Είναι σχεδόν προφανές ότι ελλείψει ενός ελκυστικού και πολιτικά αποτελεσματικού οράματος, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αξιοποιεί τη συγκυρία, αξιολογεί τις δημοσκοπικές του απώλειες και κάνει μία σαφή επιλογή: επενδύει ρητορικά και πολιτικά στην «πολεμική» μεταστροφή της οικονομίας – στο βαθμό βέβαια που κάτι τέτοιο είναι εφικτό και τηρουμένων όλων των (δυσ-)αναλογιών προς τις περιπτώσεις των μεγάλων παραγωγών και εξαγωγέων εξοπλιστικών συστημάτων.
Οι επιδιώξεις είναι σαφείς, πέραν του ιδίου του σκοπού του αμυντικού εκσυγρονισμού. Ο Πρωθυπουργός επιχειρεί να ενεργοποιήσει τα σχετικά ευαίσθητα αντανακλαστικά του συντηρητικού δεξιού ακροατηρίου και ταυτόχρονα επιδιώκει μία εναρμόνιση της χώρας με το γενικότερο ευρωπαϊκό κλίμα ενίσχυσης του τομέα της Αμυνας.
Η ομιλία του στη Βουλή την Τετάρτη (02/04), με αυτό ακριβώς το θέμα, ήταν μία ευκαιρία για να περιγράψει αυτές τις προτεραιότητες.
Σημείωσε μεταξύ άλλων ο Πρωθυπουργός: «Εάν δεν υπάρχει προστασία από εξωτερικές απειλές, δεν υπάρχει βιώσιμη ανάπτυξη, επενδύσεις, τουρισμός, καινοτομία. Τα πάντα απαιτούν ένα σταθερό και ένα ασφαλές περιβάλλον. Ποιος, άλλωστε, θα τοποθετούσε τα κεφάλαιά του σε μια χώρα η οποία έχει αφύλακτα τα σύνορά της; Και ποιος θα πάρει το ρίσκο να επιχειρήσει σε ένα κράτος του οποίου η κυριαρχία δεν είναι άτρωτη;».
Στη συνέχεια χαρακτήρισε δε σαθρό και επικίνδυνο το δίλημμα της Αριστεράς για «κανόνια ή βούτυρο», με την επισήμανση: «Πώς είναι δυνατόν όλα αυτά να εδραιώνονται χωρίς μια ισχυρή οικονομία; Το παλαιότερο δίλημμα, λοιπόν, το οποίο το ακούγαμε συχνά κυρίως από την αριστερά, “κανόνια ή βούτυρο”, αποδεικνύεται ένα δίλημμα το οποίο είναι σαθρό αλλά και επικίνδυνο, ιδίως σήμερα».
Κυβερνητικές πηγές ανέφεραν ως προς αυτά ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις και η Αμυνα της χώρας περνούν στη νέα εποχή, με ορίζοντα την επόμενη 12ετία και με το βλέμμα στραμμένο και πέραν αυτής.
Αυτά όλα αναμένεται να διαμορφωθούν και να εκδηλωθούν με συγκεκριμένες ενέργειες και πρωτοβουλίες. Μεταξύ άλλων, με την υλοποίηση της δέσμευσης για την αξιοποίηση όλων των όπλων στον σύγχρονο πόλεμο (drones, anti-drones, σύνθετα συστήματα radar, αντιπυραυλική προστασία κ.λπ).
Κεντρική επιδίωξη είναι πλέον η αξιοποίηση της τεχνολογίας και στρατηγικά, με ένταξη για παράδειγμα της κυβερνοάμυνας στις ΕΔ, αλλά και μέσω της ανάπτυξης συνεργασιών ανάμεσα σε Ιδρύματα του Στρατού με ερευνητικά κέντρα και εγχώριες επιχειρήσεις για την παραγωγή ελληνικών πρότυπων όπλων.
Σε αυτό το πλαίσιο η ανάπτυξη συνεργασιών με την ελληνική βιομηχανία (ΕΑΒ, Ναυπηγεία και Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα), μετατρέπεται σε αυστηρή προϋπόθεση για κάθε προμήθεια εξοπλισμών, στοιχείο που αναδεικνύει και τη φιλοδοξία της ένταξης της αμυντικής βιομηχανίας στο αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας.