Λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2017 ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ επισκέφτηκε το επιβλητικό Richard J. Donovan Correctional Facility που βρίσκεται στην έρημο έξω από το Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια. Ο γιος του γερουσιαστή Ρόμπερτ Κένεντι μετέβη σε αυτήν την τεράστια σωφρονιστική αποικία, όπου κρατούνται και εκτίουν την ποινή τους σχεδόν 4.000 άνθρωποι, για να συναντήσει τον διαβόητο Σιρχάν Σιρχάν, τον Παλαιστίνιο που είχε καταδικαστεί για τη δολοφονία του πατέρα του πριν από μισό αιώνα.

Ηταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 5ης Ιουνίου 1968 όταν ο γερουσιαστής Κένεντι έπεφτε βαριά τραυματισμένος από τρεις σφαίρες στο ξενοδοχείο «Ambassador», αφού μόλις είχε κερδίσει τις προκριματικές εκλογές της Καλιφόρνια για το χρίσμα των Δημοκρατικών· ένα 24ωρο μετά, 6 Ιουνίου 1968, θα ανακοινωνόταν ο θάνατός του, λίγα χρόνια μετά τη δολοφονία του αδελφού του, 35ου προέδρου των ΗΠΑ.

O Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ και o Σιρχάν συνομίλησαν για τρεις ώρες. Αυτό είπε ο ίδιος ο γιος του γερουσιαστή, σημειώνοντας πως επρόκειτο για την τελευταία πράξη μιας πολύμηνης έρευνας που διεξήγαγε για τη δολοφονία που σόκαρε την οικογένειά του αλλά και ολόκληρη την Αμερική. Στο πλαίσιο της έρευνας ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ εξέτασε τα αρχεία της αστυνομίας και μίλησε με αυτόπτες μάρτυρες. «Εφτασα σε ένα σημείο που έπρεπε να δω τον Σιρχάν», εξήγησε ο Κένεντι, μιλώντας στην Washington Post. Και παρότι δεν αποκάλυψε λεπτομέρειες της συζήτησής τους, σημείωσε, όμως, ότι όταν αυτή ολοκληρώθηκε, είχε συμπαραταχτεί και εκείνος με όλους όσοι υποστηρίζουν εδώ και δεκαετίες πως υπήρχε ένας δεύτερος εκτελεστής και ότι δεν είναι ο Σιρχάν ο δολοφόνος του «Μπόμπι».

«Πήγα εκεί γιατί ήμουν περίεργος και είχα ενοχληθεί με όλα όσα είχα δει μεταξύ των αποδεικτών στοιχείων», πρόσθεσε ο Κένεντι Τζούνιορ, δικηγόρος με ειδίκευση σε περιβαλλοντικά ζητήματα και το τρίτο μεγαλύτερο από τα έντεκα παιδιά του του «Μπόμπι» και της Εθελ Κένεντι. «Με ενοχλούσε το γεγονός ότι ενδέχεται να καταδικάστηκε το λάθος άτομο για τη δολοφονία του πατέρα μου. Ο πατέρας μου ήταν ο επικεφαλής των δυνάμεων επιβολής του νόμου σε αυτήν τη χώρα. Θεωρώ πως θα ενοχλούνταν και ο ίδιος εάν φυλακιζόταν κάποιος για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε». 

Ο 64χρονος πια Κένεντι δεν γνωρίζει εάν η εμπλοκή του στην υπόθεση θα αλλάξει κάτι. Αλλά υποστηρίζει ανοιχτά πλέον το αίτημα για επανεξέταση της δολοφονίας στο πλαίσιο σχετικής εκστρατείας της οποίας ηγείται ο Πολ Σρέιντ, ηλικίας 93 ετών, σήμερα, ο οποίος επίσης πυροβολήθηκε στο κεφάλι την ημέρα της δολοφονίας του RFK αλλά επέζησε τελικά. Ακόμα και σύμφωνα με τη νεκροψία ο «Μπόμπι» –ο αδελφός του JFK που είχε δολοφονηθεί το 1963 στο Ντάλας– πυροβολήθηκε εξ επαφής από πίσω και δέχτηκε και μια σφαίρα πίσω από το αυτί του. Αλλά ο 24χρονος, τότε, Σιρχάν Σιρχάν, στεκόταν μπροστά Ρόμπερτ Κένεντι…

Φωτό: 6 Ιουνίου 1968. Ο ηθοποιός Σάμι Ντέιβις Τζούνιορ υπογράφει στο βιβλίο συλλυπητηρίων για τον Ρόμπερτ Κένετι Πηγή: Photo by Maher/Daily Express/Hulton Archive/Getty Images

«Ένας άνδρας δεν μπορεί να σε σκοτώσει με το πέος του». Έχοντας αυτό στο μυαλό της, η 79χρονη φεμινίστρια από την Αυστραλία Ζερμέν Γκριρ, κατά τη διάρκεια παρέμβασής της στο λογοτεχνικό φεστιβάλ του Χάι στην Ουαλία που ολοκληρώθηκε χθες, τάχθηκε υπέρ της μείωσης των ποινών για τους βιαστές.  Η συγγραφέας του «Η γυναίκα ευνούχος», ενός από τα θεμελιώδη κείμενα του κινήματος της χειραφέτησης  των γυναικών τη δεκαετία του ’70, υποστήριξε πως «η κοινωνία δεν θα πρέπει να κρίνει τον βιασμό ως ένα έγκλημα εξαιρετικά βίαιο, αλλά να τον εκλαμβάνει ως (μια πράξη) “τεμπέλικη, ανεύθυνη και άκαρδη”». Κατά τη γνώμη της, η κατάλληλη ποινή θα ήταν η προσφορά κοινωνικής εργασίας για διακόσιες ώρες και, ίσως, ο στιγματισμός των θυτών με το γράμμα R, από το rapist (βιαστής), στο μπράτσο, στο χέρι ή ακόμα και στο μάγουλο. Η Γκριρ θεωρεί πως καθώς τα θύματα βιασμού συχνά δυσκολεύονται να αποδείξουν τους ισχυρισμούς τους, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να εμπιστεύονται περισσότερο τις γυναίκες που προβαίνουν σε καταγγελίες. Ως αντάλλαγμα για αυτήν την περισσότερη εμπιστοσύνη, θα πρέπει να μειωθούν και οι ποινές για τους βιαστές.

Η Γκριρ σχολίασε, αναφέρει ο Guardian, και μια έρευνα σύμφωνα με την οποία περισσότερες είναι οι γυναίκες – θύματα βιασμού που υποφέρουν από μετατραυματικό στρες πάρα οι βετεράνοι πολέμου, γιατί «κάτι που δεν αφήνει σημάδια και πληγές, δεν μπορεί να προκαλέσει κάτι ανάλογο. Η κοινωνία θέλει οι γυναίκες να πιστέψουν ότι ο βιασμός τις κατέστρεψε» αλλά αυτό αποβαίνει μόνον εις βάρος των θυμάτων, υποστήριξε η αυστραλέζα διανοούμενη, αποκαλύπτοντας πως και η ίδια είχε πέσει θύμα βιασμού στην ηλικία των 18 ετών αλλά δεν κατήγγειλε το γεγονός.

«Όταν οι γυναίκες μιλάνε για οποιαδήποτε μορφή μισογυνιστικής παρενόχλησης, μπορούν να συμβούν τρία πράγματα: μας λένε ότι πρέπει να σταματήσουμε να αφηγούμαστε φανταστικές ιστορίες ή πως υπάρχουν και χειρότερα ή ότι υφίστανται πιο σοβαρά ζητήματα. Τώρα, η Ζερμέν Γκριρ μας τα λέει και τα τρία μαζί», απάντησε μέσω της ίδιας εφημερίδας η Λόρα Μπέιτς, ιδρύτρια της οργάνωσης Everyday Sexism Project.

Η βρετανίδα επίσης συγγραφέας και φεμινίστρια δηλώνει πως η διείσδυση είναι μια βίαιη πράξη, είτε σημειώνεται σωματική βία είτε όχι, και εάν αποδεχτούμε ότι ο βιασμός είναι ένα έγκλημα που αποδεικνύεται δύσκολα, τότε θα πρέπει να μην διώκονται και τα οικονομικά εγκλήματα. «Η Γκριρ υποδηλώνει πως η μείωση των ποινών θα επιφέρει αύξηση των καταδικών. Αλλά οι ένορκοι δεν καταδικάζουν πολλούς όχι γιατί είναι βαριές οι ποινές αλλά γιατί δεν πιστεύουν τις γυναίκες. Ή γιατί επιρρίπτουν σε αυτές την ευθύνη. Εκείνη τα ήθελε, ήταν μεθυσμένη, τον παρέσυρε». Πάντως η Γκριρ αποκάλυψε πως θα εκθέσει εκτενώς τις επίμαχες απόψεις της για τον βιασμό στο επόμενο βιβλίο της, γνωρίζοντας πως πέρα από τις πολεμικές που σίγουρα θα προκαλέσει, δεν αποκλείεται να διανοίξει και νέες προοπτικές.

Φωτό: «Θέλω να φέρω τα πάνω κάτω στο διάλογο για τον βιασμό», δηλώνει Ζερμέν Γκριρ. Πηγή: Shutterstock

«Ακόμα ένα εκτενές άρθρο του Ρότζερ Κοέν για την Ιταλία», γράφει ο Τζιανλούκα Μερκούρι της Corriere della Sera, χαρακτηρίζοντας «προνόμιο που αυτός ο εξαιρετικός εκπρόσωπος της παγκόσμιας δημοσιογραφίας μας παρακολουθεί με τόσο προσοχή, γιατί έχει τη γνώση και το σεβασμό που συχνά δεν διαθέτουν οι αγγλοσάξωνες συνάδελφοί του», σχολιάζοντας τις εξελίξεις στην Ιταλία. Τι υποστήριξε όμως ο διάσημος αρθρογράφος στους New York Times υπέρ των Ιταλών; Ότι είναι ευχαριστημένος με τον σχηματισμό της κυβέρνησης από τη Λέγκα του Βορρά και το Κίνημα 5 Αστέρων παρότι στα δύο κόμματα «δεν βλέπω τίποτα που να μην μου προκαλεί απέχθεια».

Γιατί αυτό που έχει σημασία είναι ότι νίκησαν οι εκλογές «και εγώ τρέφω μεγάλο σεβασμό για τη σοφία των ψηφοφόρων, ακόμα και όταν είναι δύσκολο να την διακρίνει κανείς». Η Λέγκα και το Κίνημα κατάφεραν ό,τι και ο Ντόναλντ Τραμπ. «Αντιλήφθηκαν τη διάχυτη οργή που αγνοούσε η αριστερά». Αναλύοντας στη συνέχεια τη σχέση της Ιταλίας με την ΕΕ ο Κοέν δεν μπόρεσε να μην σχολιάσει τα λόγια του Ζακ Κλοντ Γιούνκερ περί ανάγκης για «περισσότερη δουλειά, λιγότερη διαφθορά (και) σοβαρότητα» στην Ιταλία και ειδικά στον Νότο της χώρας.  

«Πόσα περισσότερα ανόητα στερεότυπα μπορούν να χωρέσουν μέσα σε μία μόνον φράση;», διερωτάται για να σημειώσει αμέσως μετά «πως η Ευρώπη πρόδωσε την Ιταλία γιατί είχε δεσμευτεί για αλληλεγγύη στο ζήτημα του προσφυγικού. Και γιατί οι αυστηρές δημοσιονομικές υποχρεώσεις που επιβάλλει το ευρώ – που σχεδιάστηκαν ούτως ώστε η χαλαρότητα και η ανεπάρκεια της Ιταλίας να μην δημιουργούν προβλήματα στους Γερμανούς – αποδείχτηκαν δυσβάσταχτες».

Η Ιταλία σύμφωνα με το Κοέν μας δίνει «ένα μάθημα όσον αφορά το τι γίνεται όταν η σπατάλη γίνεται ενδημική και αναβάλλονται οι επενδύσεις». Και είναι σίγουρος πως μέσα σε αυτό το χάος ο Κόντε, ο Σαλβίνι και ο Ντι Μάιο θα αποτύχουν. Αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό γιατί «είναι καλύτερο να χάσουν τη νομιμοποίηση, αποτυγχάνοντας, παρά να την κερδίσουν με τη λαϊκή οργή».

Φωτό: Η τετράς της ιταλικής κυβέρνησης: Σαλβίνι, Κόντε, Ντι Μάιο και (υπουργός προεδρίας) Τζανκάρλο Τζορτζέτι. Πηγή: REUTERS/Alessandro Bianchi

Τι καθιστούσε ακαταμάχητα ελκυστικό για εκατοντάδες γυναίκες τον Κίθ Ράνιερι, έναν ιδιόρρυθμο Αμερικανό που κατηγορείται πως προέβη στην ίδρυση της Nxivm (προφέρεται Νέξιουμ) μιας οργάνωσης αυτοβελτίωσης με απώτερο, αν όχι αποκλειστικό σκοπό, τη μετατροπή των γυναικών – οπαδών του σε σκλάβες του σεξ; Αυτό διερωτάται σε εκτενές ρεπορτάζ της, η δημοσιογράφος των New York Times Βανέσα Γκριγκοριάντις που συνάντησε πλήθος πρώην και νυν μελών της οργάνωσης πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο. «Όπως ο Ρον Χάμπαρντ της Σαηεντολογίας θεωρούσε πως οι ψευδοεπιστημονικές μέθοδοι μετάλλασσαν τον κόσμο, έτσι και ο ιδρυτής της Nxivm, πιστεύει ότι η οργάνωσή του θα μπορούσε να θεραπεύσει τους ανθρώπους και να αλλάξει τον κόσμο. Ο τρόπος με τον οποίο η Nxivm το έκανε αυτό ήταν μέσω τεχνικών με στόχο την επανασύνδεση των ανθρώπων με τον συναισθηματικό εαυτό τους».

Παλαιότερο ρεπορτάζ της νεοϋορκέζικης εφημερίδας είχε αποκαλύψει πως κάποια μέλη της οργάνωσης, άνδρες και γυναίκες, που αποκαλούνταν «αφέντες», είχαν προσηλυτίσει άλλες γυναίκες που αποκαλούσαν «σκλάβες». Κατά τη διάρκεια μιας τελετής αδελφοποίησης οι «σκλάβες» καλούνταν να ξεγυμνωθούν και στη συνέχεια μία μία να ξαπλώσουν ανάσκελα σε ένα κρεβάτι ώστε μια γυναίκα, επίσης μέλος της Nxivm, να χαράξει με ένα στυλό καυτηρίασης το σώμα τους κοντά στην ηβική χώρα. Κάποιες από τις γυναίκες νόμιζαν πως επρόκειτο για ένα σύμβολο των τεσσάρων στοιχείων ή των επτά τσάκρα ενώ μερικές διέκριναν τα ελληνικά γράμματα άλφα και μι. Στη πραγματικότητα, ωστόσο, επρόκειτο για ένα σύμβολο που εμπεριείχε τα αγγλικά γράμματα K και R, τα αρχικά του Κιθ Ράνιερι.

Μετά την αποκάλυψη εκατοντάδες άνθρωποι εγκατέλειψαν την οργάνωση αλλά τα περισσότερα από τα μέλη του στενού κύκλου του Ράνιερι δεν πρόδωσαν τον ηγέτη τους. Επισημαίνοντας, ωστόσο ότι είχε πλήθος ερωτικών συντρόφων, τα αμερικανικά Μέσα άρχισαν να κάνουν λόγο όχι για μια οργάνωση αυτοβελτίωσης αλλά για μια «αίρεση με σκλάβες του σεξ». Σήμερα ο Ράνιερι βρίσκεται στη φυλακή και κατηγορείται για σεξουαλική εκμετάλλευση και επιβολή καταναγκαστικής εργασίας. Σημειώνεται ότι πολλά από τα μέλη αυτής της αίρεσης του σεξ προέρχονταν από τα ανώτατα στρώματα της κοινωνίας. Πίστευαν ότι ο πνευματικός ηγέτης τους μπορούσε να θεραπεύσει συναισθηματικά τραύματα, να απελευθερώσει τον καθένα από τους προσωπικούς του φόβους και να απαλείψει τις όποιες αυτοκαταστροφικές τάσεις ενώ πολλοί πίστευαν ότι ίδιος μπορούσε να τους θεραπεύσει και σεξουαλικά.

Φωτό: Ο Δαλάι Λάμα καθώς προσφέρει ένα θιβετιανό μαντήλι στον Κιθ Ράνιερι στο Όλμπανι της Νέας Υόρκης το 2009. Πηγή: Philip Kamrass/Times Union