Με έναν τρόπο ήταν η χολιγουντιανή ενσάρκωση της δεκαετίας του ’80. Είτε ως «Ice Man», ο άσπονδος συμπολεμιστής του Τομ Κρουζ στο εμβληματικό πια «Top Gun», είτε ως πρωταγωνιστής στην κλασική πλέον παρωδία «Top Secret», ή στο αγαπημένο των παιδιών «Γουίλοου, η οργή των θρύλων»· ήταν όμως και η ενσάρκωση του Τζιμ Μόρισον στο «Doors» το 1991, αλλά και ένας Μπάτμαν και φυσικά ο «Αγιος»: ο Βαλ Κίλμερ, ένας από τους πιο δημοφιλείς αμερικανούς ηθοποιούς για μια ολόκληρη γενιά κινηματογραφόφιλων, δεν είναι πια εδώ· έφυγε από τη ζωή μόλις στα 65 του, νικημένος από τον καρκίνο.
Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή η κόρη του, Μερσέντες, η οποία δήλωσε στους New York Times ότι ο πατέρας της εξέπνευσε εξαιτίας μιας πνευμονίας.
Ο διάσημος σταρ είχε διαγνωστεί με καρκίνο του λάρυγγα το 2014.
Υποβλήθηκε τόσο σε ακτινοθεραπεία όσο και σε χημειοθεραπεία, καθώς και σε τραχειοτομή – μια διαδικασία που δημιουργεί τεχνητό άνοιγμα στον λαιμό για να τον βοηθήσει να αναπνέει.
Το 2022 και σε μια προσπάθεια να υπάρξει μια συνέχεια με το πρώτο φιλμ, είχε παίξει στο «Top Gun: Maverick», αν και δεν μπορούσε πλέον να μιλήσει λόγω της ασθένειάς του.
Υπήρχε μια εποχή, εκεί στο γύρισμα των δεκαετιών του ’80 και του ’90, που ο Κίλμερ ήταν ένα από τα πλέον καυτά ονόματα της αμερικανικής βιομηχανίας του θεάματος. Είχε υποδυθεί με μοναδικό, στα όρια της απόλυτης ταύτισης, τρόπο τον θρυλικό Τζιμ Μόρισον στο «The Doors» του Ολιβερ Στόουν –ερμήνευσε ο ίδιος τα τραγούδια–, ενώ θα ακολουθούσε ο ρόλος ενός άλλου αμερικανού θρύλου, του Ντοκ Χόλιντεϊ στο γουέστερν του Τζορτζ Κοσμάτος, «Tombstone» («Σύγκρουση στον πράσινο βάλτο») το 1993 και, φυσικά, η καταλυτική παρουσία του στο καστ της αστυνομικής περιπέτειας «Heat» (1995) του Μάικλ Μαν, δίπλα στους Αλ Πατσίνο και Ρόμπερτ ντε Νίρο.
Μολονότι υπήρξαν σχεδόν συνομήλικοι, ο Κίλμερ ήταν ένας Μπραντ Πιτ πριν από τον Μπραντ Πιτ, όπως ειπώθηκε αργότερα. Ηταν και όμορφος και ταλαντούχος και αγαπημένος του lifestyle καθώς οι δεσμοί του, αρχικά με τη Σερ, έπειτα με την ηθοποιό Τζοάν Γουόλεϊ που γνώρισε στο «Willow», γέμιζαν τις σελίδες των περιοδικών.
Αλλά τόσο εξαιτίας κάποιων ατυχών επιλογών —θεωρήθηκε καταστροφική η ταινία «Batman for Ever»– όσο και λόγω ιδιοσυγκρασίας –ένας κλασικός Καλιφορνέζος που ψαχνόταν και ήθελε να ζήσει τη ζωή–, ο Κίλμερ δεν συνέχισε με την ίδια ορμή και τον ίδιο επαγγελματισμό. Σαν να αποσύρθηκε οικειοθελώς από την πρώτη γραμμή, ενώ δεν είχε καν φτάσει τα 40 του –μολονότι το 2004 θα είχε δύο εκλάμψεις, πρωταγωνιστώντας στο υποτιμημένο «Spartan» του Ντέιβιντ Μάμετ και κρατώντας τον ρόλο του βασιλιά Φίλιππου στο υπερτιμημένο «Alexander» του Ολιβερ Στόουν.
Και έπειτα ήρθε η αρρώστια. Και τώρα το τέλος…