«Εξω οι Μουσουλμάνοι και οι πράκτορες» – «Εχουμε κατοχή» – «Οχι τέμενος». Τα συνθήματα μίσους στους τοίχους της Ιεράς Οδού μας οδηγούν σαν φωτεινοί σηματοδότες σε μία «κατάληψη μόνο για Ελληνες» που έχει ονομαστεί Στέγη Αστέγων. Ειρωνία; Και αυτό είναι μόνο η αρχή.
Ο υπό κατάληψη χώρος στον Βοτανικό έχει μία κεντρική είσοδο περιφραγμένη με συρματόπλεγμα. Ενα δεμένο λυκόσκυλο «ελέγχει» τους περαστικούς ενώ μία παρέα ανδρών με στρατιωτικά ρούχα πίνει τον καφέ της γύρω από ένα ξύλινο τραπεζάκι. Υπάρχουν ακόμα και στοιβαγμένα λάστιχα που μάλλον λειτουργούν σαν οδοφράγματα. Οχι, δεν βρισκόμαστε σε κάποιο φυλάκιο του Εβρου με τις ανάσες των Τούρκων να μας χαϊδεύουν τα αυτιά. Βρισκόμαστε στην καρδιά της Αθήνας, εκεί όπου αναμένεται να χτιστεί το πρώτο μουσουλμανικό τέμενος στη χώρα μας.
«Θα ήθελε κάποιος να μας πει τι ακριβώς γίνεται εδώ;» ρωτήσαμε έναν άνδρα γύρω στα 50 που μας πλησίασε. Φορούσε ένα χακί μπουφάν, φυσικά στο σημείο της καρδιάς ήταν ραμμένο ένα σχέδιο όπλου τύπου Καλάσνικοφ. Ο καταληψίας στην άλλη πλευρά του φράχτη ήταν παραδόξως ευγενικός. «Ο υπεύθυνος Τύπου λείπει αυτήν την στιγμή και εγώ δεν μπορώ να σας βοηθήσω». Αυτή η απάντηση επαναλαμβανόταν σε κάθε μας ερώτηση. «Το κάνετε αυτό για να φιλοξενήσετε αστέγους;» επιμείναμε. «Ναι. Ερχονται εδώ μόνο Ελληνες». Φυσικά όταν ρωτήσαμε πόσοι άστεγοι μένουν στην κατάληψη, ο άνδρας μας παρέπεμψε για άλλη μια φορά στον υπεύθυνο Τύπου.
Στο σημείο δεν υπήρχε αστυνομικός ούτε και δημοσιογράφοι. Θυμήθηκα όταν κάναμε κατάληψη στο σχολείο. Απ’ έξω στριμώχνονταν γονείς, δάσκαλοι και ενίοτε δημοσιογράφοι και αστυνόμοι. Η κατάληψη των ανδρών με τα χακί όμως δεν είναι τόσο δημοφιλής. Ισως πάλι το λυκόσκυλο δίπλα στην είσοδο προς το παρόν «φοβίζει» τις αρμόδιες Αρχές. Σε κάποιους η εικόνα των ανδρών με τα χακί θα φαινόταν γελοία: «Ελα μωρέ, πέντε γραφικοί έκαναν κατάληψη για να μην γίνει τέμενος». Αλλοι θα σκέφτονταν ότι ανάμεσα μας περπατούν άνθρωποι που ξυπνούν κάθε πρωί και ντύνονται στρατιώτες για να κάνουν βάρδιες σε μία κατάληψη στην Αθήνα. Η πραγματικότητα δεν διαψεύδει καμία από τις δύο οπτικές.
Κάποια στιγμή ένα μικρό αυτοκίνητο σταματά μπροστά στην περιφραγμένη πύλη. Ενας άνδρας φωνάζει κάτι και αμέσως δύο με τρεις μεσήλικες με μπλούζες του Πολεμικού Ναυτικού ανοίγουν την κεντρική είσοδο. Από εκεί βγαίνει και ένας 30άρης με ξυρισμένο κεφάλι και στρατιωτική περιβολή που βαδίζει προς τη στάση του λεωφορείου. Μάλλον η βάρδια του τελείωσε για σήμερα.
Επειτα από αρκετές φωτογραφίες οι καταληψίες με τα χακί άρχισαν να δείχνουν ενοχλημένοι. Ενας από αυτούς μας πλησίασε ζητώντας να μην τραβάμε πλάνα με τους ίδιους. Παρά το γεγονός ότι τουλάχιστον το λυκόσκυλο έδειχνε να έχει συνηθίσει την παρουσία μας (είχε ξαπλώσει για να λιαστεί), αποφασίσαμε να φύγουμε. Τουλάχιστον είχαμε μάθει ότι μία κατάληψη μιας χούφτας ακροδεξιών που παρουσιάζεται σαν «Στέγη αστέγων» έχει και υπεύθυνο Τύπου…
