Ο ερμηνευτής που έβγαζε γλώσσα στην κανονικότητα - και στην ίδια τη ζωή... | CreativeProtagon
Θέματα

Αν ζούσε ο Φρέντι Μέρκιουρι ανάμεσά μας

O τραγουδιστής είπε «αντίο» σε αυτόν τον πλανήτη και στους οπαδούς του εκείνον τον Νοέμβριο του 1991. Αλήθεια, θα θέλαμε να συνεχίσει να ερμηνεύει και να εμφανίζεται live μέχρι σήμερα;
Σπύρος Σεραφείμ

Ολα τα «Σαν σήμερα» τού καταγεγραμμένου πλανήτη αναφέρουν ότι «στις 5 Σεπτεμβρίου 1946 γεννήθηκε ο Φρέντι Μέρκιουρι, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Φαρόκ Μπουλσάρα, βρετανός τραγουδιστής του ροκ συγκροτήματος Queen».

Αμέσως μετά, για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλιότεροι, ξεκινά ένα αφιέρωμα με πληροφορίες που δεν είναι άγνωστες. Ο Φρέντι γεννήθηκε στη Ζανζιβάρη της Τανζανίας, ήταν περσικής καταγωγής, το πραγματικό του όνομα ήταν Φαρόκ Μπουλσάρα – στο κολέγιο της Βομβάης, όπου ήταν έγκλειστος, οι φίλοι του τού απέδωσαν το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Φρέντι».

Ιδιαίτερη μνεία γίνεται, σε κάθε αφιέρωμα που σέβεται τον εαυτό του, στα τραγούδια που συνέθεσε και στους «ύμνους», αντίστοιχα, που ερμήνευσε. Αλήθεια, τι να πρωτοθυμηθείς; «Somebody to Love», «We Are the Champions», Bohemian Rhapsody» – και πόσα ακόμα;  Μετά, και πολύ σωστά, η πένα κάθε δημοσιογράφου κάνει πέρασμα από τη φωνή του, αυτό το θείο δώρο που είχε, με κάθε πιθανό, απίθανο και, ίσως, υπερβολικό κλισέ. Βάσει έρευνας μιας ομάδας αυστριακών, τσέχων και σουηδών ερευνητών, από το πανεπιστήμιο της Βιέννης, προέκυψε ότι διέθετε τη φωνή ενός τενόρου, που έμοιαζε περισσότερο με αυτή ενός βαρύτονου. Οτι οι φωνητικές χορδές του κινούνταν πιο γρήγορα απ’ ό,τι των υπολοίπων συναδέλφων του – ένα τυπικό βιμπράτο κινείται από 5,4 Hz μέχρι 6,9 Hz, του Μέρκιουρι κυμαινόταν στα 7,04 Hz. Οι ίδιοι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ο τραγουδιστής των Queen χρησιμοποιούσε και μια τεχνική που ονομάζεται «subharmonics» (υποαρμονικές) – κατά την οποία οι κοιλιακές πτυχές δονούνται μαζί με τις φωνητικές χορδές, ευρύτερα γνωστή ως «τραγούδια λαρυγγισμών».

Επειτα, το αφιέρωμα θα ερχόταν στο σήμερα, για να αναφέρει ότι περίοπτη θέση στο ηλιακό μας σύστημα διαθέτει, πλέον, ο Φρέντι. Ο μοναδικός performer έδωσε το όνομά του σε έναν αστεροειδή και, πλέον, 15 χρόνια μετά τον θάνατό του, θα «ταξιδεύει» πέρα από τον ουρανό. Ο αστεροειδής «17473 Φρέντι Μέρκιουρι» ανακαλύφθηκε το 1991, τη χρονιά που έφυγε από τη ζωή ο καλλιτέχνης. Ο πολύ σκούρος διαστημικός βράχος, διαμέτρου περίπου τριών χιλιομέτρων, ο οποίος κινείται στη μεγάλη ζώνη των αστεροειδών μεταξύ Αρη-Δία, πήρε το όνομα του Μέρκιουρι, σε ανάμνηση των 70 ετών από τη γέννησή του. Η ονοματοδοσία αποφασίσθηκε από το Κέντρο Ελασσόνων Πλανητών της Διεθνούς Αστρονομικής Ενωσης και έγινε γνωστή από τον κιθαρίστα των Queen -και αστροφυσικό- Μπράιαν Μέι, στη διάρκεια εκδήλωσης στην Ελβετία.

Το τρένο κάθε αφιερώματος για τον Μέρκιουρι σταματά στο 1990, τότε που επέστρεψε στο στούντιο για να ηχογραφήσει με τους Queen το άλμπουμ «Innuendo», το τελευταίο προτού αποσυρθεί από τη δισκογραφία. Σχεδόν κάθε σχετικό κείμενο κλείνει με την ανακοίνωση των γιατρών που ανέφερε ότι ο Φρέντι Μέρκιουρι έπασχε από τον ιό του AIDS. Και πως σαράντα οκτώ ώρες μετά, στις 24 Νοεμβρίου του 1991, έχασε τη μάχη για τη ζωή.

Ολα αυτά προφανώς και θα πρέπει να γράφονται, αυτή η μουσική προσωπικότητα δεν πρέπει να ξεχαστεί.

Εννοείται ότι κανείς μας δεν θα ήθελε να έχει αυτός ο καλλιτέχνης αυτή την κατάληξη, είναι δεδομένο ότι θα θέλαμε να τον βλέπουμε ανάμεσά μας, αλλά το ερώτημα είναι άλλο: θα γουστάραμε να συνεχίζει να τραγουδά, να κάνει δίσκους και να δίνει live σε στάδια;

Κάν’ τε το εικόνα. Αυτός ο μουσικός, που κατατάσσεται ανάμεσα στις μεγαλύτερες φωνές τής ροκ, η εν λόγω πολυσχιδής προσωπικότητα, ο σόουμαν που συνδύαζε θεατρικότητα, ταλέντο, απόλυτη σκηνική παρουσία -και όλα αυτά στην υπερβολή τους- θα ήταν σήμερα 70 ετών. Σκεφτείτε έναν παππού να φορά φτερά και να χοροπηδά σε κάποιο stage, ενώ η φωνή του δεν θα μπορούσε αποδώσει, πια, τις συχνότητες που κάποτε μας μάγευαν.

Προσωπικά, δεν θα ήθελα να είμαι μάρτυρας σε ένα τέτοιο θέαμα, αυτούς τους θρύλους της μουσικής θέλω να τους θυμάμαι αλώβητους στον χρόνο, δίχως τη φυσική φθορά που κερνά η ίδια η ζωή. Οχι, δεν θα μπορούσα -δεν θα «άντεχα», στην ουσία- να αντικρίζω μια γραφική φιγούρα 70 ετών να νεανίζει και να κουνιέται προσπαθώντας να τραγουδήσει.

Θεωρώ ότι και ο ίδιος, ως ελεύθερο πνεύμα, το ίδιο θα ήθελε, «I want to break free» είχε ερμηνεύσει, πέρα και έξω από τα γηρατειά, βασικά του πνεύματος.

Στο κάτω κάτω, διάολε, ποιος θέλει να ζήσει για πάντα;