«Θέλω να δω τις φαντασίες να τρέχουν άγρια», έγραψε η Ρόουλινγκ, τονίζοντας: «Η δημιουργικότητα, η εφευρετικότητα και η προσπάθεια είναι τα πιο σημαντικά πράγματα: δεν αναζητούμε απαραίτητα την πιο τεχνική ικανότητα»
Η ιστορία αναφέρεται στην αλήθεια και την κατάχρηση εξουσίας: «Για να αποτρέψω μια προφανή ερώτηση: η ιδέα μου ήρθε πολύ πριν από μια δεκαετία, οπότε δεν προορίζεται να διαβαστεί ως απάντηση σε οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Τα θέματα είναι διαχρονικά και θα μπορούσαν να ισχύουν για οποιαδήποτε εποχή ή οποιαδήποτε χώρα», λέει.
Σε μια συνέντευξή της στο περιοδικό Time το 2007 ανέφερε για πρώτη φορά ότι έγραφε ένα «πολιτικό παραμύθι». Αργότερα αποκάλυψε ότι το 2015 έγραψε το κείμενο πάνω σε ένα φόρεμα για το πάρτι των 50ων γενεθλίων της όπου πήγε ντυμένη «χαμένο χειρόγραφο». Και την περασμένη Τρίτη με ένα tweet επιβεβαίωσε ότι αναφερόταν στο «The Ickabog».
Από το πρώτο κιόλας κεφάλαιο αποκαλύπτεται ένα θέμα ανισότητας: Το μεγαλύτερο μέρος της Κορνουκόπια ήταν μια «μαγικά πλούσια γη» με χαρούμενους ανθρώπους και άφθονο, εκλεκτό φαγητό.
Αλλά στο βόρειο άκρο της ζούσαν με πενιχρούς πόρους οι Μαρσλάντερς: Είχαν «τραχιές φωνές, τις οποίες μιμούνταν οι άλλοι Κορνουκοπιανοί», και τους κορόιδευαν για τους «τρόπους τους και την απλότητά τους»…