηνελόπη Κωνσταντάκη δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια ύστερα από τον εφιάλτη της 23ης Ιουλίου 2018. Με σημάδια σε όλο το σώμα από τα καυτά κουκουνάρια που έπεφταν πάνω της και σοβαρά προβλήματα υγείας, εξακολουθεί να πιστεύει πως ο άνθρωπος δεν πρέπει να σταματά να ελπίζει
Protagon Team

«Επεφταν τα καυτά κουκουνάρια στα πόδια και στους ώμους μου. Φορούσα αμάνικο μπλουζάκι και βερμούδα και δεν μπορούσα να προστατευθώ. Πέρασα πολλά, κόντεψα να πεθάνω, θέλω όμως να περάσω αυτό το μήνυμα: ο άνθρωπος πρέπει να ελπίζει και να προσπαθεί, να μην εγκαταλείπει»: η 65χρονη Πηνελόπη Αναστασάκη έδωσε στο χθεσινό δελτίο της 31ης Μαρτίου 2019 μία συγκλονιστική μαρτυρία στο Open, παίρνοντας επιτέλους εξιτήριο ύστερα από την τεράστια περιπέτειά της ως εγκαυματίας από την πυρκαγιά στο Μάτι.

Η τελευταία βαριά εγκαυματίας της φωτιάς της 23ης Ιουλίου 2018, φέρει σοβαρά εγκαύματα στο 45% του σώματός της και οι περιγραφές της είναι ανατριχιαστικές. Η ίδια μίλησε για τη σκληρή μάχη που έδωσε για να κρατηθεί στη ζωή.

«Πήγα στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στο Θριάσιο, εκεί πέρασα πολύ δύσκολες στιγμές. Μέρα με τη μέρα περίμεναν ότι θα τελείωνα. Τότε είπαν στον αδελφό μου να με αφήσει να πεθάνω αλλά εκείνος είπε “θέλω να της δώσω και άλλη ευκαιρία” και έτσι επέζησα», δηλώνει. Με ένα γλυκόπικρο χαμόγελο, προσθέτει: «Μου είπαν οι γιατροί ότι κατέρριψα κάθε ιατρικό δεδομένο».

Και συνεχίζοντας: «Εκανα 4 με 5 χειρουργεία, οι πόνοι ήταν αφόρητοι. Είπαν σε συγγενείς μου, πηγαίνετε στη Ραφήνα να βρείτε τάφο».

Για τις εφιαλτικές ώρες την ημέρα της φωτιάς στο Μάτι, λέει:

«Βγήκα στον δημόσιο δρόμο. Είδα έναν νεκρό πεσμένο δίπλα μου. Εκείνη την ώρα, περνούσε ένας γείτονας και με πήγε στη Ραφήνα, ήμουν σε κακό χάλι και με άφησε σε μια καφετέρια.  Περίμενα μια ώρα, παραλίγο να λιποθυμήσω. Δεν υπήρχαν ασθενοφόρα, γιατί όλα τα ασθενοφόρα είχαν πάει στο λιμάνι».

Καθισμένη σε αναπηρικό αμαξίδιο, με κατεστραμμένους και τους δύο της νεφρούς, πρέπει τώρα να μάθει να ξανασταθεί στα πόδια της, ξεπερνώντας τα σημάδια που φαίνονται, και κυρίως, εκείνα που δεν φαίνονται.