431
|

Όταν ο Γιάννης συνάντησε τον Johnnie

Γιούλα Ράπτη Γιούλα Ράπτη 29 Μαρτίου 2010, 12:56

Όταν ο Γιάννης συνάντησε τον Johnnie

Γιούλα Ράπτη Γιούλα Ράπτη 29 Μαρτίου 2010, 12:56

Αμφιβάλλω αν ο Βρετανός Tim Berners-Lee είχε συνειδητοποιήσει τι ακριβώς ήταν αυτό που ετοίμαζε εκείνους του πυρετώδεις μήνες του 1990, που στα 35 του συνέλαβε την ιδέα που θα άλλαζε τον κόσμο. Στο κόλπο μπήκε γρήγορα ο ευφυής συγγραφέας Bruce Sterling, κι έτσι το 1994 το – ήδη best seller σε έντυπη μορφή – «The Hacker Crackdown» ήταν το πρώτο e-book που κυκλοφόρησε ελεύθερα στο Διαδίκτυο.

Μου το θύμισε ο καθηγητής Πληροφορικής στο Ηράκλειο της Κρήτης, Γιάννης Φαρσάρης, σε μια κουβέντα που πιάσαμε στο facebook, με αφορμή το μυθιστόρημά του, JOHNNIE SOCIETY, που κυκλοφορεί ελεύθερο στο Ιντερνετ. Γιάννης, Johnnie, και άλλοι πολλοί Γιάννηδες είναιοιήρωεςτης περιπέτειας πουξεκινάει σε ένασεμινάριο για στελέχη και πάει… πολύ μακριά. “Μια ρομαντική συγγραφή, σε μια αντιρομαντική εποχή” σχολίασε για το βιβλίο ο Μάνος Κοντολέων.

Απο την συζήτηση, ή καλύτερα το chat που είχαμε, προέκυψε το ακόλουθο κείμενο για τον τρόπο που γράφτηκε και τη μορφή που κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά του.

“Μ’ αρέσει το Διαδίκτυο γιατί είναι παράξενο: Έχει αυτόν τον ενικό της απρόσμενης οικειότητας που λείπει από την πραγματική κοινωνία. Λατρεύω το Διαδίκτυο, γιατί μου θυμίζει τις αθώες στιγμές της ανάγνωσης παιδικών παραμυθιών: Σαλιώνοντας το δάχτυλο, δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις στην επόμενη σελίδα.

Ζω στο Διαδίκτυο, γιατί καθημερινά νιώθω σαν αρχαιολόγος: Μέσα στα χώματα και στα σκουπίδια ανακαλύπτεις ανεκτίμητους θησαυρούς. Κι όταν συχνάζεις για χρόνια στα στέκια του Διαδικτύου, αρχίζεις αναπόφευκτα να μυείσαι σε νέες έννοιες που κρύβουν έναν καινούριο κόσμο: κυβερνολογοτεχνία, λογισμικό ανοικτού κώδικα, άδειες Creative Commons, υπερκείμενα, “shareware” κουλτούρα, ψηφιακές βιβλιοθήκες, συλλογική ευφυΐα. Και τότε αρχίζουν να σου μπαίνουν ιδέες, που σιγά-σιγά μετατρέπονται σε εμμονές… Κι έρχεται η στιγμή που γίνεται το διπλό κλικ στο μυαλό σου κι αποφασίζεις να στρωθείς να γράψεις μια ιστορία που κυοφορείται μέσα σου για καιρό. Κι έτσι, χωρίς να το καταλάβω, χρειάστηκαν έξι χρόνια για να γραφτεί εκείνη η ιστορία. Έξι χρόνια ξενύχτι, γιατί κανένα πληκτρολόγιο δεν συνεργάζεται δημιουργικά με τα δάχτυλα προτού νυχτώσει.

Ο μετρητής σταμάτησε τελικά στις 112.484 λέξεις και η κούραση έκανε ακόμα πιο οδυνηρό το ερώτημα: «Και τώρα τι;». Μερικές αποτυχημένες απόπειρες επαφής με εκδοτικούς οίκους, απλώς επιβεβαίωσαν τις φήμες για τους πρωτοεμφανιζόμενους γραφιάδες.

Ένα βροχερό βράδυ του περασμένου Νοέμβρη, τα πράγματα άρχισαν να γίνονται απολύτως ξεκάθαρα μέσα μου: Το μυθιστόρημα JOHNNIE SOCIETY θα κυκλοφορούσε στο Διαδίκτυο, εννοείται ελεύθερο και εννοείται με άδεια Creative Commons. Τα καλώδια μεταφέρουν νυχθημερόν megabytes – αγόγγυστα και ακατάπαυστα. Ας είναι και κάποια από αυτά τα δικά μου. Και μη φανταστείτε πως είναι πολλά: Τα 1,36 megabytes του ηλεκτρονικού βιβλίου μου χρειάζονται περίπου 4 δευτερόλεπτα για να «κατέβουν» στον υπολογιστή σας…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News