Ενα νέο μουσείο στην Τάλσα της Οκλαχόμα, αφιερωμένο στον Μπομπ Ντίλαν και το έργο του μεγάλου αμερικανού καλλιτέχνη, ο οποίος στις 24 Μαΐου γίνεται 81 ετών, είναι πλέον έτοιμο να υποδεχτεί το κοινό. Είναι το επιστέγασμα ενός «ταξιδιού», που ξεκίνησε πριν από έξι χρόνια όταν το ίδρυμα GKFF του δισεκατομμυριούχου τραπεζίτη και παραγωγού πετρελαίου Τζορτζ Κάιζερ αγόρασε το ογκώδες προσωπικό αρχείο του Ντίλαν και δεσμεύτηκε να δημιουργήσει ένα οίκημα για να το στεγάσει. Και πράγματι κατασκευάστηκε σε σχέδια του αρχιτεκτονικού γραφείου Olson Kundig.

Στο Bob Dylan Center, που ανοίγει τις πύλες του την Τρίτη 10 Μαΐου με την υπόσχεση μιας νέας ματιάς στην 60χρονη καριέρα του Ντίλαν, οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να δουν για πρώτη φορά μερικά από τα περισσότερα από 100.000 αντικείμενα, που περιλαμβάνει το προσωπικό αρχείο του κορυφαίου μουσικού. Ανάμεσά τους υπάρχουν πολλά προσχέδια τραγουδιών, σπάνιες ηχογραφήσεις και βίντεο, και ιστορικά αντικείμενα, όπως το ταλαιπωρημένο τουρκικό τύμπανο (νταούλι) του μουσικού της φολκ Μπρους Λάγκνχορν, ο οποίος ενέπνευσε το κλασικό τραγούδι «Mr. Tambourine Man».

Οι διοργανωτές ελπίζουν ότι το Κέντρο των 2.690 τ.μ., η ανέγερση του οποίου κόστισε 10 εκατ. δολάρια (9,5 εκατ. ευρώ) θα γίνει πόλος έλξης στην Τάλσα, προσφέροντας τόσο στους θαυμαστές όσο και στους σκληροπυρηνικούς Ντιλανολόγους μια ευκαιρία για καλύτερη κατανόηση του αινιγματικού μουσικού, ο οποίος κλείνοντας σύντομα τα 80 χρόνια του θεωρείται από πολλούς ο μεγαλύτερος εν ζωή καλλιτέχνης της χώρας.

«Δεν υπάρχει κάτι ανάλογο με το εύρος του υλικού και τον αντίκτυπό του», δήλωσε στην εφημερίδα The Washington Post, ο διευθυντής του Κέντρου Στίβεν Τζένκινς. «Αλλά δεν έχουμε σκοπό να προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε το μυστήριο του Μπομπ Ντίλαν. Ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά προσπαθούμε, ο άνθρωπος στον πυρήνα όλων αυτών συνεχίζει κατά κάποιον τρόπο να παραμένει άπιαστος».

Ο ιστορικός Ντάγκλας Μπρίνκλεϊ, επικεφαλής του Κέντρου, είπε ότι θα προσφέρει μια βαθύτερη κατανόηση του έργου του Ντίλαν σε μια εποχή, που το ενδιαφέρον για τον καλλιτέχνη έχει αναζωπυρωθεί, μετά τη βράβευσή του με το Νομπέλ Λογοτεχνίας το 2016 για τη δημιουργία «νέων ποιητικών εκφράσεων στη μεγάλη παράδοση του αμερικανικού τραγουδιού».

«Το βραβείο Νομπέλ έκανε τους σκεπτικιστές –εκείνους στους οποίους δεν άρεσε η φωνή του Ντίλαν ή πίστευαν ότι η τέχνη του σχετίζεται μόνο με τη φολκ και το rock n’roll- να συνειδητοποιήσουν ότι είναι ένας από τους μεγαλύτερους λογοτεχνικούς μας δασκάλους, ένας εθνικός θησαυρός», δήλωσε ο Μπρίνκλεϊ, στη Washington Post, και πρόσθεσε: «Είναι ένας από εκείνους τους καλλιτέχνες, όπως ο Λούις Αρμστρονγκ, ο Χανκ Γουίλιαμς και ο Γούντι Γκάθρι, που ενσαρκώνουν το αμερικανικό πνεύμα στα καλύτερα του και αγαπιέται σε όλο τον κόσμο».

Μια τοιχογραφία του Ντίλαν, από μια φωτογραφία του 1965, με την μελαγχολική του έκφραση αποτυπωμένη πάνω της, υπάρχει τώρα στην καλλιτεχνική συνοικία της Τάλσα, στη μια πλευρά ενός συγκροτήματος με παλιές αποθήκες από τούβλα, που στεγάζει επίσης το Woodie Guthrie Center, μουσείο αφιερωμένο στον Γούντι Γκάθρι, τον τραγουδιστή της φολκ της Οκλαχόμα και πρώτο ήρωα του Μπομπ Ντίλαν.

Στο φουαγιέ του Dylan Center κυριαρχεί ένα έργο του Ντίλαν, ένα από τα πολλά μη μουσικά έργα τέχνης που έχει εκθέσει τα τελευταία χρόνια ο καλλιτέχνης.  Πρόκειται για μια παιχνιδιάρικη πόρτα,  ύψους περίπου 5 μ. από χυτοσίδηρο με ένθετα μηχανικά εργαλεία και ένα σιδερένιο κομμάτι με την ένδειξη «Tulsa Oklahoma», που πρόσφερε ο ίδιος στο Κέντρο.

Στην κεντρική πινακοθήκη, η ζωή του Ντίλαν απεικονίζεται χρονολογικά στους τοίχους, με φωτογραφίες, αναπαραγωγές εισιτηρίων συναυλιών και εξωφύλλων των άλμπουμ του, που παρουσιάζουν τη ζωή του, από τη γέννησή του στις 24 Μαΐου 1941 στο Ντουλούθ της Μινεσότα, μέχρι σήμερα, που είναι κάτοχος του βραβείου Νομπέλ και «πάντα σε κίνηση» («Still on the Road»), όπως το θέτει η έκθεση.

Οι επισκέπτες που κάνουν χρήση audio guide (συσκευή πολυμεσικής ξενάγησης) μπορούν να ακούσουν βασικές ερμηνείες, όπως τραγούδια από την περιοδεία του στην Ευρώπη το 1966, όταν σκανδάλισε κάποιους θαυμαστές της ακουστικής κιθάρας, παίζοντας με ηλεκτρική κιθάρα. Μπορούν επίσης να ακούσουν κομμάτια από τις πρώτες (ραδιοφωνικές) επιρροές του Ντίλαν -όπως του Λιτλ Ρίτσαρντ-, ή να κάνουν remix μερικά από τα πιο διάσημα κομμάτια του σε ένα στούντιο ηχογράφησης.

Βασικά έργα του Ντίλαν, όπως τα «Tangled Up in Blue» και «Like a Rolling Stone», παρουσιάζονται σε έξι τσιμεντένιες κολόνες, όπου οι θαυμαστές του μπορούν να παρακολουθήσουν τη σύνθεση των τραγουδιών από τη στιγμή της έμπνευσης μέχρι την κυκλοφορία του άλμπουμ.

Σύμφωνα με τον Σον Γουίλεντζ, βιογράφο του Ντίλαν, που βοήθησε στη διαμόρφωση της παρουσίασης, βασική έμπνευση για το project ήταν ένα απόφθεγμα του καλλιτέχνη που υπάρχει στην είσοδο: «Ζωή δεν είναι να βρεις τον εαυτό σου ή να βρεις οτιδήποτε. Ζωή είναι να δημιουργείς τον εαυτό σου και να δημιουργείς πράγματα».

Η έκθεση «Tangled Up in Blue», επισημαίνει στην Washington Post η Ανι Γκάουεν, δείχνει πόσο εξαντλητικά δούλευε ο Ντίλαν ένα τραγούδι, γράφοντας και ξαναγράφοντας συνεχώς τους στίχους, απογοητευμένος από την πρώτη του προσπάθεια. Οι επισκέπτες μπορούν, εξάλλου, να ακούσουν μια πρώιμη εκδοχή, οικεία και ανεπιτήδευτη, που ακούγεται σαν καταχώρηση σε ημερολόγιο.

Ακόμη, υπάρχουν τα «Blood Notebooks» («Σημειωματάρια αίματος»), τα οποία ο διευθυντής των Αρχείων Μαρκ Ντέιβιντσον αποκάλεσε «τα Κοσμήματα του Στέμματος της Συλλογής».

Για δεκαετίες, κυκλοφορούσαν φήμες για την ύπαρξη ενός «μικρού κόκκινου σημειωματάριου» με στίχους για το άλμπουμ «Blood on the Tracks», το οποίο λίγοι είχαν δει ποτέ. Μάλιστα, το Rolling Stone το είχε ονομάσει  «Το Γεράκι της Μάλτας της Ντιλανολογίας». Πιστεύεται ότι είχε κλαπεί από τον τραγουδιστή πριν από δεκαετίες, τελικά εμφανίστηκε στη Νέα Υόρκη και έφτασε στη βιβλιοθήκη και μουσείο Μόργκαν.

Το 2016, όταν αγοράστηκε το αρχείο του Ντίλαν, λέει ο Ντέιβιντσον, οι μελετητές ανακάλυψαν άλλα δύο μικροσκοπικά σημειωματάρια, που περιείχαν επίσης πρόχειρους στίχους για το άλμπουμ του 1975 και έπεισαν τη Βιβλιοθήκη Μόργκαν να στείλει το κόκκινο σημειωματάριο στην Τάλσα, εννοείται κάτω από αυστηρά μέτρα ασφαλείας. Και τώρα  εκτίθενται για πρώτη φορά και τα τρία μαζί .

Στον πρώτο όροφο του Κέντρου έχει δημιουργηθεί μια μικρή γωνιά ανάγνωσης, με βιβλία που επιμελείται η Τζόι Χάρτζο, βραβευμένη ποιήτρια των ΗΠΑ από την Τάλσα, ενώ στον επάνω όροφο υπάρχει ένας ιδιωτικός χώρος για μελετητές και μια γκαλερί για το κοινό με βασικά αντικείμενα από τα αρχεία, όπως το περίφημο τουρκικό «νταούλι».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News