Υπάρχουν μερικές μαγικές στιγμές στην τέχνη, που, από τη θέση του θεατή, θέλεις να μεταπηδήσεις στη σκηνή. Ή να ζήσεις μέσα στο τραγούδι. Ή να φέρεις τη σκηνή στη ζωή. Ή να κάνεις το τραγούδι πραγματικότητα. Και είναι σπάνιες αυτές οι στιγμές. Όταν, δε, επιτυγχάνονται, σου προκαλούν την έξαψη, το πάθος, την ανησυχία και την ανυπομονησία. Κάπως έτσι αισθάνθηκα παρακολουθώντας την παιδική παράσταση του θεάτρου Πορεία, με τίτλο «Τζέλα, Λέλα, Κόρνας και ο Κλεομένης».

Θυμήθηκα την ομιλία του Ευγένιου Τριβιζά στο πρόσφατο TEDxAthens (Όσοι δεν την έχετε δει, σπεύσατε). Μιλούσε για τη φαντασία, που «εξορίζεται» από μέσα μας καθώς μεγαλώνουμε. Την θυμήθηκα στο «Πορεία», προχθές, παρακολουθώντας τις περιπέτειες μιας παρέας παιδιών, της Λέλας, της Τζέλας, του Κόρνα και του Κλεομένη, που προσπαθεί να παίξει στους δρόμους μιας σύγχρονης, βρώμικης μεγαλούπολης. Θυμήθηκα τα αυτοσχέδια παιχνίδια που κάναμε στις πυλωτές και τους ακάλυπτους με τους φίλους μου από τη γειτονιά (Γιάννη, Άγγελο, Κωνσταντίνο – ευτυχώς τους βλέπω ακόμα). Ζήλεψα τους εξαιρετικούς ηθοποιούς της παράστασης. Έπιασα τον εαυτό μου να σκιρτά στην καρέκλα, επιθυμώντας να συμμετάσχει κι εκείνος στα επί σκηνής δρώμενα. Μιλώ για τους: Πολυξένη Ακλίδη, Γιώργο Δάμπαση, Βασίλη Κουκαλάνι, Ηρώ Μπέζου, Πέτρο Σπυρόπουλο και Μιχάλη Τιτόπουλο. Οι ταλαντούχοι προαναφερθέντες ηθοποιοί, σε σκηνοθεσία Βασίλη Κουκαλάνι και Λίλλυς Μελεμέ, παρουσιάζουν κάθε Κυριακή στις 12 το μεσημέρι, στο ιστορικό Θέατρο Πορεία (Τρικόρφων 3-5), την σπουδαία δουλειά τους. Η Τζέλα και η παρέα της είναι το δεύτερο έργο του Φόλκερ Λούντβιχ που ανεβάζει η συγκεκριμένη ομάδα, σε διασκευή Βασίλη Κουκαλάνι, μετά την αγαπημένη «Γιορτή στου Νουριάν».

Φέτος, μουσικός σύμμαχός τους είναι ο Φοίβος Δεληβοριάς, που έχει γράψει τα τραγούδια της παράστασης. Τα τραγούδια αυτά, που σου μένουν στο μυαλό. Που τα «μουρμουρίζεις» βγαίνοντας από την αίθουσα. Που σε «αναγκάζουν» να αγοράσεις το cd που πωλείται στην έξοδο. Τα τραγούδια αυτά, που, όπως μου έλεγε προχθές ο Πέτρος Σπυρόπουλος (ο Κλεομένης ντε!), «κάνουν το κοινό να προσέχει τα λόγια και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της πλοκής και της εξέλιξης της δράσης».

«Τζέλα, Λέλα, Κόρνας και Κλεομένης», λοιπόν. Μια σπουδαία παράσταση, φτιαγμένη από ταλαντούχους ανθρώπους, που απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους (κι ας ακούγεται κλισέ). Οι συνοδοί μου, Οδυσσέας και Αλίκη (τα ανίψια μου), ζήτησαν να ξαναπάμε. Και δεν θα τους χαλάσω το χατίρι, φυσικά. Την επόμενη φορά, θα τραγουδάμε τα τραγούδια μαζί με τους ηθοποιούς. Τα έχουμε μάθει, ήδη, από το δρόμο της επιστροφής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News