Η προσπάθεια να προσδιοριστεί η εικόνα ενός έθνους είναι πάντοτε ενδιαφέρουσα, ειδικά αν κάποιος θέλει να την εκφράσει με μια μόνο λέξη. Στην περίπτωση της Σουηδίας λοιπόν αυτή η λέξη, σύμφωνα με την σουηδή δημοσιογράφο και συγγραφέα Ελίζαμπεθ Ασμπρινγκ, είναι η καλοσύνη.

Οπως αναφέρει ο Guardian, τα τελευταία χρόνια, ο μύθος του καλοσυνάτου έθνους καταρρίπτεται, με τους Νεοναζί να παρελαύνουν άνετοι στους δρόμους της Σουηδίας, και το ακροδεξιό κόμμα Sverigedemokraterna να αποτελεί την τρίτη πολιτική δύναμη της χώρας. Έχει μάλιστα παρατηρηθεί ότι οι δολοφονικές επιθέσεις ενάντια σε μειονότητες, όπως οι Ρομά, οι μαύροι και οι μουσουλμάνοι, έχουν αυξηθεί δραματικά.

Προσπαθώντας να αποδομήσει την άποψη των Σουηδών για την πατρίδα τους, η Ασμπρινγκ ξεκινά την επιχειρηματολογία της με μια αναδρομή στο παρελθόν και συγκεκριμένα τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά την Νύχτα των Κρυστάλλων (Kristallnacht), το μαζικό πανεθνικό πογκρόμ που θεωρείται από πολλούς ιστορικούς ως η αρχή του Ολοκαυτώματος, πολλοί Εβραίοι επιχείρησαν να εγκαταλείψουν την Γερμανία με στόχο να βρουν καταφύγιο στη Σουηδία.

Οι αρχές της Σουηδίας όμως είχαν αντίθετη άποψη. Σε πλήρη συνεννόηση με τους Ναζί, από τους οποίους είχαν ζητήσει να σημαδεύουν τα διαβατήρια των Εβραίων με το γράμμα J, απαγόρευαν την είσοδο στη χώρα σε όσους δεν πληρούσαν τα κριτήρια της άριας φυλής. Ακόμα πιο θλιβερό είναι το γεγονός ότι ο μέσος Σουηδός δεν γνωρίζει ότι η χώρα του «τα είχε κάνει πλακάκια» με τον Χίτλερ!

Σύμφωνα με άρθρο της Independent, η σχέση Σουηδίας-Ναζιστικής Γερμανίας έφτανε ως τα αποθέματα χρυσού των Εβραίων Σουηδών, τα οποία «έκαναν φτερά» καταλήγοντας στην αγκαλιά των Ναζί. Τον Ιούλιο του 1940, οι Σουηδοί επέτρεψαν σε 680.000 στρατιώτες του Χίτλερ να περάσουν μέσα από τη Σουηδία για να καταλάβουν την Νορβηγία.

Παρά το γεγονός ότι η Σουηδία είχε κηρύξει ουδετερότητα στον Πόλεμο, φαίνεται ότι τελικά πολλοί έκαναν χατίρια και δουλειές με τους Ναζί. Υπήρχαν όμως και εξαιρέσεις, άνθρωποι που κοίταξαν κατάματα τον φασισμό και ύστερα του γύρισαν την πλάτη.

Το δυστύχημα είναι ότι, αντί να κρίνει με υπευθυνότητα το ρόλο της στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Σουηδία επέλεξε να επικεντρωθεί μόνο στις μεμονωμένες καλές πράξεις. Ούτε λόγος για τους  υποστηρικτές των ναζί (άνθρωποι κυρίως της μορφωμένης μεσαίας τάξης και της ανώτερης τάξης).

Η έννοια της σουηδικής καλοσύνης ουσιαστικά αρνείται την ύπαρξη του αντισημιτισμού, του ρατσισμού, της ισλαμοφοβίας και του σεξισμού. Αποτρέπει επίσης την ενδοσκόπηση. Και, φυσικά, όπως έδειξαν οι πιο πρόσφατες εκλογές, το παραμύθι ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό.

Μόνο όταν η Σουηδία αποδεχτεί το ναζιστικό παρελθόν της, θα μπορέσει να αντιμετωπίσει την απειλή που θέτει σήμερα η άνοδος της άκρας Δεξιάς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News