Ο πατέρας του τον προόριζε για μπασκετμπολίστα. Εκείνα τα χρόνια -στα μέσα της δεκαετίας του 2000- το μπάσκετ γνώριζε μεγάλη άνθηση στην Αίγυπτο. Ηταν και το σπορ της υψηλής κοινωνίας. Τον έγραψε σε μια ομάδα κοντά στο σπίτι τους -στην Αλεξάνδρεια- στην οποία, όμως, ο μικρός Αμρ Ουάρντα ματαίως πάσχιζε να ξεχωρίσει. Ηταν το πιο κοντό και το πιο λιπόσαρκο παιδί. Δεν περνούσε καλά, ήθελε να τα παρατήσει.
Ωσπου, ένα βράδυ, πατέρας και γιος κάθισαν μπροστά στην TV για να παρακολουθήσουν κάποιον ποδοσφαιρικό αγώνα της Ρεάλ Μαδρίτης. Ο νεαρός είδε τον Ζινεντίν Ζιντάν και μαγεύτηκε από τα κόλπα του. Ζήλεψε. Ηθελε να τα δοκιμάσει κι εκείνος. Το μπάσκετ σβήστηκε μονομιάς από το μυαλό του. Παρακάλεσε τον πατέρα του να μην τον ξαναστείλει στις προπονήσεις. Να τον πάει εκεί που παίζουν την μπάλα με τα πόδια, όπως ο νέος του «ήρωας». Η λάμψη στα μάτια του δεν άφηνε στον Μεντάτ Ουάρντα το παραμικρό περιθώριο να του το αρνηθεί.
Στο προπονητικό κέντρο της Σπόρτινγκ Αλεξάνδρειας «έβγαλε μάτια». Η φήμη του έφτασε μέχρι τον μεγαλύτερο σύλλογο της χώρας, την Αλ Αχλί, η οποία το 2011 τον επέλεξε για τη δεύτερη ομάδα της. Δεν είχε κλείσει, ακόμη, τα 18. Τρία χρόνια αργότερα πήρε προαγωγή και τον Ιούνιο του 2014 έκανε το ντεμπούτο του (ως αλλαγή) στην πρώτη ομάδα, παίζοντας πλάι στα ινδάλματά του. Ολοι υποκλίνονταν στο ταλέντο του. Κάποιοι, μάλιστα, τον συνέκριναν με τον Μοχάμεντ Αμπουτρίκα, τον θρυλικό αρχηγό που το 2008 είχε βραβευθεί ως ο καλύτερος αφρικανός ποδοσφαιριστής αλλά τερμάτισε άδοξα την καριέρα του όταν κατηγορήθηκε από τις αιγυπτιακές Αρχές για συμμετοχή στην τρομοκρατική οργάνωση «Αδελφοί Μουσουλμάνοι».
Ο Ουάρντα είχε όλα τα φόντα για να φτάσει πολύ ψηλά με την «Μπάγερν της Αιγύπτου». Κι έπειτα, όπως ονειρευόταν, να παίξει για την αγαπημένη του Τσέλσι, ή για κάποια άλλη διάσημη ομάδα της Ευρώπης. Ολα, εκτός από ένα: τον επαγγελματισμό. Ποτέ του δεν αγάπησε την προπόνηση. Πάντα πίστευε πως το ταλέντο του αρκεί, για να ‘ναι ο καλύτερος. Του ήταν αδύνατο να πειθαρχήσει στους κανόνες, προσπαθούσε να «λουφάρει», αργούσε να εμφανιστεί στις αθλητικές εγκαταστάσεις της Αλ Αχλί – κάποιες φορές για ολόκληρα 24ωρα. Οταν οι προπονητές του βαρέθηκαν να τον τιμωρούν ή να τον προειδοποιούν πως έτσι θα καταστρέψει την καριέρα του, τον έστειλαν δανεικό στην Αλ Ιτιχάντ της Αλεξάνδρειας. Εκείνη η ολιγόλεπτη συμμετοχή του, το 2014, ήταν η πρώτη και η τελευταία του με τη φανέλα της Αλ Αχλί.
Ούτε στην Αλεξάνδρεια στέριωσε. Λίγους μήνες μετά, το καλοκαίρι του 2015, ήρθε στην Ευρώπη. Οχι στην Τσέλσι, αλλά στον Παναιτωλικό. Μια από τα ίδια και στο Αγρίνιο. Λούφα και παραλλαγή. Το ότι ήταν από τους καλύτερους παίκτες του πρωταθλήματος, κλήθηκε στην εθνική ομάδα της Αιγύπτου και τράβηξε την προσοχή ιταλικών συλλόγων, χωρίς να έχει αλλάξει μυαλά, είναι η πιστοποίηση της μεγάλης του «κλάσης». Είναι τόσο καλός παίκτης, ώστε τον Ιανουάριο του 2017 ο ΠΑΟΚ αγνόησε τον προβληματικό του χαρακτήρα και τον απέκτησε -έναντι 400.000 ευρώ- με συμβόλαιο τριάμισι ετών και αποδοχές 250.000 ευρώ το χρόνο. Αλλά, είναι και μεγάλος μπελάς.
Στη Θεσσαλονίκη δεν τον άντεξαν ούτε για έξι μήνες. Το περασμένο καλοκαίρι αποφάσισαν να τον δώσουν δανεικό. Η Φεϊρένσε τον υποδέχτηκε θερμά, όμως εκεί, στην Πορτογαλία, ο Ουάρντα ξεπέρασε κάθε όριο. Σύμφωνα με τη Record, ο αιγύπτιος μεσοεπιθετικός πρόλαβε, μέσα σε λίγες μέρες, να φλερτάρει με τις γυναίκες δύο συμπαικτών του. Στο Instagram με τη μια, στο ξενοδοχείο που φιλοξενεί τους ποδοσφαιριστές και τις οικογένειές τους με την άλλη. Ο Μεντάτ Ουάρντα «ορκίστηκε», στην ιστοσελίδα filgoal.com, πως ο γιος του δεν γνώριζε ότι η γυναίκα την οποία «έκανε φίλη» είναι σύζυγος συμπαίκτη του. Τι να το κάνεις… Την επομένη, όπως εξιστόρησε τα γεγονότα ο ίδιος ο πατέρας, στην πρώτη προπόνηση του Αμρ, ένας από τους συναδέλφους του τον έσπρωξε δυνατά κατά τη διάρκεια τον ασκήσεων, φωνάζοντας ότι αυτή με την οποία μιλούσε μια μέρα πριν, ήταν η γυναίκα του. Εκείνος, πέταξε τη φανέλα του και αποχώρησε.
Κι ενώ η Φεϊρένσε το σκεφτόταν, αν θα του έκανε συμβόλαιο ή όχι, δύο μέρες αργότερα ο αιγύπτιος ποδοσφαιριστής πήγε στα γραφεία της, εκνευρισμένος από τη μακρά αναμονή, και τους είπε πως είναι ένας μεγάλος παίκτης, κι εκείνοι μια μικρή ομάδα – και δεν μπορούν να του φέρονται έτσι. «Στεναχωρήθηκα με αυτά που είπε ο γιος μου, γιατί ήταν πολύ αλαζονικά», εξομολογήθηκε ο Μεντάτ Ουάρντα.
Η μεγάλη ιδέα που έχει για τον εαυτό του, του προσφέρει μια αυτοπεποίθηση η οποία τον παρακινεί να κάνει «μαγικά» πράγματα πάνω στο χορτάρι. Οπως αυτό το γκολ που, χθες (Δευτέρα) στο Περιστέρι, «ξέρανε» την ΑΕΚ λίγο πριν από τη λήξη του αγώνα. Ενα φοβερό σουτ, το οποίο επιχείρησε -όπως δήλωσε- με το «κακό» του πόδι, το αριστερό, επειδή το δεξί τον πονούσε. Στον Ατρόμητο ο Ουάρντα κατέληξε (δανεικός από τον ΠΑΟΚ) χάρη στις ερωτικές του αταξίες στην Πορτογαλία – και η αλήθεια είναι πως πρωταγωνιστεί στην εφετινή καταπληκτική πορεία της ομάδας του. Ο αυστριακός προπονητής του, ο Κάναντι, το έχει πιάσει το νόημα. Δεν τον πολυ-ζορίζει στις προπονήσεις, κάνει τα στραβά μάτια στους βεντετισμούς του, κι έτσι ο Αιγύπτιος δίνει στους αγώνες τον καλύτερό του εαυτό.
Είναι «χαβαλές», δεν το κρύβει. Αρκεί να δει κανείς τη συνέντευξη – σόου που παραχώρησε χθες βράδυ, μετά το Ατρόμητος – ΑΕΚ (1-1), στο NovaSports. Μίλησε για κάποια παιδάκια από την Αίγυπτο που πήγε να χαιρετίσει, λέγοντας: «Ι am not a… ψώνιο, ρε φίλε». Επειτα τραγούδησε on camera λίγο… ντιμπιντάι (το «Μελαχροινάκι»), αφού προηγουμένως ξεκαθάρισε πως «my voice very bad, ρε φίλε». Τόνισε ότι «ο Κούπερ (προπονητής της χώρας του) με λατρεύει». Και, στο τέλος, έστειλε τις ευχές του… στον Σαλάχ (τον Αιγύπτιο της Λίβερπουλ) «αν με ακούει».
Αλλά, αν δεν ήταν «χαβαλές», τώρα θα έπαιζε στην Τσέλσι.