Όταν επιστράτευσα όλο μου το θάρρος για να δηλώσω στη γυναίκα μου ότι είχα αποφασίσει να ανταποκριθώ στη πρόταση του Στέφανου Μάνου να είμαι υποψήφιος της ΔΡΑΣΗΣ στην Α΄ Αθηνών, αυτή σήκωσε τους ώμους και μου απάντησε, «Ε, δεν πειράζει αφού δεν θα βγείτε». Ομολογώ ότι περίμενα τα χειρότερα ώστε και αυτή ακόμα η συγκατάβαση δεν με πλήγωσε. Έκτοτε τα πράγματα φαίνονται να αλλάζουν. Όλο και περισσότεροι γνωστοί δηλώνουν ότι δεν θα ψηφίσουν υπό την πίεση της «χαμένης ψήφου» αλλά επιτέλους κατά συνείδηση. Καθώς μάλιστα η Δράση δεν εκστομίζει ανοησίες αλλά σοβαρές προτάσεις, συγκεντρώνει ήδη πολλούς αναποφάσιστους. Αν η ΔΡΑΣΗ και οι Φιλελεύθεροι ξεπεράσουν το 3% ενδέχεται να δημιουργηθεί ένας πυρήνας σοβαρότητας στη Βουλή που θα σπάσει τον φαύλο κύκλο της λαϊκιστικής πλειοδοσίας.
  
Η άκρα δεξιά, Καμμένος, Χρυσή Αυγή και ΛΑΟΣ, είναι εξόχως αντιμνημονιακοί και ψαρεύουν τις ψήφους των απελπισμένων δεξιών χωρίς να τους εξηγούν τι θα γίνει όταν θα φύγουμε από την Ευρωζώνη αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Νέα Δημοκρατία φαίνεται να αφήνει και αυτή ανοιχτή την πόρτα στην εγκατάλειψη του Μνημονίου για να μην υστερεί στις τηλεοπτικές αναμετρήσεις έναντι των λαϊκιστών αντιπάλων της. Η τοποθέτηση του κ. Συμπιλίδη ως υποψηφίου της ΝΔ στο Κιλκίς είναι μια περίεργη πράξη εκδικητικότητας κατά της οικογένειας Μητσοτάκη με αρνητικές επιπτώσεις στους Νεοδημοκράτες που θυμούνται ακόμα πως ο σημερινός τους αρχηγός άνοιξε το δρόμο για την επιστροφή του Ανδρέα στην εξουσία.

Ο κ. Βενιζέλος ως αρχηγός του ΠΑΣΟΚ διαπιστώνει ότι υπολείπεται της Φώφης Γεννηματά σε δημοτικότητα και αυτό τα λέει όλα. Οι Αλέξης Τσίπρας και Αλέκα Παπαρήγα έχουν με την συμπεριφορά τους εκχωρήσει τους φυγάδες του ΠΑΣΟΚ στον κ. Κουβέλη, ο οποίος δεν έχει ακόμα αντιληφθεί -ή δεν θέλει- ότι η αντιμνημονιακή του εμμονή δεν είναι συμβατή με την επιθυμία του να παραμείνουμε στην Ευρωζώνη και την ΕΕ.
  
Αποφάσισα μετά από όλα αυτά να μην περιοριστώ ως πολίτης στην κατάθεση της ψήφου μόνο αλλά να πολιτευτώ για πρώτη φορά με το κόμμα που πιστεύω ότι πληροί τους όρους της σοβαρότητας, της συνέπειας (από την ιστορία του αρχηγού του) και της τιμιότητας. Ο Μάνος διαθέτει ένα μονοκόμματο χαρακτήρα που δεν του επιτρέπει να κάνει τους ελιγμούς οι οποίοι συνήθως καθιστούν αναξιόπιστους τους άλλους πολιτικούς. Ακόμα διαθέτει φαντασία και θάρρος ώστε να μην γίνεται ποτέ βαρετός και κενολόγος.
  
Οι προτάσεις Μάνου κατά την διάρκεια της κρίσης δεν υπήρξαν ποτέ κοινότοπες και γενικόλογες. Μίλησε πάντοτε ευρηματικά και με γνώμονα τη λογική.
  
Σκέφτομαι ότι το πρώτο μάθημα της κρίσης είναι να κάνουμε πλέον επιλογές συνεπείς προς τις αξίες μας. Φτάνουν πια οι παραχωρήσεις στο βωμό της «χαμένης ψήφου» ώστε να διαιωνίζεται με την συγκατάθεση όλων η φαυλότητα, η μετριότητα και η ανοησία στον πολιτικό μας βίο.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News