Protagon A περίοδος

Θα τα βρούμε, Αλέξη…

Πόσο κοντά ποδάρια έχει μια αόριστη συμφωνία; Πώς ήταν δυνατόν η δημιουργική ασάφεια του Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου να διευκολύνει μόνο την Αθήνα, αλλά όχι τους Ευρωπαίους;

Αντώνης Φουρλής

Πόσο κοντά ποδάρια έχει μια αόριστη συμφωνία; Μοιάζει με τις υποσχέσεις που μοιράζουμε (κακώς, κάκιστα) στα μικρά παιδιά για να τα ξεφορτωθούμε. Όταν γίνονται φορτικά, επιμένοντας σε κάποιο χατίρι, γυρίζουμε κι αμολάμε ένα «εντάξει, θα πάμε την άλλη εβδομάδα», ή «θα στο πάρω, όταν έχω χρήματα». Εμείς θεωρούμε ότι το λύσαμε το θέμα. Μόνο που τα παιδιά δεν πάσχουν από αμνησία και είναι ζήτημα ολίγου χρόνου να το επαναφέρουν…

Αυτό «επιστημονικά», το ονομάζουμε «δημιουργική ασάφεια». Στην πραγματικότητα, είναι απλή μετάθεση ενός προβλήματος, ώστε να το αντιμετωπίσουμε σε επόμενο χρόνο, με πιο καθαρό μυαλό και με θετικότερη διάθεση, να βρούμε τις σωστές απαντήσεις και να εξηγήσουμε με υπομονή και ηρεμία σε ένα μικρό παιδί ότι δεν μπορεί να έχει τα πάντα σε αυτή την παλιοζωή.

Πέρασαν 30 ημέρες παρά κάτι, από το Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου. Θυμάμαι σα να 'ταν χθες, τον Γιάνη Βαρουφάκη να επιστρέφει με το χαμόγελο από τις Βρυξέλλες – παρά την τεράστια κόπωση από εκείνα, τα πρώτα υπουργικά του ξενύχτια. Και να παραδέχεται ότι φτιάχτηκε -σκόπιμα- μία συμφωνία βασισμένη στη δημιουργική ασάφεια, ώστε να αποτραπεί μία κρίση με το «καλημέρα σας», ανάμεσα στη νέα ελληνική κυβέρνηση και στην ευρωζώνη.

Πώς ήταν δυνατό αυτή η δημιουργική ασάφεια να διευκολύνει μόνο την Αθήνα, αλλά όχι τους Ευρωπαίους; To αποτέλεσμα: εμείς ελπίζαμε, ότι ο χρόνος θα βοηθήσει για να πείσουμε και να δείξουμε μερικά θετικά δείγματα γραφής, ενώ οι «άλλοι» μετρούσαν μόνο τις δεσμεύσεις που αναλάβαμε (έστω και με ευγενικές διατυπώσεις) στο πλαίσιο της συμφωνίας για την τετράμηνη παράταση:

28 ημέρες μετά, η έλλειψη ρευστότητας έχει γίνει καθημερινός τίτλος σε κανάλια και εφημερίδες και πραγματικός εφιάλτης. Όχι σε επίπεδο στατιστικών της ελληνικής οικονομίας. Είναι η αγωνία, με την οποία ξυπνούν και επιστρέφουν «σκασμένοι» κάθε βράδυ στα σπίτια τους, έμποροι, ελεύθεροι επαγγελματίες, επιχειρηματίες, μικροεπιτηδευματίες και πολλές-πολλές χιλιάδες μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα, χωρίς να γνωρίζουν μέχρι πότε θα πληρώνονται (όσοι πληρώνονται ακόμα κανονικά…) από τις δουλιές τους.

Αν την ερχόμενη Δευτέρα, λοιπόν, η Μέρκελ επιχειρήσει να τον ξεπροβοδίσει με μία ευχή του τύπου εντάξει μωρέ… θα τα βρούμε», καλά θα κάνει ο Τσίπρας να ζητήσει μία πιο καθαρή απάντηση. Λιγότερο δημιουργική και περισσότερο σαφή!