Είμαστε στο μαιευτήριο τρίτη μέρα και κάποια στιγμή παίρνω μήνυμα από τον γιατρό μας. Κάτι θα ξέχασε να μας πει το πρωί σκέφτηκα. Ανοίγω και διαβάζω ‘’Εκλογές τέλη Σεπτέμβρη…εγώ δεν θα κατέβω αυτή τη φορά…εσύ τι λες να κάνεις;’’. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να του απαντήσω, τώρα με το δεύτερο παιδί δεν έχω μυαλό για τέτοια αλλά θα το σκεφτώ να κατέβω στου επόμενου τριμήνου. Πάλι εκλογές. Έτσι όπως το πάμε θα κάνουμε εκλογικό πρωτάθλημα, δηλαδή εκλογές κάθε Κυριακή με τον πρωταθλητή να κυβερνά την επόμενη χρονιά και με μεταγραφικές περιόδους τα δημοψηφίσματα. Θα συνδυάσουμε αυτά που αρέσουν στον μέσο Έλληνα… Πολιτική και στοιχεία μπάλας και κλείσαμε ως χώρα.
Πέρα από την πλάκα, πολύ θα ήθελα να προλάβω να δω αυτόν τον τόπο με τέτοια σταθερότητα, ώστε οι εκλογές και οι πολιτικές συζητήσεις να μην αποτελούν καθημερινότητα. Πάντως πρέπει να πάρουμε μια απόφαση και για πολύ κόσμο αυτή η απόφαση κάθε φορά γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Ξέρω τι δεν θα ψήφιζα με τίποτε και ξέρω τι θα ήθελα να ψηφίσω ιδανικά. Ας σκεφτώ λοιπόν ποιο κόμμα είναι έστω και λίγο πιο κοντά από τα άλλα στο ιδανικό μου. Και ποιο είναι το ιδανικό για μένα; Το κόμμα που θα ψήφιζα σίγουρα θα ήθελα να είναι
- Πραγματικά φιλοευρωπαϊκό
- Υπέρ των μη κρατικών πανεπιστημίων
- Υπέρ της κατάργησης της μονιμότητας στο δημόσιο
- Να έχει στόχο να κάνει τις περισσότερες διαδικασίες ηλεκτρονικές
- Να είναι απόλυτο στην απόλυση όλων των επίορκων
- Να αλλάξει το σύστημα των εισφορών των ελεύθερων επαγγελματιών που τώρα ασφυκτιούν
- Να θέσει όρια στο πού εμπλέκεται η εκκλησία (ας ξεκινήσουμε με το υπουργείο παιδείας και τα σχολεία) και να κάνει τους παπάδες πολίτες με ίδιες υποχρεώσεις
- Να ανεβάσει το ποσοστό του ΑΕΠ το οποίο επενδύεται στην έρευνα
- Να δώσει έμφαση στον τομέα της υγείας για να έχουμε κορυφαίες υπηρεσίες με εύκολη πρόσβαση
- Να πετάξει έξω από τα πανεπιστήμια οποιοδήποτε κομματικό στοιχείο
- Να ανοίξει επαγγέλματα και να συγκρουστεί με συντεχνίες
- Να κλείσει τσαρλατάνους που κοροϊδεύουν τον κόσμο με προϊόντα και υπηρεσίες άνευ επιστημονικής τεκμηρίωσης
- Να μπει το θέμα οδικής ασφάλειας, αυτή η μάστιγα της χώρας για οδηγούς και πεζούς, σε ύψιστη προτεραιότητα
- Να ιδιωτικοποιήσει ό,τι είναι δημόσιο και μας βάζει μέσα
- Να μην είναι κόμμα προσωποκεντρικό, και τέλος
- Να έχει στελέχη που δεν ψηφοθηρούν και λαϊκίζουν, αλλά λένε αλήθειες, έστω και αν πονάνε, ενώ τους χυδαίους και ρατσιστές να τους απορρίπτει άμεσα.
Θα μπορούσα να προσθέσω μερικά ακόμη στοιχεία αλλά ήδη ακούω αναγνώστες να φωνάζουν «προσγειώσου Κιτσινέλη». Είπαμε όμως, είναι η δική μου ιδανική περιγραφή κόμματος και ψάχνω εκείνο που είναι έστω και λίγο πιο κοντά από τα άλλα σε αυτό. Καλό μας κουράγιο!