Ο Ερίκ Ζεμούρ, ο εβραίος της γαλλικής Ακροδεξιάς, διαφήμισε στη Νίκαια το νέο βιβλίο του που τιτλοφορείται «Η Γαλλία δεν είπε την τελευταία λέξη της» | REUTERS/Eric Gaillard/File Photo
Επικαιρότητα

Προεκλογικός εμφύλιος στη γαλλική Ακροδεξιά

Ποιος είναι ο Ερικ Ζεμούρ και γιατί την απόφασή του να διεκδικήσει την προεδρία της Γαλλίας χαιρετίζει ο Ζαν-Μαρί Λεπέν, ο 93χρονος πατέρας της Μαρίν Λεπέν, ηγέτιδος του ακροδεξιού κόμματος Rassemblement National
Protagon Team

Από τον καιρό του Βρούτου τουλάχιστον, η πολιτική πατροκτονία δεν είναι ασυνήθης στην ευρωπαϊκή Ιστορία. Δεν είναι, όμως, και εντελώς ακίνδυνη για το επαναστατημένο τέκνο, αφού συχνά οι γέροντες επιζούν ως απέθαντο και φθονερό πνεύμα μνησικακίας και εκδικούνται μέσω τρίτων. Κάτι τέτοιο φαίνεται να συμβαίνει και τώρα στη Γαλλία, αν εμπιστευθούμε τις πληροφορίες που διακινεί ο ανταποκριτής της Corriere della Sera στο Παρίσι. Ο Στέφανο Μοντεφιόρι έγραψε ότι ο 93χρονος πατέρας της Μαρίν Λεπέν, ο ξεσκολισμένος νεοφασίστας Ζαν-Μαρί Λεπέν, είναι έτοιμος να υποστηρίξει την κάθοδο του Ερίκ Ζεμούρ στον προεκλογικό αγώνα για την προεδρία της Γαλλίας. Κόντρα στο παιδί του, δηλαδή.

Ετσι ο γέρων αντιδραστικός, προτού κλείσει τα μάτια του, θα πάρει το αίμα του πίσω για τις αλλαγές –επί το δημοκρατικότερον, υποτίθεται– που επέφερε η κόρη στο… αμπαλάζ του κόμματος του πατέρα της και με στόχο να διευρύνει την απεύθυνσή του στο γαλλικό εκλογικό σώμα. Και όταν λέμε αλλαγές, βέβαια, δεν μιλάμε για την ουσία των πραγμάτων: η Μαρίν ήταν, είναι και θα παραμείνει αρχηγός εθνικιστικού κόμματος, παρά τις επιφανειακές μεταμορφώσεις του που αφορούν το εκλογικό μάρκετινγκ, το φαίνεσθαι και όχι το είναι. Και ο φιλοευρωπαϊσμός της ενταγμένος στο πλαίσιο του εθνικισμού είναι.

Ο Ζεμούρ, αν και προς το παρόν δεν είναι επισήμως υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές της επόμενης άνοιξης, λέγεται ότι θέλει να βαδίσει πάνω το ακροδεξιό μονοπάτι που δήθεν εγκατέλειψε η Λεπέν αλλάζοντας το όνομα του κόμματός της από Front National (Εθνικό Μέτωπο) σε Rassemblement National (Εθνικός Συναγερμός). Επειδή το μέτωπο υπονοεί μεν τη σύμπλευση δυνάμεων, ωστόσο παρατεταγμένων σε διάταξη μάχης. Ενώ ο συναγερμός μπορεί και να ξεγελάσει μικροαστούς ψηφοφόρους που διαθέτουν τον παραδοσιακό πατριωτισμό (πάντως ο συναγερμός διατρέχει τον κίνδυνο να εκληφθεί κάποτε, μετεκλογικώς ας πούμε, και σαν… φάλτσος).

Το φαινομενικό κόψιμο των δεσμών της Μαρίν με το παρελθόν του μπαμπά της, δηλαδή με την αναφανδόν στήριξη στο Βισί και στη γαλλική Αλγερία, είναι η συγκυρία που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί ο Ζεμούρ: «Η Μαρίν Λεπέν δεν θα κερδίσει ποτέ» διατυμπανίζει ο φιλόδοξος δημοσιολόγος και συγγραφέας, και τα γκάλοπ του δίνουν φτερά. Μία πρόσφατη δημοσκόπηση (Ipsos/Le Parisien) του δίνει σχεδόν την ίδια αξία (15%) με την «έκπληκτη», κατά την Corriere, Λεπέν (16%), αρκετά μπροστά από άλλους υποψηφίους. Ο πρόεδρος Μακρόν προηγείται με ποσοστό 25% βέβαια, και το δημοκρατικό τόξο της Γαλλίας έχει τη γνώμη ότι ο Ζεμούρ δεν είναι παρά ένας «τυχοδιώκτης του ρατσισμού». Το θέμα είναι αν, τελικά, θα κάνει τη ζημιά στη Λεπέν.

Είναι 63 ετών, παντρεμένος με δικηγόρο, πατέρας τριών τέκνων. Κατά το παρελθόν έχει καταδικαστεί για υποκίνηση φυλετικών διακρίσεων, αφού είπε ότι οι εργοδότες έχουν το δικαίωμα να απορρίπτουν μαύρους ή άραβες υποψηφίους φοβούμενοι την εγκληματικότητά τους. Στο πολιτικό μίξερ του και με περίεργο τρόπο έχει ανακατέψει τη Γαλλία του Ντε Γκολ και τη Γαλλία του Βισί. Το τελευταίο βιβλίο του Ζεμούρ έγινε «μπεστ σέλερ» προτού κυκλοφορήσει καν, ενώ ο τίτλος του, «Η Γαλλία δεν είπε την τελευταία λέξη της», έλαβε τον χαρακτήρα του προεκλογικού συνθήματος στις αίθουσες όπου το διαφημίζει (και οι οποίες, σημειωτέον, ουδεμία σχέση έχουν με βιβλιοπωλεία). Οι αφίσες, δε, που στολίζουν κάθε του πέρασμα από οπουδήποτε αποτελούνται από ένα τεράστιο «Ζ».

Η Corriere φρονεί ότι μπορεί να είναι απλώς μία φούσκα ο Ζεμούρ, και να ξεφουσκώσει. Συμπληρώνει ωστόσο ότι κανένας δεν ξέρει τι θα γίνει, αφού «υπάρχει το προηγούμενο του Τραμπ». Η κατακλείδα του κατατοπιστικού κειμένου του ιταλικού Μέσου απαρτίζεται από δυο κουβέντες του Ζαν-Μαρί Λεπέν για τον Ζεμούρ, κατατεθειμένες στη Le Monde. Αν δεχθεί κανείς ότι τα 93 χρόνια τού γέροντος φασίστα δεν έχουν επηρεάσει την κρίση του ή το χιούμορ του, οι ατάκες του σχοινοβατούν μεταξύ φλογερού επαίνου και έντονης αποδοκιμασίας – επίτηδες, προφανώς. Μικρό δείγμα: «Η μόνη διαφορά μεταξύ του Ερίκ και εμού είναι ότι είναι εβραίος. Δύσκολο να τον χαρακτηρίσω ναζί ή φασίστα. Ε, αυτό του δίνει μεγαλύτερη ελευθερία». Ποιον θα ψηφίσει ο Λεπέν του χρόνου; «Αν ο Ερίκ είναι ο υποψήφιος του εθνικού στρατοπέδου και έχει τις καλύτερες θέσεις, φυσικά θα τον υποστηρίξω»…