«Πρέπει να γίνουν και σε εμάς επώδυνες αλλαγές», δήλωσε την Παρασκευή, νωρίς το μεσημέρι ο Γιώργος Παπανδρέου, απαντώντας σε ερώτημα, αν δεν κάνω λάθος, του κ. Γ. Καρατζαφέρη.  «Να υπάρξει διαφάνεια στα κόμματα, στους πολιτικούς, να αλλάξει το σύστημα της δημόσιας διοίκησης» είπε. Και πρόσθεσε το, από τους περισσότερους από μας, λογικά αναμενόμενο : «Για αυτές τις αλλαγές θα πρέπει να ζητήσουμε την ψήφο του λαού μέσω δημοψηφίσματος».

Λίγες λέξεις είναι αυτές, πέντε-έξη μικρές φράσεις. Έλα όμως που εμπεριέχουν, (για τον δικό μου τρόπο σκέψης μιλάω, δεν εκφράζω βέβαια παρά «προαισθήματα»), όλες σχεδόν τις ελπίδες μου για μια σοβαρή ανατροπή του πολιτικού σκηνικού που θα επιτρέψει στον (από παντού βαλλόμενο πια, δικαίως ή αδίκως) πρωθυπουργό να προχωρήσει στα βήματα στα οποία δεν τολμάει να προχωρήσει χωρίς ένα φρέσκο «ΟΚ»  από τον «λαό».

Πρέπει να αρθεί η μονιμότητα των Δημοσίων υπαλλήλων. Πρέπει να γίνει, επιτέλους, ο διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας (δεν επιτρέπεται ένας ιερωμένος να είναι δημόσιος υπάλληλος). Πρέπει να αλλάξει ο εκλογικός νόμος, να μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών, οι αμοιβές και τα «τυχερά», τόσο των ιδίων όσο και του «περιβάλλοντός τους.  Ενδεχομένως, (πάντα αν το θέλει η πλειοψηφία), πρέπει να ψηφίζεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απ’ ευθείας από τον λαό και να έχει κάποιες σοβαρές εξουσίες που θα απορρέουν  από αυτή ακριβώς την άμεση σχέση του με τους Έλληνες πολίτες και όχι με τα κόμματα-Α.Ε  – όπως συμβαίνει μέχρι τώρα που ο ανώτατος θεσμός της χώρας λειτουργεί κάθε τρία-τέσσερα χρόνια ως μοχλός πίεσης για μικροπολιτικούς «ελιγμούς», εκβιασμούς,  εξυπνάδες και αλητείες. Πρέπει να αρθεί η Βουλευτική ασυλία ή να προσαρμοσθεί έτσι ώστε να αφορά αυστηρά και μόνον πράξεις που έχουν σχέση με το βουλευτικό αξίωμα. Πρέπει, βέβαια, να καταργηθεί άμεσα ο επαίσχυντος «νόμος περί ευθύνης υπουργών» που έχει σώσει δεκάδες εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου από τη φυλακή και την κατάσχεση της (κλεμμένης) περιουσίας τους – που πολύ χρήσιμη θα μας ήταν αυτή τη στιγμή να μπαλώσουμε τρύπες.  Πρέπει, βάσει νέου Συντάγματος, να αναδομηθεί η Ελληνική Δικαιοσύνη και να απαλλαγεί από τα (δυστυχώς ουκ ολίγα) αποβράσματα που την έχουν καταστήσει κατάπτυστη και, βεβαίως ανίκανη να αντιμετωπίσει τη ρίζα του κακού και το πραγματικά οργανωμένο έγκλημα. Πρέπει να καταγραφούν οι κανόνες του παιχνιδιού στην χρηματοδότηση και την λειτουργία των κομμάτων και τη σχέση τους με επιχειρηματίες – τουλάχιστον αυτούς που αναλαμβάνουν «δουλειές» από το Δημόσιο. Πρέπει να καθαρθεί η Αστυνομία από τους συνεργάτες των μεγαλεμπόρων ναρκωτικών (όπως και της παράνομης πορνείας και, ευρύτερα της εμπορίας ανθρωπίνων ψυχών και σωμάτων ) οι οποίοι «προστατεύονται», ως γνωστόν, από στελέχη της ραχοκοκαλιάς του Κράτους και της Δικαιοσύνης. Πρέπει – και τι δεν πρέπει. Να γίνει η επανίδρυση του Κράτους που υποσχέθηκε ο Κώστας Καραμανλής και μετά λούφαξε, τρόμαξε,  βαρέθηκε ή απλώς «ενεπλάκη» και αυτός εκουσίως ή ακουσίως. Να γίνει δηλαδή το όραμα της μισής Ελλάδας πραγματικότητα.

Λέω της μισής γιατί η άλλη μισή είναι χωμένη μέχρι το λαιμό στη διαπλοκή και ή γελάει άμα τα’ ακούει αυτά, ή τα υποτιμά, προσπαθώντας να διατηρήσει τα κεκτημένα της – αυτά που οδήγησαν τον τόπο μέχρι την πτώχευση. Είμαστε πενήντα-πενήντα λοιπόν οι «έτσι» Έλληνες και οι «αλλοιώς»;  Είναι καιρός να μετρηθούμε. Αν, όπως πιστεύω και ελπίζω, ο Γιώργος Παπανδρέου προχωρήσει σε ένα τέτοιο δημοψήφισμα με ερώτημα την ριζική αναδιάρθρωση της Χώρας και τον εκ βάθρων εκσυγχρονισμό της, θα γράψει ιστορία και θα λύσει και το πολιτικό του πρόβλημα. Ποιος θ’ ασχολείται με την κάθε (εσωκομματική) Βάσω και τον κάθε (αντιπολιτευόμενο και ψηφοθήρα όπως μας αποκάλυψε το γραφείο του  Γάλλου πρωθυπουργού Φρανσουά Φιγιόν) Αντώνη,  αν ο Γ.Α.Π ζητήσει απ’ ευθείας από τον λαό την εντολή να «καθαρίσει» τον τόπο;

Ναι στο δημοψήφισμα εδώ και τώρα. Να στρατευθούμε όλοι (όπως έγινε τότε με το δημοψήφισμα για τον βασιλιά, θυμάμαι την μητέρα μου να τρέχει ως στρατευμένη εθελόντρια  στα γραφεία του «Αντιβασιλικού αγώνα» από την ώρα που σχόλαγε μέχρι τα μαύρα μεσάνυχτα). Να αντιπαραταχθούμε στην κάλπες αυτοί που θέλουμε όχι «την Ντόρα» ή τον «Αντώνη» ή τον «Γιώργο» ή την «Αλέκα – αλλά από τη μια αυτοί που θέλουν να μείνει η Ελλάδα όπως είναι και από την άλλη αυτοί που θέλουν να περάσει ένα γκρέηντερ πάνω από τη σαπίλα της, να τα ισοπεδώσει όλα – για να μπορέσουμε πια να ξαναβάλουμε μπρός : Μπροστά σε ένα τέτοιο όραμα (αν επικρατήσει το «ναι» στις προτάσεις της ριζικής ανακαίνισης) όλα θα ξεχαστούν και θα μας φανούν ελαφρύτερα, ακόμα και τα σκληρότερα οικονομικά μέτρα. Με ένα τέτοιο δημοψήφισμα ο Γ.Α.Π θα χτυπήσει μ’ έναν σμπάρο, δυό τρυγόνια : Και θα κερδίσει χρόνο ώστε με τη συνεργασία Ευρωπαίων και Αμερικανών να μετατρέψει πράγματι «την κρίση σε ευκαιρεία» και, συγχρόνως, θα δώσει έμπνευση και πνοή για την αναγέννησή της σύγχρονης Ελλάδας.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News