Ορισμένες φορές κάποιες συμπτώσεις είναι ενδιαφέρουσες. Τόσο ενδιαφέρουσες που «βγάζουν μάτι».
Σε αυτήν την κατηγορία συμπτώσεων εμπίπτουν όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες μπροστά στη Βουλή, στον ευρύτερο χώρο του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη.
Ξεπερνώντας το ζήτημα του κατά πόσον σε αυτόν τον χώρο μπορεί κανείς να κάνει ό,τι θέλει, αφού αυτό εξαρτάται από την ανοχή των αρμοδίων, η απεργία πείνας και δίψας του χαροκαμένου πατέρα Πάνου Ρούτσι, που έχασε τον γιό του στο δυστύχημα των Τεμπών, ήλθε να συμπέσει με την ολοκλήρωση της ανάκρισης και την δρομολόγηση της ακροαματικής διαδικασίας για αυτήν την τραγική υπόθεση που σημαδεύει τη νεότερη Ιστορία της χώρας.
Από τη στιγμή που ξεκίνησε η απεργία πείνας, με ένα αίτημα για εκταφή ορισμένων σορών θυμάτων των Τεμπών να αιωρείται, άνοιξε και ο κύκλος των «συμπτώσεων». Και δυστυχώς, ο κύκλος αυτός μοιάζει να εξελίσσεται σε έναν χορό των (πολιτικών) «τεράτων».
Εντελώς συμπτωματικά, τις ίδιες περίπου ημέρες και λίγο προτού ξεκινήσει η δίκη, η Μαρία Καρυστιανού άρχισε να μιλά και για την ενδεχόμενη δημιουργία ενός πολιτικού κόμματος, το οποίο φυσικά, αν και όποτε δημιουργηθεί θα έχει ως στόχο και αποστολή την ανατροπή της κυβέρνησης.
Τον Πάνο Ρούτσι επισκέπτεται καθημερινώς η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Τον επισκέφθηκε και ο Στέφανος Κασσελάκης, αλλά και ο Χάρης Δούκας. Δεν τον επισκέφθηκε ο Κυριάκος Βελόπουλος, ο οποίος όμως φρόντισε να εξηγήσει ότι δεν το έκανε σε ένδειξη σεβασμού και επειδή δεν θέλει να εκμεταλλευτεί πολιτικά μία εικόνα εναγκαλισμού του με τον απεργό πείνας. Στήριξαν πάντως τον χαροκαμένο πατέρα με δηλώσεις και ανακοινώσεις το ΜεΡΑ25, ο ΣΥΡΙΖΑ και πολλοί άλλοι, που δεν κρύβουν ότι στην περίπτωση αυτή αναζητούν έναν τρόπο να αναζωπυρωθεί η αντικυβερνητική αντίδραση που είχε εκδηλωθεί στις αρχές του έτους και εν συνεχεία κόπασε όταν κατέρρευσαν οι θεωρίες συνωμοσίας και ξυλολίου.
Αυτό που όμως ξάφνιασε στην περίπτωση αυτή ήταν η δήλωση του Αντώνη Σαμαρά, με την οποία ο πρώην Πρωθυπουργός εξέφρασε τη στήριξή του για όσους ζητούν ή σκοπεύουν να ζητήσουν εκταφή θυμάτων του τραγικού δυστυχήματος.
Δεν ξάφνιασε τόσο πολύ και υπό μία έννοια ίσως και να άργησε, η αντίστοιχη δήλωση από τον Αλέξη Τσίπρα.
Ολες αυτές οι «συμπτώσεις» δικαιολογούν την εκτίμηση ότι επιχειρείται μία εξόφθαλμη πολιτική σκύλευση του δράματος αυτού του πατέρα.
Ακόμη και αν δεν ευσταθεί η εκτίμηση δικηγόρου των οικογενειών άλλων θυμάτων ότι ο Πάνος Ρούτσι παρακινείται σε αυτήν την απονενοημένη πράξη, δεν μπορούν να κρυφτούν όλοι εκείνοι που ξεδιάντροπα αναζητούν πολιτικά οφέλη.
Πόσο θεμιτό μπορεί να είναι κάτι τέτοιο θα κριθεί. Φαίνεται πάντως ότι υπάρχουν σε αυτήν τη χώρα πολλοί που δεν διστάζουν να βάλουν στην ίδια ζυγαριά τον θάνατο και τις ψήφους.