639
|

Αφήστε ήσυχο το κρεβάτι μου!

Λύο Καλοβυρνάς Λύο Καλοβυρνάς 19 Σεπτεμβρίου 2015, 11:49

Αφήστε ήσυχο το κρεβάτι μου!

Λύο Καλοβυρνάς Λύο Καλοβυρνάς 19 Σεπτεμβρίου 2015, 11:49

Με ρωτούν κάποιοι μερικές φορές γιατί κάνω τόσο μεγάλο ζήτημα την ομοφυλοφιλία μου. «Γιατί μιλάς συνέχεια γι’ αυτό το θέμα; Τι μας αφορά τι κάνεις στο κρεβάτι σου; Γιατί προκαλείς;»

Εννοείται ότι δεν μιλάω ποτέ για το τι κάνω στο κρεβάτι μου – για τη σεξουαλική μου ζωή δηλαδή. Αυτό το οποίο αναφέρω συχνά, συνήθως παρεμπιπτόντως, είναι ο σεξουαλικός προσανατολισμός μου. Μόνο που αυτό είναι κάτι που το κάνουν όλοι μα όλοι οι ετεροφυλόφιλοι κάθε μέρα. Όταν όμως το κάνει ένας γκέι, αμέσως «μιλά για το κρεβάτι του». Και θεωρείται ότι προκαλεί. Όπως κάποιοι πιστεύουν ότι οι ανοιχτά γκέι υποψήφιοι των εκλογών προβάλλουν αναίτια τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους.

Οι περισσότεροι συγχέουν τη σεξουαλικότητα (τι μας αρέσει στο σεξ, αν κάνουμε σεξ, πώς βιώνουμε το σεξουαλικό μας ένστικτο, το «κρεβάτι» εν συντομία) με τον σεξουαλικό προσανατολισμό, δηλαδή ποιο φύλο μας ελκύει ερωτικά, αν ερωτευόμαστε άντρες ή γυναίκες. Ελάχιστοι άνθρωποι, γκέι ή στρέιτ, μιλάνε για το πρώτο, με εξαίρεση ίσως σε πολύ στενούς φίλους. Για τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους, ωστόσο, οι ετεροφυλόφιλοι μιλούν συνέχεια! Κάθε μέρα! Ασταμάτητα! Μια απλή φράση ενός άντρα όπως: «Δεν θα έρθω σινεμά απόψε γιατί η κοπέλα μου είναι άρρωστη» αποκαλύπτει απερίφραστα τον ετεροφυλοφιλικό του προσανατολισμό. Mια γυναίκα που έχει τη φωτογραφία του συζύγου της στο γραφείο της ή ένας άντρας και μια γυναίκα που περπατούν χέρι χέρι στο δρόμο τι κάνουν αν όχι να δηλώνουν τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό; Γιατί «μας τρίβουν στη μούρη» τι κάνουν στο κρεβάτι τους;

Τα παραπάνω δεν τα θεωρούμε προκλητικά επειδή η ετεροφυλοφιλία θεωρείται ο κανόνας και ο κανόνας περνά απαρατήρητος. Είναι «φυσιολογικό» ένας άντρας να αναφέρεται στην κοπέλα του σε μια άσχετη συζήτηση περί κινηματόγραφου («δεν αρέσουν στην κοπέλα μου τα θρίλερ»). Αντιθέτως, όταν ένας γκέι πει σε μια παρέα: «Δεν το είδαμε γιατί στον σύντροφό μου δεν αρέσουν τα θρίλερ», αμέσως θεωρείται πως μιλά για το κρεβάτι του. Και προκαλεί.

Αυτό που περιμένουν πολλοί ετεροφυλόφιλοι από τους γκέι είναι ακριβώς να λογοκρίνουμε τη ζωή μας· να την περιστείλουμε στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μας και προς τα έξω να βγάζουμε μια πετσοκομμένη, ασεξουαλική, «απουστηρωμένη» εκδοχή, που δεν «προκαλεί». Είναι λίγο πολύ σαν τη βλακώδη πολιτική που εφάρμοζε μέχρι πρόσφατα ο αμερικανικός στρατός «δεν ρωτάμε, δεν αποκαλύπτεις»: εμείς θα προσποιούμαστε ότι δεν έχεις ερωτική ζωή κι εσύ θα φροντίζεις να μη μας σοκάρεις αποσιωπώντας μια από τις σημαντικότερες πτυχές της προσωπικότητάς σου.

Πρέπει επιτέλους να κατανοήσουμε ότι ομοφυλοφιλία δεν σημαίνει (γκέι) σεξ, όπως ούτε ετεροφυλοφιλία σημαίνει (στρέιτ) σεξ. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός υπερβαίνει τη σεξουαλικότητα· είναι ο τρόπος που δομούμε τη ζωή μας, αν θέλουμε να φτιάξουμε οικογένεια με άντρα ή με γυναίκα. Δεν περιορίζεται στο τι κάνουμε στο κρεβάτι μας, διότι για διάφορους λόγους μπορεί να μην κάνουμε τίποτα στο κρεβάτι μας. Ένας άνθρωπος είναι γκέι ή στρέιτ επειδή ερωτεύεται άτομα του ίδιου ή του αντίθετου φύλου αντίστοιχα, ανεξάρτητα από το αν έχει ενεργή σεξουαλική ζωή. Η σεξουαλική πράξη είναι μόνο μία πτυχή του σεξουαλικού προσανατολισμού.

Είμαστε ετερό ή ομό 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, όχι μόνο όταν κάνουμε σεξ. Γι’ αυτό και ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών είναι ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα και όχι πολυτέλεια. Δυστυχώς, όμως, ορισμένοι απαιτούν από τους ομοφυλόφιλους να είναι γκέι μόνο την ώρα που κάνουν σεξ, κατά προτίμηση στον ιδιωτικό τους χώρο, κάτι που φυσικά δεν ισχύει για τους ετεροφυλόφιλους, οι οποίοι είναι στρέιτ όλη μέρα, κάθε μέρα, σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητάς τους ανενόχλητοι.

Αυτά τα διπλά και άδικα μέτρα και σταθμά διέπουν τις περισσότερες συζητήσεις για τη δημόσια και την ιδιωτική ζωή των ομοφυλοφίλων. Διότι όταν εγώ ως γκέι πρέπει συνέχεια να προσέχω πόσο τοις εκατό της ζωής μου επιτρέπεται να βγάζω προς τα έξω ανά πάσα στιγμή, αυτό δεν μπορεί παρά να επηρεάζει όλη μου την καθημερινότητα, τις σχέσεις μου και την ποιότητά τους, κάνοντάς με μυστικοπαθή, παρανοϊκό, αποτραβηγμένο.

Γι’ αυτό και επιλέγω να «προκαλώ» δηλώνοντας τον προσανατολισμό μου: για να μπορώ να ζω μια ολόκληρη, μη λογοκριμένη ζωή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News