Ανδρες των δυνάμεων ασφαλείας σε ένοπλη περιπολία σε δρόμο του Καράκας. Πλέον, ακόμη και οι σφαίρες θεωρούνται... είδος πολυτελείας | Reuters
Επικαιρότητα

Στη Βενεζουέλα η φτώχεια είναι τέτοια που οι ληστές δεν μπορούν να αγοράσουν σφαίρες

Συμμορίες και κακοποιοί παραδέχονται ότι πλέον, με τέτοια φτώχεια που μαστίζει τον γενικό πληθυσμό, δεν αξίζει καν να κάνουν ληστείες ή απαγωγές, ενώ και η τιμή των πυρομαχικών έχει εκτιναχθεί στα ύψη
Protagon Team

Ορίστε, που διαμαρτύρεστε για τον Νικολά Μαδούρο. Μια χαρά τα κατάφερε ο πρόεδρος της Βενεζουέλας: φτώχυνε την χώρα τόσο πολύ, ώστε εκμηδένισε την εγκληματικότητα και την δράση των συμμοριών που λυμαίνονταν το Καράκας.

Μιλώντας σοβαρά πάντως, η φτώχεια είναι τέτοια στη λατινοαμερικανική χώρα όπου ο μέσος μηνιαίος μισθός είναι 5,5 ευρώ, που οι κακοποιοί των διαφόρων συμμοριών δεν έχουν καν τα χρήματα… να αγοράσουν σφαίρες.

Όπως σημειώνει η βρετανική Sun, η οικονομική κρίση προκάλεσε μια εντυπωσιακή πτώση κατά 39% στις ανθρωποκτονίες από το 2017 μέχρι σήμερα, ενώ εξίσου αξιοσημείωτη είναι επίσης και η πτώση των ποσοστών των απαγωγών.

«Καθώς η χώρα έχει ήδη μπει εδώ και καιρό σε μια κατάσταση απίστευτης ανομίας, πολλοί Βενεζουελάνοι που αναγκάζονται να καταφύγουν σε εγκληματικές πράξεις για να βγάλουν τα προς το ζην, βλέπουν πως στο χώρο του εγκλήματος επικρατεί το ίδιο χάος, όπως και στις οικονομικές και κοινωνικές δομές», τονίζει το ρεπορτάζ της βρετανικής εφημερίδας, η οποία μάλιστα μίλησε με εξέχοντα στελέχη συμμοριών του Καράκας και άκουσε τα… παράπονα τους.

Ο 24χρονος Ελ Νεγκρίτο λέει στο Associated Press πως «αν αδειάσεις τον γεμιστήρα σου, έχεις ήδη πετάξει σχεδόν 15 δολάρια [13 ευρώ] στα σκουπίδια. Και αν χάσεις ή σου κατασχέσει η αστυνομία το όπλο σου, πες αντίο σε 800 δολάρια [720 ευρώ]».

Ο «Ντογκ», μέλος της συμμορίας «Crazy Boys», επισημαίνει πως «μόνο στην μαύρη αγορά μπορώ να βρω πλέον σφαίρες. Κάποτε, μπορούσα με μερικά μπολίβαρ [το τοπικό νόμισμα] να αγοράσω ένα όπλο. Πλέον, τα χαρτονομίσματα αυτά [λόγω του υπέρ-πληθωρισμού] δεν αξίζουν απολύτως τίποτα».

Εννοείται πως οι απαγωγές – ένα πολύ δημοφιλές «μέσο» βιοπορισμού για τις απανταχού λατινοαμερικανικές συμμορίες – πλέον είναι ασύμφορες, καθώς κανείς δεν διαθέτει ένα αρκετά υψηλό οικονομικό επίπεδο, ώστε να εκβιάσουν την οικογένειά του για λύτρα.

«Πολλοί άνθρωποι αγωνίζονται να πληρώσουν για είδη βασικής ανάγκης όπως τρόφιμα, φάρμακα ή ρούχα, που σημαίνει ότι υπάρχουν λιγότερα αυτοκίνητα ή είδη πολυτελείας που οι εγκληματίες μπορούν να κλέψουν από αυτούς», καταλήγει το δημοσίευμα.