Ηταν ένα από τα πιο εντυπωσιακά γκολ που έχουμε δει σε τελικό Κυπέλλου Αγγλίας. Το φοβερό δεξί σουτ του Γιούρι Τίλεμανς από απόσταση 30 μέτρων «κεραυνοβόλησε» τον τερματοφύλακα της Τσέλσι, Κέπα Αριθαμπαλάγα, και η Λέστερ, που είχε 52 ολόκληρα χρόνια να εμφανιστεί στην ετήσια «γιορτή» του αγγλικού ποδοσφαίρου, κατέκτησε το φημισμένο τρόπαιο για πρώτη φορά στην ιστορία της, διαψεύδοντας τα προγνωστικά.

Η ομάδα που το 2016 είχε κάνει όλο τον ποδοσφαιρικό κόσμο να πιστέψει πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, κερδίζοντας τον τίτλο στην Πρέμιερ Λιγκ, δεν διαλύθηκε, όπως πολλοί είχαν προφητεύσει. Στα πέντε χρόνια που μεσολάβησαν, έχασε τον ιδιοκτήτη της, Βιχάι Σριβανταναπράμπα, σε αεροπορικό δυστύχημα, ενώ οι πλούσιοι σύλλογοι του Νησιού της «άρπαξαν» μερικούς από τους πρωταγωνιστές εκείνου του θριάμβου – της μεγαλύτερης έκπληξης όλων των εποχών στο συγκεκριμένο σπορ, σε επίπεδο συλλόγων. Πέρασε δύσκολες μέρες, αλλά τα κατάφερε. Σήμερα φιγουράρει στην τρίτη θέση της βαθμολογίας στο αγγλικό πρωτάθλημα, πίσω από τις δύο υπερδυνάμεις του Μάντεστερ, είναι Κυπελλούχος και -το κυριότερο- η εφετινή της έκδοση είναι καλύτερη κι από αυτή που είχε γίνει αντικείμενο παγκόσμιου θαυμασμού.

Ο Ν’ Γκολό Καντέ και ο Ντάνι Ντρινκγουότερ έφυγαν για την Τσέλσι. Τους ακολούθησε, πέρυσι, ο Μπεν Τσίλγουελ. Ο Ριάντ Μαχρέζ για τη Μάντσεστερ Σίτι. Ο Χάρι Μαγκουάιρ για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Πέντε έξι ακόμη, από τους «δευτεροκλασάτους», σκορπίστηκαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Μόνον ο Καντέ και ο Μαχρέζ «έλαμψαν» στις νέες τους ομάδες. Οι υπόλοιποι «μαράθηκαν», σαν λουλούδια που τους άλλαξαν τόπο. Αλλά ούτε και ο προπονητής, Κλάουντιο Ρανιέρι, πέτυχε κάτι αξιόλογο στους επόμενους συλλόγους του (Ναντ, Φούλαμ, Ρόμα, Σαμπντόρια). Η Λέστερ, αντιθέτως, αφού ξεπέρασε το «σοκ» των εκτεταμένων αλλαγών στο ρόστερ της, από τη σεζόν 2019-2020 άρχισε, πάλι, να δυναμώνει. Ισως, γιατί οι πραγματικοί αρχιτέκτονες του «θαύματος» του 2016, ο διευθυντής ποδοσφαίρου και ο επικεφαλής του «σκάουτινγκ», των οποίων τα ονόματα δεν… γνωρίζει ούτε το Google, παρέμειναν στον σύλλογο και συνέχισαν τη δουλειά που είχαν αρχίσει το 2014, επενδύοντας μέρος από τα 300 εκατ. ευρώ που απέφεραν οι (αναγκαστικές) πωλήσεις.

Οι παίκτες που επιλέχθηκαν για να αντικαταστήσουν όσους αποχώρησαν, αποδείχτηκαν ισάξιοι, αν και κόστισαν τα μισά χρήματα, ή και λιγότερα, από εκείνους. Ο Τζέιμς Μάντισον (έπαιζε στην Τσάμπιονσιπ), ο Τίλεμανς, ο Πράετ, ο Ντιντί, ο Φοφανά, ο Σογιουντσού, ο Καστάνιε, ο Εβανς με τον Ιχενάτσο, που ήταν ανεπιθύμητοι στους προηγούμενους συλλόγους τους, και δύο τρεις νεαροί από τις ακαδημίες της Λέστερ που προωθήθηκαν στην πρώτη ομάδα, πλαισίωσαν με εξαιρετική επιτυχία όσους είχαν απομείνει από το έπος του 2016 (Σμάιχελ, Βάρντι, Μόργκαν, κ.ά.). Οταν βρέθηκε και ο σωστός προπονητής, ο Μπρένταν Ρότζερς, ο οποίος ανέλαβε τον Φεβρουάριο του 2019, οι «Αλεπούδες» άρχισαν, πάλι, να… δαγκώνουν.

Στον σαββατιάτικο τελικό, τον οποίο παρακολούθησαν 22.000 θεατές (θυμίζοντάς μας πόσο υπέροχο είναι το ποδόσφαιρο όταν το θέαμα συνοδεύεται από τον φυσικό του ήχο), η Τύχη ήταν με τη Λέστερ. Μετά το γκολ του Τίλεμανς, στο 63ο λεπτό, η Τσέλσι είχε την μπάλα στην κατοχή της σε ποσοστό που πλησίασε το 90%! Αλλά χάρη σε δύο εκπληκτικές επεμβάσεις του Κάσπερ Σμάιχελ, σε κεφαλιά του Τσίλγουελ (78’) και αριστερό σουτ του Μάουντ (87’), και στο VAR, που «έσβησε» αυτογκόλ του Μόργκαν (90′) επειδή ο Τσίλγουελ ήταν οφσάιντ για μερικά χιλιοστά, ο Αϊγιαβάτ Σριβανταναπράμπα είχε την ευκαιρία να σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο στον λονδρέζικο ουρανό, αφιερώνοντας τον θρίαμβο στον νεκρό πατέρα του.

Ο ταϊλανδός επιχειρηματίας, που το 2010 εξαγόρασε την καταχρεωμένη -τότε- Λέστερ έναντι 39 εκατ. λιρών, είχε όραμα για τον σύλλογο. Το 2015 αποπλήρωσε τα χρέη του, ύψους 100 εκατ. λιρών, ενώ χρηματοδότησε το νέο, υπερσύγρονο προπονητικό του κέντρο. Ηταν μέρος ενός φιλόδοξου πρότζεκτ που δεν πρόλαβε να παρουσιάσει, αφού το νήμα της ζωής του κόπηκε ξαφνικά. Οταν σκοτώθηκε, στην πτώση του ελικοπτέρου έξω από το «Κινγκς Πάουερ», λίγοι είχαν πιστέψει οτι ο γιος του θα κατάφερνε να πραγματοποιήσει την υπόσχεσή του: «Ο πατέρας μου με δίδαξε να είμαι δυνατός. Είχε έναν τρόπο να μου μαθαίνει τη ζωή και τη δουλειά, χωρίς να φαίνεται σαν μάθημα. Μου άφησε μια κληρονομιά και θα κάνω τα πάντα για να δώσω συνέχεια στο όραμά του για τη Λέστερ, που συνοψίζεται στο τρίπτυχο «σταθεροποίηση της επιτυχίας στο χορτάρι – εξέλιξη των υποδομών – διατήρηση του οικογενειακού δεσμού».

Κι όμως, ο Αϊγιαβάτ τα πηγαίνει περίφημα. Οι ποδοσφαιριστές, το προσωπικό, οι οπαδοί, τον λατρεύουν. Οι συναισθηματικοί δεσμοί που ενώνουν τους ανθρώπους της Λέστερ φάνηκαν, για άλλη μια φορά, το βράδυ του Σαββάτου στο «Ουέμπλεϊ». Μετά τον αγώνα ο τερματοφύλακας Σμάιχελ έτρεξε στα Επίσημα, πήρε τον πρόεδρο της ομάδας του από το χέρι, και τον κατέβασε στον αγωνιστικό χώρο. Εκεί, όπου φόρεσε ο ίδιος τα μετάλλια της νίκης στους ποδοσφαιριστές της Λέστερ.

Οι «Αλεπούδες» αποδεικνύουν ότι το συναίσθημα μπορεί να χωρέσει και στον αμείλικτο κόσμο των επιχειρήσεων, όπως είναι, πια, η βιομηχανία του ποδοσφαιρικού θεάματος. Γι’ αυτό οι ρομαντικοί του σπορ πανηγύρισαν την επιτυχία τους, κι ας μην είναι Λέστερ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News